วันที่ อาทิตย์ กันยายน 2557

         สักราวา ว่า ม.เอ๋ย ม.แมว

ร้องเสียงแกว ๆ แล้วมองหน้า

ทำตาแป๋ว ๆ อวดแววตา

เคล้าแข้งเคลียขาน่าเอ็นดู

          ตามได้ตามดีทุกฝีก้าว

พอนั่งลงตรงเข้าเอาหัวถู

พอเดินหนีก็ถลันเข้าพันตู

ถูแข้งถูขาน่ารำคาญ

          พอเห็นเรากินบ้างเขานั่งจ้อง

อ้าปากร้องมองหน้าขออาหาร

นั่งหน้าป๋อหลอเหมือนขอทาน

อดสงสารไม่ได้ให้ทุกที

          พอเขาอิ่มสุด ๆ ก็หยุดร้อง

หันหน้าทอดน่องเดินย่องหนี

ร้องเรียกเท่าไรไม่ใยดี

พอถึงที่ปุบปับหลับพริ้มเอย

          .................

        ศ. ศาลาเงียบเหงา

            ๗ ก.ย. ๕๗