เข้าปลายพฤษภา วิสาขะก็เลยผ่านแล้ว
วสันต์ก็ยังเหมือนเดิม หลั่งรินทุกวันเลย
เป็นเพราะฟ้ารั่วหรือว่านางฟ้าร่ำให้เน้อ
หรือเป็นเพราะเทวดาหน้าหม้อ ทำน้ำลายหกลดลงมา
อันนี้ก็ไม่รู้ แต่ที่รู้
ณ.ยามฝนตกรู้สึกว่า... * คิดถึงเ สียงเ ม็ดฝน กระทบหลังคาที่บ้านเราจัง จำได้ตอนเด็กๆเมื่อยามฝนตก
ต้องหนีแม่ออกไปเล่นน้ำ ฝนกะพี่ เลยโดนตีทุกครั้งเลย * ฝนตกคิดถึง..เอ๊ะ.มีผ้าตากอยู่หรือเปล่า..ต้องรีบไปเก็บ แล้ว
* ฝนตกรู้สึกหนาว อยากมีคนเคียงข้าง
* เมื่อไหร่ฝนจะหยุดตกซักที่หนา
* ฝนตกรู้สึกเหงา เดียวดาย อ้างว้าง
* ฝนตกคิดถึงที่นอนอุ่นๆ หมอนนิ่มสบาย
* ฝนตก คิดถึงการนอนคลุมโปงที่มีไออุ่น
และเอาหูแนบวิทยุ ฟังเพลง
* ฝนตกอยากเดินกางร่ม
ลุยฝน
* ฝนตกอยากเล่นน้ำฝน
ฝนตกคิดว่าต้องรอ..รอ ฟ้าหลังฝน
มันย่อมสดใสเป็นแน่แท้ เมื่อยามฝนตกรู้สึกว่าทำให้เราสามารถปล่อยความคิดล่องลอยไปเรื่อยๆสบายๆเป็นการผ่อนคลายได้ดีเชี่ยว
|