วันที่ อาทิตย์ มกราคม 2558

"""กาลยักษ์"""
..

ฉันเคยอยู่ในถ้ำนพมาส
แขนขาแทบมิอาจขยับเขยื้อน
กาลยักษ์ใช้ฤทธิ์เข้าบิดเบือน
นำฉันเคลื่อนออกจากถ้ำ--ทำไม

เฝ้ามองฉันราวลูกกระนั้นแหละ
จากแบเบาะเตาะแตะจนเติบใหญ่
ป้อนทักษะชีวิตฝึกจิตใจ
วิชาใดในหล้าหาประเคน

ผลักรูปร่างฉันพ้นจากวัยรุ่น
ให้ไปคุ้นวัยงานจนอดเล่น
พาข้ามขวากสาหัสอย่างจัดเจน
จนถึงวัยหลีกเร้น...แก่ชรา

ฟันเคยมั่นก็ดึงจนฟันหลุด
ผมเคยเป็นประดุจมงกุฏเกศา
เอาสีขาวหยาบหยาบป้าย,ฉาบทา
เอาสายตาแจ่มใสไปเข้าคลัง

ร่างเคยให้ยืนตรง--ให้โก่งงอ
เนรมิตรถล้อมาให้นั่ง
เคยจำเก่งจำดีมีพลัง
กาลยักษ์เสกสั่งให้เซอะเลือน
..
ได้โอกาสก็ริบลมหายใจ
ทิ้งร่างเหี่ยวเอาไว้โดยไร้เพื่อน
ปล่อยดวงจิตไขว่คว้าหาดาวเดือน
และทิ้งไฟไว้เตือนมนุษย์มนา

ไฟชำระกายร่างทั้งย่างเผา
เหลือเพียงเถ้ากระดูกไว้ต่างหน้า
ชื่อของยักษ์ตนนี้ที่กล่าวมา
โด่งดังทั่วโลกา..."เวลา/ไทม์"

..

ไฟชำระกายร่างทั้งย่างเผา

เหลือเพียงเถ้ากระดูกไว้ต่างหน้า

ก่อนถูกยักษ์ขอคืนวันเวลา

สิ่งใดดีมีค่า...ต้องรีบทำ.

..

...ชนสุรินทร์...
๓ มกราคม ๒๕๕๘