..... ในขวบวัยไม่ประสาโลก .. ปีใหม่ในคำนึงของเด็กชายคนหนึ่ง ..  อาจเป็นเพียงความสนุกสนานจากเทศกาลงาน

รื่นเริง อาหารหลากหลายแสนอร่อยในมื้อพิเศษ และของขวัญในกล่องหุ้มกระดาษสีสวยงาม .. ที่รอคอยจะได้รับ .....

..... ครั้นถึงวันที่ชีวิตเจนโลก .. ปีใหม่สำหรับเขาหรือเธอคนนั้น  อาจหมายถึงเงินโบนัสตอบแทนการทำงานที่ผ่านมา

ตลอดทั้งปี    ความรื่นรมย์ในกิจกรรมบันเทิงท่ามกลางมวลหมู่มิตร เคล้าชีวิตซึ่งอาบอิ่มความสดชื่นแห่งวัยสะพรั่งบน

ท่วงทำนองของเทศกาลแห่งความสุข ...................................................................................................

..... กระทั่งล่วงผ่านประสบการณ์จนกร้านโลก .. ปีใหม่ของผู้เฒ่าคนหนึ่ง   อาจหลงหลงเหลืออยู่แต่เพียงความสุขกับ

การได้ไหว้พระ ทำบุญ ท่ามกลางบุตรหลานจากแดนไกล           บุคคลซึ่งลมหายใจของพวกเขาจะช่วยปัดเป่าความ

เงียบเหงาให้หายไปในวันส่งท้ายปี .......................................................................................................

..... ความจริง ของเวลาที่เปลี่ยนผ่านกับความต้องการที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตรงที่ ไม่มีใครรับรู้ถึงบทบทที่ชีวิตยังก้าวไป

ไม่ถึง .. เด็กๆ ยังคงยังคงมีความสุขกับการเป็น ‘ผู้รับ’ โดยไม่รู้จักบทบาทของ ‘ผู้ให้’ ..   หนุ่มสาว ยังคงสนุกสนานกับ

บทบาท ‘ผู้แสวงหา’ บนเส้นรอบวงของความต้องการที่ไม่มีจุดสิ้นสุด โดยไม่เข้าใจถึงบทบาทของ ‘ผู้รอคอย’ ..........

..... จะมีก็แต่เพียงผู้อาวุโสสูงวัยที่ร้อนหนาวมพัดผ่านชโลมผิวจนเหี่ยวย่นพ้นช่วงชีวิตแสวงหา  จำทนแบกรับบทบาท

จากเวลาในฐานะ ‘ผู้รอคอย’ ด้วยจำนน ซึ่งคงจะมีทั้งที่  ‘เข้าใจ’  ในความต้องการของบุตรหลาน    ‘น้อยใจ’ ในความ

ไม่รับรู้ของบุตรหลาน  รวมถึง ‘เสียใจ’ ในสิ่งที่ตนเองไม่ได้ทำให้มากพอเมื่อครั้งที่ยังสวมฐานะบุตรหลานของใครบาง

คนที่สำคัญ ....................................................................................................................................

..... เคล็ดความในเรื่องนี้มิใช่อยู่ที่การ  ‘เปลี่ยนแปลง’ ..... .......................................................................

 
..... บทบาทตามวัยยังคงเป็นริ้วเหลื่อมที่สวยงามของแต่ละชีวิต ..................................................................

 
..... หากอยู่ที่  ‘ความเข้าใจ’  ในวิถีครอบครัวใหญ่ของสังคมไทย    ซึ่งแม้ปัจจุบันกาลจะถูกเครื่องจักรแผ้วถางความ

เจริญเฉือนแบ่งให้เป็นหน่วยยิบย่อยกระจัดกระจาย   แต่ความหมายในจิตใจของใครอีกหลายคนยังคงยิ่งใหญ่และทรง

คุณค่าเสมอ เกินกว่ากาลเวลาจะแตะต้องสัมผัสได้ ...................................................................................

..... หนึ่งปีมีวันปีใหม่ให้เฉลิมฉลอง 1 วัน   จะต่างกันก็แค่ปีใหม่ของใครคือการ  ‘เริ่มต้น’  ปีใหม่ของใครคือการ ‘นับ

ถอยหลัง’ และ ‘ปีใหม่ของใครเหลือมากน้อยกว่ากัน’ เพียงเข้าใจให้ได้เช่นนี้ แล้วทำในสิ่งที่ควรทำในอีกสามร้อย

กว่าวันของขวบปี บางทีนี่อาจเป็นของขวัญปีใหม่ที่คนพิเศษบางคนต้องการได้รับมากที่สุดทุกปีก็เป็นได้ ................

พรายพิลาศ

คำหวาน