ภาพจาก http://std.kku.ac.th/4631800138/image/b12.jpg

 เรื่องนี้เกิดขึ้นเนื่องจากเจ้าโชคดีที่มีความสามารถในการจับสัตว์ต่างๆ  คืนหนึ่งเจ้าโชคดีจับกระรอกบินตัวน้อยมาได้แล้วเราไปเห็น  ก็เลยใช้สิทธิ์ความเป็นเจ้านายแย่งเจ้าตัวน้อยมา

 ตอนนั้นเจ้าตัวน้อยบอบช้ำมากถ้าปล่อยไปน่าจะไม่รอดแน่  เอาละนะช่วยชีวิตมาแล้วก็ต้องช่วยให้ตลอดรอดฝั่ง  แล้วทำอย่างไรดีละ  ว่าแล้วก็จับวางในฝ่ามือ  เจ้าตัวน้อยตกใจมากเลยนอนนิ่งเอาหัวซุกหางนอนตัวกลมอยู่บนฝ่ามือ  จากนั้นเราก็เอาไปให้พ่อกับแม่ดู  แล้วช่วยกันหาอุปกรณ์ที่จะทำที่นอนให้เจ้าตัวน้อยในคืนนั้นก่อน  แล้วก็ตัดสินใจเลือกกรงดักหนูที่ทำด้วยเหล็ก    โดยเอาส่วนที่เป็นกับดักหนูออก แล้วหาผ้านุ่มๆมาปู พร้อมหาที่ใส่น้ำพร้อมผลไม้มาวางให้ในกรง จากกับดักหนูเลยกลายเป็นบ้านชั่วคราวของเจ้าตัวน้อย  พอปล่อยเจ้าตัวน้อยเข้าบ้าน  มันก็วิ่งเข้าไปซุกอยู่ในกองผ้าทันที  จากนั้นสมาชิกเก่าของบ้านก็ช่วยกันตั้งชื่อสมาชิกใหม่  ปรากฎว่าชื่อที่ชนะการโวตคือ “มีโชค”

 เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อเปิดกรงดูปรากฎว่าเจ้าตัวน้อยมีโชคไม่ยอมกินอะไรเลย ผลไม้ไม่มีร่องรอยว่าถูกกิน  แล้วเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า  จากที่ตั้งใจปล่อยไปก็ต้องชะลอไว้ก่อน  แล้ววันนั้นเจ้ามีโชคก็นอนทั้งวันและทั้งคืน

 วันถัดไปผลปรากฎว่าผลไม้มีรอยกิน  แล้วพอเปิดกรงจะดูเจ้ามีโชคก็วิ่งหนีอย่างรวดเร็วแล้วก็พยายามตะกุยตะกายหนี  ผลคือนิ้ว นิ้วหนึ่งก็เลยติดอยู่กับฝากรงต้องช่วยดึงออก  มีโชคดิ้นจนเล็บหัก  เลยปล่อยไปไม่ได้อีก  ต้องอยู่ด้วยกันไปก่อนนะมีโชคนะ

 เช้ารุ่งขึ้นอีกวันผลปรากฎว่าเจ้ามีโชคดูแข็งแรงดี  พอจับออกจากกรงก็วิ่งจู๊ดอย่างรวดเร็ว  ต้องช่วยกันจับเพราะเจ้าโชคดีก็จะช่วยจับด้วย  พอจับออกจากกรงมันก็ร่อนหนี  จะถ่ายรูปซะหน่อยก็วิ่งหนี  พอจับแรงหน่อนก็ฉี่รด  ก็เลยถ่ายได้รูปเดียว  เอาละนะดูแล้ววันนี้มีโชคแข็งแรงดีแล้วคืนนี้จะปล่อยสู่อิสระภาพเหมือนเดิมนะ

 คืนนั้นประมาณ 2 ทุ่มก็เลยพามีโชคไปปล่อยที่ต้นมังคุดหลังบ้าน (พ่อบอกให้ปล่อยกลางคืนเพราะมันเป็นสัตว์หากินกลางคืน) พอเอามีโชคไปวางตรงกิ่งมังคุดมันก็มองซ้ายมองขวาแล้วหันมามองตาแป๊ว  แล้วก็วิ่งไปได้หน่อยนึงแล้วก็หยุดมองครู่นึง  แล้ววิ่งต่อหายไปกับความมืด

“โชคดีนะมีโชค….รักษาตัวดีๆด้วยนะ”