สุดสัปดาห์ก่อนได้ไปงานศพที่วัดแถวลพบุรี บังเอิญเหลือบไปเห็นป้ายๆหนึ่งใกล้ๆกับที่เก็บอัฐิของผู้ตาย ป้ายนั้นมีใจความว่า ชีวิตคือการเดินทาง ร่างกายคือที่อยู่อาศัย ที่คงจะบอกเตือนคนทั่วๆไปอย่างเราในเรื่องของความตาย ทำให้นึกถึงภาพยนตร์เรื่องหนึ่งที่ชมไปเมื่อสัปดาห์ก่อนเช่นกัน คือเรื่อง Surrogates ที่แสดงโดย บรูซ วิลลิส ความจริงภาพยนตร์เรื่องนี้แทบจะไม่มีอะไรน่าจดจำมากมายนักในฐานะของภาพยนตร์แอ็กชั่นสืบสวน เพราะไม่มีอะไำรแปลกใหม่ในเนื้อเรื่องหรือพล็อตเรื่อง แต่ก็มีบางอย่างที่แฝงไว้เหมือนกับป้ายที่อยู่เบื้องบนเถ้าถ่านของผู้ตายนั่นเอง

Surrogates สร้างจากการ์ตูนอินดี้ที่มี 5 ตอนสำหรับชุดแรกวางจำหน่ายระหว่างปี 2005 – 2006 ก่อนที่จะมีชุดที่สองชื่อตอน The Surrogates: Flesh and Bone ที่เพิ่งวางจำหน่ายกรกฎาคม 2009 เป็นเรื่องที่แต่งโดย Robert Venditti วาดโดย Brett Weldele โดยแรงบันดาลใจมาจากการได้อ่านเรื่องราวของคนมากมายที่ต้องสูญเสียคนรักหรือตกงานอันเนื่องมาจากการเสพติดอินเตอร์เน็ตอย่างถอนตัวไม่ขึ้น จนเกิดแนวคิดว่าถ้าคนสามารถสร้างตัวตนจำลองออกไปทำงานแทนหรือทำเรื่องอื่นๆได้ก็จะเป็นสิ่งวิเศษ ในเวอร์ชั่นการ์ตูนชุดแรกเป็นเรื่องในปี 2054 เมื่อโลกอยู่ในยุคการใช้ Surrogates หรือก็คือหุ่นยนต์ที่ถูกควบคุมโดยมนุษย์ และใช้หุ่นยนต์เป็นตัวแทนในการทำกิจวัตรประจำวันต่างๆ ส่วนเวอร์ชั่นการ์ตูนชุดที่่สองเป็นเรื่องราวก่อนหน้า 15 ปี เป็นยุคแรกๆที่นำ Surrogates มาใช้ สำหรับภาพยนตร์เป็นเรื่องราวที่ใกล้ขึ้นมาอีกหน่อยนั่นคือปี 2017 กำกับโดย Jonathan Mostow ที่เคยมีผลงานไซไฟเรื่องสำคัญมาแล้วคือ Terminator 3: Rise of the Machines หรือคนเหล็กภาค 3 นั่นเอง รวมทั้งมีผลงานในเครดิตอย่าง U-571 ส่วน Surrogates เวอร์ชั่นจอเงินก็เดินเรื่องตามชุดแรกของเวอร์ชั่นการ์ตูนเป็นหลัก

โลกในปี 2017 มนุษย์เกือบทั้งโลกพึ่งพากับ Surrogates หรือหุ่นยนต์ในการทำสิ่งต่างๆในชีวิตประจำวัน ไม่ว่าจะเป็นการทำงาน ท่องเที่ยว หรือแม่แต่เรื่องเพศสัมพันธ์ โดยการมาของยุค Surrogates ทำให้อาชญากรรมลดลงอย่างมากมายชนิดที่ไม่เคยมีในประวัติศาสตร์ของมนุษย์โลกสมัยใหม่ เพราะการใช้หุ่นยนต์เป็นตัวแทนของทุกสิ่งโดยมนุษย์ที่แท้จริงอยู่บ้านทำให้ไม่ว่าจะเกิดอุบัติเหตุอย่างไรก็ไม่ส่งผลต่อตัวมนุษย์อย่างมากก็แค่เปลี่ยนหุ่นยนต์ใหม่ แต่ทุกๆสิ่งก็มีการต่อต้านเสมอ กลุ่มเดรดจ์ที่นำโดยนักพยากรณ์(วิง แรมส์) นำมนุษย์กลุ่มเล็กต่อต้านการใช้ Surrogates และเมื่อเกิดฆาตกรรมขึ้นเมื่อหุ่นยนต์ที่ทำลายส่งผลต่อมนุษย์ผู้ใช้อย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน และผู้ตายคือลูกชายของผู้คิดค้น Surrogates เอง นั่นคือด็อกเตอร์ ลีอองเนล แคนเตอร์ ทำให้ FBI ที่นำโดยทอม เกียร์ (บรูซ วิลลิส) และคู่หูของเขา เจนนิเฟอร์ (ราดาห์ มิทเชล) เข้ามาสืบสวน ในขณะที่เกียร์ที่กำลังมีปัญหาในชีวิตคู่กับภรรยา การที่เขาเข้าไปสืบสวนคดีนี้ทำให้ Surrogates ของเขาถูกทำลายลง จนเขาเลือกที่จะใช้ร่างกายจริงๆของเขามาส์บสวนแทน และสิ่งที่เขาค้นพบอย่างไม่เคยได้สัมผัสมานานแล้วนั่นก็คือ สัมผัสของร่างกายของเขาแตกต่างไปจากโลกของ Surrogates อย่างสิ้นเชิง หุ่นยนต์ไม่มีทางทำให้เขาได้รับรู้สิ่งมหัศจรรย์ของชีวิตได้ และเป็นจุดสำคัญอย่างหนึ่งที่มีผลต่อตอนจบของภาพยนตร์เรื่องนี้

ภาพยนตร์ไม่มีอะไรแปลกใหม่ เดินเรื่องตามแนวหลักของการ์ตูนอย่างชัดเจน และสะท้อนปัญหามากมายของโลกปัจจุบัน เช่น การมาของโลกเสมือนที่ทำให้คนแยกไม่ออกจากโลกความเป็นจริง ไม่ว่าจะอินเตอร์เน็ต หุ่นยนตื หรือโลกแห่งศัลยกรรมความงามก็ตาม ภาพยนตร์ยังหยิบสิ่งเล็กๆน้อยจากภาพยนตร์ในหลายเรื่อง เช่น Matrix, I Robot หรือการ์ตูนญี่ปุ่นคลาสสิคอย่าง Ghost in the Shell ภาพยนตร์พอดูสนุกและหาความบันเทิงได้ แต่ส่วนที่ยอดเยี่ยมของภาพยนตร์ก็คือโปสเตอร์ภาพยนตร์ที่ทำออกมาสองชุด ชุดแรกคือนำภาพที่สะท้อนถึงความสุขของชีวิตประจำวันถ้าสามารถทำกิจกรรมต่างๆตามโปสเตอร์ได้ เช่น เซ็กส์ ปีนเขา หรืออื่นๆและนั่นก็ความหมายนัยที่บอกว่าต้องพึ่ง Surrogates เท่านั้น เพราะร่างกายมนุษย์คงไม่ได้ถูกออกแบบมาเพื่อรองรับอะไรได้มากมายขนาดนั้น กับโปสเตอร์อีกชุดที่เห็นเปลือกนอกของร่างกายที่งดงามทั้งชา หญิงแต่ขณะเดียวกันก็แสดงความน่าตกใจในร่างกายที่มีส่วนของหุ่นยนต์เป็นการเปรียบเทียบที่ตรงกันข้ามกันอย่างเห็นได้ชัด และส่วนสุดท้ายแง่คิดจากภาพยนตร์เรื่องนี้ น่าขำก็คือในโลกของ Surrogate ที่บอกว่าสามารถทำให้อาชญากรรมลดลง ชีวิตเป็นอยู่ดีขึ้น ช่างไม่ต่างจากคำโฆษณาของบรรดาทุนนิยมทั้งหลายที่มุ่งใช้ประโยชน์จากตัวเลข ภาพลวงทางเศรษฐกิจและคำโกหกคำโตทางการตลาด ในขณะที่โลกที่มี Surrogates ก็ยังมีความยากจน ความเหลื่อมล้ำต่ำสูงของสังคม ในขณะที่มนุษย์ที่มีทุนมากมายก็พยายามทำตัวเองเป็นเทพ โดยปรุงแต่งร่างกายจำลองให้เดินเหินในโลกแล้วละเลยกับจิตวิญญาณและสัมผัสต่างๆของชีวิตที่ติดตัวมาแต่กำเนิด ไม่ต่างจากโลกในปัจจุบันที่สรรสร้างของจำลองมากมายเพียงเพื่อคุณค่าทางวัตถุ โดยมิสามารถหาคุณค่าทางจิตใจได้เลย จนลืมไปว่าชีวิตมนุษย์ไม่นานก็ต้องจากที่พำนักอาศัยก็คือร่างกายในปัจจุบันไป เพื่อเดินทางไปในสิ่งที่ไม่สามารถรู้ได้ เหมือนกับคำปักป้ายตอนต้นที่บอกไว้ว่า ชีวิตก็คือการเดินทาง ร่างกายคือที่อยู่อาศัย (ชั่วคราว) เท่านั้น