*/
  • ม่อนหินไหล
  • ranking : สมาชิกทั่วไป
  • วันที่สร้าง : 2009-07-09
  • จำนวนเรื่อง : 127
  • จำนวนผู้ชม : 89298
  • จำนวนผู้โหวต : 23
  • ส่ง msg :
  • โหวต 23 คน
วันเสาร์ ที่ 30 พฤศจิกายน 2556
Posted by ม่อนหินไหล , ผู้อ่าน : 915 , 11:02:05 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ฟ้า เริ่มสว่างขึ้นเมื่อชายหนุ่มเดินมาถึงโค้งลำธาร ที่เริ่มตีโค้งแล้วหายลับเข้าไปในป่าจนมองไม่เห็น เนื่องจากชายฝั่งลำธารอยู่ต่ำ เคนจึงปีนขึ้นไปบนโขดหินใหญ่ก้อนหนึ่งเพื่อมองหาทางกลับไปที่พัก เมื่อโผล่ขึ้นไปได้ครึ่งตัว เขาก็เห็นตึกหลังใหญ่สีหม่นๆอยู่ไม่ไกลมากนักจากที่เขายืนอยู่ มันตั้งอยู่บนเนินสูงล้อมรอบด้วยต้นไม้ เห็นแต่เฉพาะบางส่วนของตัวตึกที่โผล่อยู่ระหว่างแนวไม้ ตอนแรกเขา คิดว่าจะปีนขึ้นไปบนชายฝั่ง....

อ่านต่อ

วันศุกร์ ที่ 29 พฤศจิกายน 2556
Posted by ม่อนหินไหล , ผู้อ่าน : 1214 , 17:04:16 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 1 คน

หลังจากเดินทางกันมานานหลายชั่วโมง ในที่สุดก็มาถึงเวียงพุกามในเวลาใกล้ค่ำ คำปันขับรถตรงไปที่บ้านพักของตาเฒ่าเป็ง ซึ่งตั้งโดดเดี่ยวอยู่บนเนินดินเตี้ยๆใต้สุมทุมพุ่มไม้ใบดกหนา ใกล้กับลำห้วยที่ไหลอยู่เบื้องล่างต่ำลงไป ตัวบ้านเป็นกระท่อมเล็กๆทำด้วยไม้ หลังคาถูกปกคลุมจนทึบด้วยเถาพวงแสดซึ่งออกดอกสะพรั่งสีแสดเข้ม ห้อยย้อยเป็นแถบๆลงมาจนถึงชายคา ใต้ถุนสูงปูพื้นด้วยซีเมนต์ มีโต๊ะเล็กๆและเก้าอี้สองตัววางอยู่ กลาง....

อ่านต่อ

วันพฤหัสบดี ที่ 28 พฤศจิกายน 2556
Posted by ม่อนหินไหล , ผู้อ่าน : 894 , 12:48:03 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 1 คน

“ ผมเรียกคุณมาวันนี้เพื่อจะคุยกันเรื่องนายเคน ” นายแพทย์ประสพชัยพูดขึ้นทันทีโดยไม่มีอารัมภบท เมื่อหนานคำเข้ามาหาเขาในห้องแพทย์ ห่างจากครั้งก่อนที่มาโรงพยาบาลประมาณหนึ่งเดือน “ ผลการสแกนสมองของเขาออกมาแล้ว ถึงจะได้รับความกระทบกระเทือนบ้าง แต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ เรายังไม่รู้แน่ว่าทำไมเขาถึงยังจำอะไรไม่ได้ อาจเป็นกลไกทางจิตก็ได้ที่ปิดกั้นเขาไม่ให้จำเรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นได้ ” นายแ....

อ่านต่อ

วันอังคาร ที่ 26 พฤศจิกายน 2556
Posted by ม่อนหินไหล , ผู้อ่าน : 766 , 20:19:19 น.  
หมวด : วรรณกรรม/กาพย์กลอน
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

เช้า วันหนึ่งหนานคำซึ่งแต่งตัวเรียบร้อยผิดจากทุกวัน เดินเข้าไปพบคุณดนัยที่ห้องทำงาน เมื่อเข้าไปถึงเขาพบว่าเจ้าของห้องกำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่ที่โต๊ะทำงาน พอเห็นหนานคำคุณดนัยก็พยักหน้าให้คอย อ่านเอกสารต่อไปจนจบจึงเงยหน้าขึ้น “ เอาเอกสารนี่ไปให้คุณกิจจาเซ็น แล้วรอเอากลับมาด้วย ” คุณ ดนัยผลักเอกสารที่เพิ่งอ่านจบไปให้หนานคำ ซึ่งยืนค้อมตัวอยู่ตรงหน้าโต๊ะ ชายวัยกลางคนหยิบเอกสารมาใส่ซองสีน้ำตาลขน....

อ่านต่อ


/1