หลากหลายความสวยงามจากใต้สุดสยาม : ตอนที่ ๑ สักการะขอพรศาลศักดิ์สิทธิ์

เห็นโฆษณาของยูนิไทยทริปเพื่อไปเที่ยวเบตงในช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมาหลายรายการแล้วน่าสนใจ แต่ส่วนใหญ่เป็นรายการตามโครงการไทยเที่ยวไทย ซึ่งผู้เขียนไม่มีสิทธิ์เพราะได้ใช้สิทธิ์นี้ไปแล้วเมื่อไปเที่ยวเขื่อนเชี่ยวหลาน

แต่ก็มีรายการหนึ่งที่มีราคาใกล้เคียงกัน และไม่จำเป็นต้องใช้สิทธิ์ตามโครงการไทยเที่ยวไทย จึงโทรศัพท์ไปจองที่นั่งทันที แล้วรีบชวนเพื่อนอีก ๔ คน ไปเที่ยวด้วยกัน แต่เพื่อนไปได้เพียง ๒ ท่าน เท่านั้น คืออาจารย์ไทย และอาจารย์เพ็ญศรี ทิพย์สุวรรณกุล 

เสียดายที่เพิ่งทราบข่าวว่า สายการบินนกแอร์ได้ลงชื่อบันทึกข้อตกลง (MOU) ร่วมกับบริษัททัวร์รายใหญ่ ๓ กลุ่ม ประกอบด้วย บริษัท แตงโมทัวร์ จำกัด บริษัท ซี.ซี.ที. กรุ๊ป และสมาคมสมาคมส่งเสริมธุรกิจท่องเที่ยวไทย (สธทท.) เพื่อฟื้นเส้นทางบินตรงกรุงเทพฯ-เบตง ในรูปแบบเช่าเหมาลำ หรือ ชาร์เตอร์ไฟล์ต โดยจะเริ่มให้บริการตั้งแต่วันที่ ๒๙ เมษายน ๒๕๖๕ นี้ เป็นต้นไป

ที่จริงหน่วยงานที่กล่าวแล้วข้างต้นน่าจะตีปี๊บให้ดังกว่านี้ ว่ามีรายละเอียดในการเดินทางอย่างไรบ้าง เช่น เดินทางกี่วัน พักที่ไหน และมีรายการการท่องเที่ยวอย่างไร ติดต่อได้ที่ไหน เป็นต้น เพราะทราบว่านักท่องเที่ยวจำนวนไม่น้อยที่ไม่อยากนั่งรถจากหาดใหญ่ไปเบตง และต้องการเดินทางแบบนี้

อย่างไรก็ตาม ก็ดีไปอย่างที่ผู้เขียนได้ใช้บริการทัวร์นี้แล้ว เพราะได้เที่ยวที่อื่นนอกจากในเบตงด้วย แม้ว่าสถานที่เหล่านั้นเคยไปมาแล้ว แต่ก็ได้ไปรื้อฟื้นความหลังและเห็นการเปลี่ยนแปลงต่างๆ ด้วย

แม้แต่สถานที่ในเบตงบางแห่งก็เคยไปแล้วหลายครั้ง ครั้งสุดท้ายได้ไปเมื่อปี ๒๕๖๒ อย่างไรก็ตาม ก็มีอีกหลายๆ แห่งที่ผู้เขียนยังไม่เคยได้ไปสัมผัส

วันเดินทางผู้เขียนและคุณสายพิณต้องตื่นตั้งแต่ตี ๓ ครึ่ง เพราะไกด์ทัวร์นัดหมายให้คณะพร้อมกันที่สนามบินดอนเมือง เวลา ๐๔.๓๐ น. ยังกะไปทัวร์ต่างประเทศ ทั้งๆ ที่เที่ยวบินออกเวลา ๗.๒๕ น.

แต่เหตุผลก็คือในช่วงสงกรานต์มีผู้โดยสารเป็นจำนวนมาก อาจมีปัญหาในการเช็คอินได้ ครับท่องเที่ยวครั้งนี้ต้องทรมานสังขารกันน่าดูแต่ก็สู้นะ ไปเที่ยวซะอย่าง

ถึงสนามบินดอนเมือง พบกับไกด์จาก “กด Like Center” ซึ่งเป็นผู้จัดทัวร์ (เพิ่งทราบตอนนั้นว่ายูนิไทยทริปเป็นเพียงเอเย่นต์ขายทัวร์เท่านั้น) แล้วต้องจ่ายค่าทิปไกด์และคนขับรถ คนละ ๓๐๐ บาท ในทันที ก็แปลกนะครับ ทิปคือสิ่งที่สมัครใจ การบังคับการจ่ายไม่น่าเรียกว่าทิป

ที่พิเศษและไม่เคยเห็นมาก่อนก็คือ ทัวร์นี้ไม่ได้ใช้รถวีไอพีเช่นเดียวกับที่ไปเที่ยวเขื่อนเชี่ยวหลาน ซึ่งจัดที่นั่งให้โดยไม่เก็บพิเศษ แต่ทัวร์นี้ท่านใดอยากได้ที่นั่งแถวหน้าและแถวสอง ต้องเสียค่าที่นั่งด้วย โดยแถวหน้าสุด ๓๐๐ บาท แถวที่สอง ๒๐๐ บาท ส่วนแถวสุดท้ายไม่ต้องจ่าย 

การนั่งแถวสุดท้ายของรถตู้แล้วเดินทางจากหาดใหญ่ไปเบตงรถเหวี่ยงพอสมควร จึงไม่อยากนั่งแถวหลังสุด จึงได้ตกลงกันกับเพื่อนที่ชวนไปเที่ยวด้วยกันโดยให้เพื่อนเลือกก่อน ซึ่งเพื่อนได้เลือกแถวแรก ผู้เขียนและคุณสายพิณจึงนั่งแถวที่สอง 

หลังจากเช็คอินเรียบร้อยแล้ว จึงไปหาอาหารกินก่อนเพราะไม่มีช่วงเวลาไหนที่ให้เวลาไปกินอาหารเช้าได้ แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะร้านอาหารที่เคยกินเปิดเวลา ๖.๐๐ น. ก็เลยต้องพึ่ง 7-11 แทน

ก่อนการเดินทางได้กราบสักการะรูปปั้นหลวงพ่อทวดที่ดอนเมือง ตั้งใจว่าคงได้กราบท่านที่วัดช้างให้ในวันนั้นอีกครั้งหนึ่ง เพราะตามโปรแกรมกำหนดไว้เช่นนั้น 

เครื่องบินที่บินไปหาดใหญ่ในวันนั้นเป็นเครื่องของ Thai Lion Air แต่เป็นเที่ยวบินเช่าเหมาลำครับ ออกจากสนามบินดอนเมืองในเวลา ๗.๒๕  น. และเดินทางถึงสนามบินหาดใหญ่เวลา ๘.๓๕ น. 

จากสนามบินหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา คณะได้เดินทางโดยรถตู้ ซึ่งมีทั้งหมด ๒๐ คัน แต่ไกด์ที่รับผิดคันที่ผู้เขียนเดินทางรับผิดชอบเพียง ๓ คันๆ ละ ๙ คน และไกด์ก็นั่งรถสลับกันไปในแต่ละคัน

เปลี่ยนแปลงโปรแกรมนิดหน่อยครับจากเดิมกำหนดว่าเมื่อถึงหาดใหญ่แล้วเดินทางไปวัดช้างให้ แต่ได้เปลี่ยนเป็นเดินทางไปศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยวหรือศาลเจ้าเล่งจูเกียงแทน

ก่อนถึงศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยวก็แวะกินอาหารกลางวันที่โรงแรม ซี.เอส. ปัตตานี กันก่อน เมื่อถึงโรงแรมสิ่งที่น่าสนใจก่อนสิ่งใดก็คือดอกสัปปะรดสีครับ สวยๆ ทั้งนั้น

ชมดอกไม้แล้วก็ไปรับประทานอาหารกลางวันกันที่โรงแรมนั้น

กินอาหารเสร็จแล้ว ก็เดินชมโรงแรม ซี.เอส. ปัตตานี กันหน่อย เผื่อท่านใดสนใจไปพักโรงแรมนี้ ชมเฉพาะสภาพภายนอกนะครับ ภายในห้องไม่ได้ขอเขาชมหรอกครับ อิอิอิ

ไปปัตตานีแล้วก็ควรต้องดื่มชาชักกันสักนิด ชมการชงกันหน่อย หลายท่านที่ยังไม่ทราบก็จะได้ทราบว่าเหตุใดจึงเรียกว่า “ชาชัก” เชิญครับ https://www.facebook.com/puthsup.maneesri.9/videos/4963494690434557

ดื่มชาชักแล้ว จึงเดินเข้าไปชมในห้องล๊อบบี้ของโรงแรม เพราะเห็นส่ามีสิ่งที่น่าสนใจให้ชมมากมาย

แล้วก็มีจริงๆ ครับ รวมทั้งมีจุดที่ควรถ่ายรูปหลายจุดด้วย ก็ถ่ายรูปกันเพลินซิครับ

ให้ชมภาพอีกชุดนะครับ สวยงามทั้งนั้น

เดินขึ้นไปชั้น ๒ ของโรงแรม เพื่อชมพิพิธภัณฑ์ มีสิ่งที่น่าสนใจมากมายหลายอย่างทีเดียวครับ

เดินทางต่อไปถึงศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยวหรือศาลเจ้าเล่งจูเกียง ประวัติความเป็นมายืดยาวครับ หากสนใจก็เปิดกูเกิ้ลอ่านดูนะครับ เอาเป็นว่าศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยวเป็นศาลศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองของจังหวัดปัตตานีมาแต่สมัยโบราณ 

ชาวบ้านให้ความเคารพนับถือ เดินทางไปสักการะบูชาเพื่อขอให้ประสบความสําเร็จ ขอโชค ขอลาภ การค้าขายหรือเจ็บป่วย ได้รับความเดือดร้อน ประการใด หากได้ไปขอพร บนบานกับเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยวแล้ว ก็จะหายเจ็บหายป่วย พ้นจากความเดือดร้อน

ผู้เขียนเคยไปสักการะขอพรศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยวหลายครั้ง โดยครั้งแรกเมื่อปี ๒๕๐๗ ตอนนั้นเป็นนิสิตชั้นปีที่ ๔ วิทยาลัยวิชาการศึกษาประสานมิตร (มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒในปัจจุบัน) ไปทัศนศึกษาและต่อมาก็ได้เดินทางไปนั่นอีก ๒-๓ ครั้ง

เพราะหลังจากผู้เขียนเกษียณอายุราชการก็ไม่ได้ไปเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยวอีก จึงจำสภาพศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยวไม่ได้ครับ และตอนนี้มีอาคารใหม่ๆ เพิ่มขึ้นหลายหลังด้วย

เดินทางไปคราวนี้ได้ทำพิธีขอพรสักการะโดยซื้อธูปเทียนชุดใหญ่ ทั้งนี้ มีเจ้าหน้าที่ของศาลคนหนึ่งเป็นผู้นำไปสักการะทีละกลุ่มๆ ละประมาณ ๕ คน ได้ให้จุดธูปและเทียนแล้วปักตามกระถางที่วางบนโต๊ะหมายเลขต่างๆ จนหมดธูปและเทียนที่ได้จัดให้

ไม่ได้ขอพรมากมายหรอกครับ เพียงแต่ขอให้สุขกายสบายใจ มีสุขภาพแข็งแรง เพื่อให้ได้ท่องเที่ยวได้อีกนานๆ และขอให้รวยหุ้นด้วย อิอิอิ

กระถางธูปเทียนมาหลานกระถาง หลายจุดและหลายห้องครับ

สักการะขอพรแล้ว ก็ออกมาถ่ายภาพภายนอกกัน

ยังไม่ถึงเบตงนะครับ ไว้ตอนหน้าละกันครับ

พุธทรัพย์ มณีศรี