วันที่ อาทิตย์ ธันวาคม 2557 |
 พิมพ์หน้านี้ | ดูบล๊อกอื่นๆ ที่ OKnation |
ห้วยคอกหมู อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี
ห้วยคอกหมู อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี ณ วันหนึ่ง เมื่อเดือน เมษายน 2557 ลูกสาววัย 11 ขวบของผม ตื่นขึ้นมาแต่เช้าแล้วปลุกผมตามคำสัญญาของยามค่ำคืนที่บอกว่า... “อยากตื่นตอนเช้าๆ ไปเที่ยวป่าห้วยคอกหมูตอนเช้า...พ่อพาไปหน่อย” ที่เรียกว่ากาลครั้งหนึ่งนั้นเพราะว่าคงเป็นแค่วันเดียววันนั้นเท่านั้น...!!! ที่น้องเขาตื่นเช้า...! เพราะทุกๆ วันช่วงปิดเทอมมักจะตื่น 3-4 โมงเช้าหรือมากกว่านั้น เนื่องจากเราไม่ได้เจอกันบ่อย ผมทำงาน กทม. จะกลับบ้านที่ต่างจังหวัด แค่เดือนละ 2 ครั้งเท่านั้น
น้องเขาปลุกผมประมาณเกือบๆ 6 โมง...ของเช้าวันเสาร์... ซึ่งการตื่นเช้าขณะนอนอยู่บ้านในวันหยุดนั้น...ช่างเป็นอะไรที่ยากจะอธิบาย... อย่างเช่น การได้นอนขดตัวภายใต้ผ้าห่มที่อากาศเย็นสบาย,... ขับรถไปก็ขี้เกียจ, ไปมาก็หลายรอบแล้วไปดูพระอาทิตย์ขึ้นสวยๆ ก็ไปแล้ว,... พระอาทิตย์ตกงามๆ ก็ได้เห็นแล้ว ฯลฯ... จึงอยากที่จะตื่นสายๆ เอาเป็นสรุปว่า... “ก็ต้องตามใจ”...
บ้านผม...อยู่ห่างจากห้วยคอกหมูประมาณ 36 กม. @ กว่าๆ >... บ้านห้วยคอกหมู... เป็นสถานที่ท่องเที่ยวอีกแห่งหนึ่งใน อ.สวนผึ้ง จ.ราชบุรี ... ที่มีสภาพความสมบูรณ์ของป่าไม้และอากาศที่บริสุทธิ์... เนื่องจากอยู่ลึกเข้าไปถึงสุดแนวชายแดนไทย-พม่า... แนวตะเข็บชายแดนเดียวกับเขากระโจมนั่นแหล่ะครับ ... ทางเข้าถนนที่แยกจากทางลาดยางเป็นเส้นทางลูกรังไปจนถึงจุดชมวิว... รวมระยะทางประมาณ 8 กม. โดยประมาณ !!! วันหยุด...ปกติแทบไม่มีนักท่องเที่ยว แต่วันหยุดเทศกาลคึกคักสุดๆ... ถนนสายนี้...ถ้าวิ่งตรงไปเรื่องๆ ก็จะไปถึง "แก่งส้มแมว"...
บอกไว้ก่อว่ารถเก๋ง... หรือกระบะโหลดเตี้ยหมดสิทธิ์ครับ...!!+++ เพราะบางช่วงถนนโดนน้ำบนภูเขาไหลเซาะทางเป็นร่องๆ... ระดับความชันพอสมควร... แต่...ไม่จำเป็นต้องถึงขนาดกับใช้รถขับเคลื่อนแบบ 4 x 4 ก็สามารถขึ้นไปได้แต่ขอให้มีความแรงหน่อยก็ดีนะ...ครับ ไม่งั้นได้ใช้หินขัดล้อกั้นรถไหลถอนหลังแน่ๆ...
หลังจากล้างหน้าแปลงฟัน... ก็ได้ความสดชื่นยามเช้าเข้ามาแทน... และเมื่อได้ขับรถออกไป อากาศยามเช้าของต่างจังหวัดช่างแสนจะวิเศษ...จริง! ย้อนกลับไปนึกถึงตอนห่มผ้า...ก็ไม่อยากกลับไปนอน…เสียแล้ว...? ยิ่งข้ามเขต อ.สวนผึ้ง ไปแล้วนั้นทั้ง 2 ข้างทางยามเช้า ใบไม้จะมีเกร็ดน้ำค้างเกาะจนมองเห็นความชื่นฉ่ำ x 2 .... เมื่อแรงลมจากรถที่วิ่งผ่านประทะเข้ากับใบไม้ ทำให้หยดน้ำกระจายตัวขึ้นลงตกลงพื้นก็ทำให้สดชื่นใจ x 3 ... ช่วงวันที่ผมไปนั้น...เป็นจังหวะที่ฝนตกรับรองได้ว่า... ตอนเช้า...จะต้องได้เจอกับความสวยงามดังเช่นเคยๆ ที่ผ่านมาแน่นอน...?
สังเกตจากทางขึ้นเห็นเมฆลอยต่ำและคลุมยอดเขา... แต่ก็มีเรื่องกังวลอีกเรื่องคือไม่รู้ว่าเมื่อถึงแล้วจะได้เห็นอะไรบ้าง... อาจจะเห็นแต่หมอกทึบๆ หนาๆ คลุมรอบตัวเราอย่างเดียวก็เป็นได้...! แล้วช่วงเวลาที่ประทับใจก็มาถึง... ได้เห็นลำแสงแผ่จ้าทะลุผ่านยอดไม้ทแยงมุมลงพื้น (ภาพที่ 1)... เป็นประกายแสงที่มองแล้วเย็นสดชื่น มีความสุข สบายใจอย่างบอกไม่ถูก... เหมือนกำลังได้เข้าไปอยู่ในมิติพิศวงอย่างบอกไม่ถูก... จะว่าไปแล้ว...นี่เป็นความลำบากของการที่เราต้องตื่นเช้ามาเจอ... ...เป็นความจริงที่คุ้มค่า!...จริงๆ แต่ว่า...ลูกสาวผมไปไหนล่ะเสียแล้วล่ะนี่...? ...เมื่อกี้ยังลงมาเดินเล่นบอกว่าลำแสงสวยๆ อยู่เลย... ...เราเองหมกอยู่กับการเดินไปมาหามุมกล้องจนลืมเขาไปเลย...555 ...อ้าว...ไปแอบหลับต่ออยู่ในรถนั่นเอง... ...ต้องปลุกซะหน่อย ไหนๆ ก็มาแล้ว แต่...คำตอบที่ได้คือ... ...“ง่วง + หนาว” !!!!+??? เงิบไปเลยสิ...
ผมใช้เลนส์ ... Wide ในการถ่ายภาพ landscape หรือภาพมุมกว้าง ... แต่สายตาผม...ก็ไม่ได้จบกับธรรมชาติมุมกว้างซะอย่างเดียว... เพราะสิ่งที่จดจ่อต่อสายตาเบื้องหน้าคือ...เรื่องราวที่เราประทับใจทั้งหมด... ใจก็ได้ลอยไป...ไปอยู่ที่รังของแมงมุม, กำลังคิดถึงแสงแดดที่กระทบรังแมงมุมส่งแสงเป็นแวว,... คิดถึงไอหมอกกับหยดน้ำค้างกลมๆ เกาะตามเส้นใยบางๆ บนรังของพวกมันนั้น ... ช่างยากที่จะละสายตาจากพื้นกับรังของแมงมุมมากมายกว่าร้อยรัง... อยากแบ่งเป็น 2 ร่างจริงๆ ... เพื่อเปลี่ยนเป็นเลนส์ Macro เมื่อคิดเช่นนั้น...เอาเลยแล้วกัน... ถอดเปลียนเลนส์เป็นว่าเล่นซะแล้วเพื่อแข่งกับเวลา...? แข่งกับอาทิตย์ที่กำลังสูงขึ้นทุกที...? เพราะอาจให้มุมตกกระทบของแสงหายไป...!!!+
แมงมุมทำรังอยู่ติดกับพื้นดิน พื้นหญ้า การที่จะได้ภาพมาต้องยอมลงทุน... ไหนๆ ก็ได้มาแล้ว เลยต้องยอมคลุกดิน คลุกหญ้าแฉะๆ ตัวเปื้อนเปรอะ ... แล้วก็คันจากหญ้าทิ่ม... แต่... ภาพหลังกล้องออกมาก็คือได้ภาพหยดน้ำกลมๆ กับโบเก้... ที่เราพอใจ และไม่เคยถ่ายออกมาแนวนี้มาก่อน...
คนที่รักธรรมชาติ... ชอบธรรมชาติ และหลงไหลในธรรมชาติ จะไม่ธรรมลายธรรมชาติการจะหามุมถ่ายภาพก็ไม่ใช่จะดุ่มๆ... เพื่อการเข้าหา หรือเข้าไปถ่ายๆ อย่างเดียว... ต้องดูพื้นที่ที่เราเข้าไปว่าตรงไหนจะมีอะไรบ้างที่เราอาจไปบุกรุก... ไปรังแกเจ้าของพื้นที่โดยไม่ตั้งใจ... สภาพการเข้าและออกจากตำแหน่งนั้นต้องต้องมีสภาพเหมือนเดิมให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้...
หยดน้ำที่เกาะบนรังของแมงมุมวันนี้เป็นสิ่งที่มหัสจรรย์มากสำหรับผม... รูปทรงกลมที่มีความใสหากได้สะท้อนกับมุมของแสงแดด... ทำให้เห็นการไล่โทนสีออกมาเป็นสีรุ้งอย่างสวยงามมาก... บางมุมอาจจะไม่มีเนื้อหาอะไรที่จะสื่อ ไม่มีองค์ประกอบอะไรมาก... เนื่องจากเป็นครั้งแรกที่เห็นภาพแบบนี้ เลยคิดว่าอยากจะถ่ายตามใจตัวเองซะบ้างก็ไม่มีอะไรมาก... จับภาพก็ยาก มองไปตรงไหนตระการตาไปหมดทุกส่วน... ผมจึงได้อยู่กับความสุขในสิ่งที่ชอบ ...
ยิ่งได้มาสัมผัสเองทำให้เวลามันหมดไปเร็วซะจริงๆ... รอบตัวจะเป็นไงบ้างไม่สนใจ หญ้าทิ่มคันก็เกาไปเรื่อย ส่วนลูกสาวก็นอนหนาวอยู่ในรถ... ห่วงอยู่บ้างแต่ก็ปลอดภัย เพราะจอดรถไว้ไม่ไกลจากที่เราถ่ายภาพ... วันนั้นมีนักท่องเที่ยวกลุ่มหนึ่งเหมารถขึ้นมาเที่ยวแค่กลุ่มเดียว... เดินไปมาดูหมอกหนาๆ กับสัมผัสอากาศเย็นๆ ส่งเสียงตื่นเต้นไม่นานสักพักก็กลับกันไป... หลงเหลือไว้เพียงผมกับลูกสาว และเจ้าหน้าที่น่าจะเป็นตำรวจตระเวนชายแดนประจำการอยู่ 2-3 นาย ... สายๆ หน่อยก็จะมีคนงานที่เป็นชาวบ้านในชุมชนท้องถิ่น... ขึ้นมารับจ้างปรับปรุงและตกแต่งสถานที่เพื่อให้สวยงาม... คงเตรียมพื้นที่ไว้สำหรับผู้ที่จะมาท่องเที่ยวและกางเต็นท์ในช่วงหน้าหนาวอันใกล้นี้... ที่จะมาเยือน... และผมก็หวังว่าคงมีพี่ๆ แวะไปเยือนในปีใหม่อันใกล้นี้...
สิ้นสุดกับการหมอบๆ คลานๆ ... ง่วนกับรุงแมงมุมอยู่นานมากและหลายรัง ก็เปลี่ยนเลนส์ไปมาเป็นเลนส์ Wide อีกแล้ว... พอสายหน่อยหมอกก็เริ่มจางหายไปบ้างลำแสงพิฆาตใจผมก็เริ่มที่จะเลือนหายไป... ความอบอุ่นเริ่มเข้ามาจนเกือบร้อน แต่ไอเย็นยังคงอยู่ตลอดไปสำหรับสถานที่แห่งนี้... พอได้ยืน ยืดตัว สูดหายใจเข้าไปเต็มปอด ยืนบนจุดชมวิวมองเห็นภาพ 360 องศา... อาจจะไม่ไกลสุดลูกตาแต่ก็น่าประทับใจสำหรับ "ห้วยคอกหมู" ทุกครั้งที่ได้มา ...
ผมยืนมองหันหน้าไปทางทิศเหนือ... “ขวามือเป็นแดด ซ้ายมือเป็นหมอก” ขวามือเป็นทิศตะวันออก ความร้อนจากดวงอาทิตย์ที่กำลังสูงขึ้นจะไล่หมอกให้จางหายไป... แต่ซ้ายมือผม เป็นหุบเขาที่ความร้อนของแดดยังไม่สามารถจะลงไปถึงได้... จึงเต็มไปด้วยอบอวนของไอหมอก... บางช่วงเวลาเกิดมีลมหนุนเอาไอหมอกจากหุบเขาทางซ้ายมือ... ไหลขึ้นมาทำให้เห็นภาพที่น่าทึ่งปรากฏ...
ไอหมอกไหลขึ้นมาปกปิดท้องฟ้าที่สดใส ... ส่วนแสงแดดสลายไอหมอกที่ลอยขึ้นมาจากหุบเขา ... สลับกันไปมาอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ...
หากเบื่อความวุ่นวาย... วันหยุดลองไปเที่ยวสัมผัสดูครับแล้วจะทำให้ไม่อยากกลับเลยทีเดียว... นั่งมองภาพที่สงบคิดอะไรก็ปลอดโปร่ง... เพราะความวุ่นวายจะไม่สามารถเข้ามาถึงที่นี่ได้แน่นอน... ได้เห็นมุมมอง 360 องศา บนลานจอดฮอร์ฯ ยิ่งตอนเช้าจะสวยและสดชื่น... แต่ละช่วงเวลาอารมณ์จะแตกต่างกันออกไปบ้าง สวนผึ้งมีที่ท่องเที่ยวมากมาย...
ผมเองก็ไม่คิดว่าต่อมาจะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญของราชบุรีได้... อยู่มาตั้งแต่เด็กเราชินกับกับสภาพพื้นที่ที่เห็นเป็นเรื่องปกติ... เมื่อก่อนมีชาวไรเสนอเอาที่มาขายให้พ่อของผมในราคาถูกๆ เหมือนไม่มีราคาอะไรก็ไม่สนใจ... พ่อและแม่คิดไปว่าที่เราก็มีแค่นี้ก็ทำกันไป ที่บนเขาดินก็ไม่ดีจะเอาไปทำอะไรได้... เดี๋ยวนี้ไร่ละเกือบล้านบาท แถมเป็นที่ดินไม่มีหลักฐานอะไร "เป็นไปได้"...
นอกจากจุดชมวิวที่ลานจอดฮอร์ฯ ... แล้วยังมีจุดชมวิวอีก 2-3 แห่ง เดินห่างกันไปไม่ไกลนัก... ผ่านที่พักหน่วยทำการของเจ้าหน้าที่ฯ ... ก็จะเป็นดงไผ่ที่มีมอสขึ้นเกาะกับต้นไผ่อยู่มากมาย... เพราะได้รับความชื้นจากหมอกเป็นประจำจึงทำให้ค่อนข้างจะสมบูรณ์และต้นใหญ่...
จากลานจอดฮอร์ เดินมาจุดชมวิวสุดชายแดนสยาม... ระยะทางประมาณ 200 เมตร... บอกได้เลยว่าไม่ไกล ทางเดินก็สบาย... ผ่านดงไม่ลวกป่า ที่คล้ายกับฉากหนังจีนกำลังภายใน...
ในดงไม้ลวกป่า... มีสิ่งที่น่าสนใจมากๆ เช่น มอส ดอกหญ้า... และ ดอกไม้ป่า...
เพิ่งเคยเห็นครับ กิ่งไม้ออกเป็นดอกเห็ด... ธรรมชาติสร้างความแปลก และความงาม... ทุกก้าน ทุกแขนง ของกิ่งไม้จะมีดอกเห็นโผล่ออกมา...
ลากันด้วยภาพนี้... ในความรกรุงรังและวุ่นวายแต่ก็มีความ "เกี่ยวพัน" กัน... มุมมองของความจริง มาพร้อมกับความงามเกิดขึ้น... ของอีกด้านหนึ่ง... ++ ขอบคุณครับ +++
|
| โดย ฟ้าสดใสฯ |
