วัยเด็กเป็นวัยที่ไร้เดียงสาและก็เป็นวัยที่จะเริ่มแต่งแต้มต่อเติมสิ่งละอันพันละน้อยเพื่อกลายเป็นประสบการณ์ที่แก่กล้าในวัยผู้ใหญ่ ดังนั้นวัยเด็กจึงเป็นวัยที่ควรจะได้รับการเรียนรู้ที่ถูกต้องภายใต้การดูแลจากผู้ปกครอง ในขณะเดียวกันก็ต้องเตรียมพร้อมที่จะเผชิญโลกที่กว้างใหญ่ที่ไกลออกไปจากนอกประตูบ้าน ด้วยสภาพสังคมและเศรษฐกิจในปัจจุบันจึงไม่แปลกที่บ่อยครั้งเด็กๆต้องเผชิญกับหลายๆสิ่งโดยลำพังและหลายหนที่ประสบการณ์เหล่านั้นกลายเป็นสิ่งเปลี่ยนแปลงเด็กเหล่านั้นไปตลอดกาล Coraline เป็นการ์ตูนที่บอกเล่าเรื่องราวความอยากรู้อยากเห็นของเด็กและการเผชิญกับพ่อแม่ที่เวลาให้น้อยนิดจนต้องหาทางออกเองในการหาความอบอุ่นจากบุคคลอื่นที่พร้อมจะมอบให้โดยหารู้ว่าเป็นของหวานที่เคลือบยาพิษ

Coraline เป็นภาพยนตร์อนิเมชั่น 3-D โดยใช้เทคนิคสุดคลาสสิคที่เรียกว่า Stop-Motion ผ่านการสร้างสรรค์ของ เฮนรี่ เซลิกค์ (Henry Salick) ที่เคยร่วมกับ ทิม เบอร์ตั้น สร้างผลงานการ์ตูนรูปแบบเดียวกันและกลายเป็นตำนานอย่าง The Nightmare before Christmas และ James and the Giant Peach พอมา Coraline กลายเป็นโปรเจคส์ที่ไม่มีทิม เบอร์ตั้นเคียงคู่ แต่เซลิกค์ ก็สร้างผลงานออกมาได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะจินตนาการที่สุดล้ำลึกไม่แพ้กันแต่แฝงไปด้วยแง่คิดที่ฝากถึงการดูแลลูกหลานภายในครอบครัวอย่างน่าสนใจ Coraline สร้างจากนิยายสำหรับเยาวชนปี 2002 ชื่อเรื่องเดียวกันที่แต่งโดย Neil Gaiman และเซลิกค์ก็นำนิยายมาสร้างสรรค์โดยเพิ่มเติมสีสีนแห่งจินตนาการและภาพของตัวละครที่ดูพิลึกกึกกือแปลกตาจากการ์ตูนสำหรับเยาวชนทั่วไป โดยเฉพาะภาพที่ดูเหมือนน่ากลัวแต่แฝงไปด้วยความงดงามบางอย่าง

โครอลไลน์ โจนส์ (Coraline Jones) เด้กหญิงอายุ 11 ปี เพิ่งย้ายบ้านมาอยู่ใหม่ในบ้านที่สภาพแวดล้อมดูแปลกประหลาด ตั้งแต่เด็กชายรุ่นเดียวกันคนเดียวที่เห็นก็มีนิสัยประหลาดพร้อมกับแมวดำดูน่ากลัว คุณยาย 2 คนที่อาศัยอยู่ชั้นใต้ดิน ชายหนุ่มที่เก็บตัวอยู่ในห้องเพื่อฝึกเหล่าหนูให้เล่นมายากล ในขณะที่พ่อแม่ของโครอลไลน์ที่กำลังวุ่นอยู่กับการทำงานเขียนหนังสือจึงไม่มีเวลารับฟังในสิ่งที่โครอลไลน์ต้องการ ทำให้เธอรู้สึกเบื่อๆกลับการไม่มีใครใส่ใจ แถมอยากได้ถุงมือใหม่แม่ของเธอก้ไม่ซื้อให้อีก แล้วคืนหนึ่งเธอก็สังเกตเห็นหนูมุดเข้าไปรูที่ฝาบ้าน เธอจึงตามเข้าไปและมันก็กลายเป็นโพรงไปอีกโลกหนึ่งที่แตกต่าง โลกที่เธอได้พบกับคนที่คล้ายกับพ่อและแม่ของเธอทุกประการแต่ต่างที่ดวงตาของทั้งสองเป็นกระดุม แต่โครอลไลน์ก็เรียกทั้งคู่ว่าพ่อคนที่สองและแม่คนที่สอง นอกจากคนที่เหมือนพ่อแม่แล้วสิ่งมีชวิตทั้งหลายในโลกนี้ก็มีตาเป็นกระดุมทั้งหมด เนื่องจากเป็นโลกที่เธอได้ในสิ่งที่ต้องการเกือบหมด ไม่ว่าจะเป็นการทำอาหารอร่อยๆให้ทานโดยแม่คนที่สอง ถุงมือที่อยากได้ ได้ทำสวนต้นไม้กับพ่อคนที่สอง และการเอาใจใส่ที่ต่างจากพ่อแม่แท้จริงของเธอเอง และเมื่อเธอกลับมาโลกปัจจุบันเมื่อตื่นขึ้นมาก็พบกับพ่อแม่จริงๆที่ยังเหมือนเดิม โครอลไลน์จึงมักแอบไปโลกของพ่อแม่คนที่สองจนกระทั่งพ่อและแม่คนที่สองต่างชวนเธออยู่อย่างถาวร แต่มีข้อแม้โครอลไลน์ต้องเย็บตาตัวเองด้วยกระดุมให้เหมือนพ่อแม่คนที่สองของเธอ และความสวยงามที่เธอเห็นก็เริ่มปรากฏพิษร้ายออกมา รวมทั้งอันตรายที่กำลังคืบคลานไปหาพ่อแม่ที่แท้จริงของเธอด้วย โครอลไลน์จึงต้องตัดสินใจว่าจะเลือกอยู่โลกแห่งไหน

อาจจะไม่บ่อยนักที่การ์ตูนแสนสนุกสำหรับเด็กๆมาพร้อมกับการแฝงเรื่องครอบครัวที่ใกล้ตัวเช่นเรื่องนี้ พ่อแม่มักจะประสบปัญหากับการดูแลลูกในยามที่ครอบครัวก็ต้องสะสมความมั่งคั่งจนลืมคิดถึงเรื่องปีกย่อยคือความรู้สึกของลูกไป ในขณะเดียวกันเด็กๆที่เป็นวัยเรียนรู้ อยากรู้อยากเห็น และยังไม่เข้าใจหลักเหตุและผลแบบที่ผู้ใหญ่ชอบใช้ จึงมักจะมองหาโลกที่ทำให้ตัวเองสนุกสนานและได้รับความสนใจเสมอ เหมือนกับโครอลไลน์ที่ชอบในโลกแฟนตาซีที่เธอหลุดเข้าไป บ่อยๆในชีวิตจริงของเยาวชนก็พบกับปัญหาเหล่านี้แล้วหาโลกแฟนตาซีในมุมมองของเด็ก เช่น โลกของเพื่อนฝูง หรือโลกของของเล่น แต่ถ้าโชคร้ายจินตนาการของเด็กเหล่านั้นกลับนำพาไปสู่จินตนาการทางด้านมืด เช่น โลกแห่งยาเสพติด การใช้ความรุนแรง หรืออื่นๆ บางทีมันก็กลายเป็นปัญหาครอบครัวที่ยากจะแก้ไข บางทีการใช้พ่อ แม่ คนที่สองเป็นเพียงสัญลักษณ์ที่อธิบายว่าบุคคลที่เด็กๆมองหาเพือทดแทนความอบอุ่นของพ่อแม่ที่หายไป และในโลกแห่งความเป็นจริงบุคคลเหล่านั้นก็ได้พบเห็นว่าบ่อยครั้งคือยาพิษที่เคลือบบนน้ำตาลอยู่ ในเรื่องการที่พ่อแม่คนที่สองยื่น เข็ม และกระดุม ให้กับโครอลไลน์ เพื่อเป็นใบผ่านเข้าสู่โลกจินตนาการอย่างถาวร มันก็บอกว่าเข็มที่ดูเล็กแต่แหลมคม หวาดเสียว และน่ากลัว แต่เด็กๆหลายคนก็ยอมที่แลกเพื่อให้ได้มากับสิ่งที่ตัวเองอยากได้และไม่เคยได้จากพ่อแม่

Coraline จึงเป็นภาพยนตร์การ์ตูนที่เหมาะสำหรับ พ่อ แม่ ลูก นั่งชมด้วยกันในครอบครัว และได้อธิบายถึงภัยบางอย่างที่อาจจะมาพร้อมกับความสวยงามหรือของที่ต้องการให้เด็กๆได้ฟัง ภาพยนตร์ยังให้ภาพภายนอกบางสิ่งที่ดูน่ากลัวแต่ก็หาใช่บ่งบอกคุณค่าที่อยู่เภายในซึ่งเด็กคงยากจะแยกแยะว่าสิ่งใดดีสิ่งใดเลวจากภาพภายนอกที่พวกเขามองเห็น ในขณะเดียวกันพ่อ แม่ ก็จะได้พิจารณาถึงปัจจัยที่ทำให้ลูกหลานหลุดไปสู่โลกที่น่ากลัว และบางทีเหตุที่แท้จริงก็มาจาก พ่อ แม่เอง หาใช่ใครที่ไหนที่มักจะกล่าวโทษกัน เสียเวลาแค่ 2 ชั่วโมงร่วมกันแต่อาจได้อะไรมากกว่าที่คิด ในโลกภาพยนตร์การเดินทางผิดก็แก้ไขบทให้กลายเป็นจบอย่างมีความสุข แต่ในชีวิตจริงย่างก้าวที่พลาดของเด็กๆบ่อยครั้งก็หาทางกลับมาสู่เส้นทางของความสุขไม่ได้ตลอดไป เพราะโลกในจินตนาการของเด็กๆหาใช่สิ่งที่สวยงามเสมอไปถ้าขาดการชี้นำที่ดี

คำแนะนำ: อาจจะไม่เหมาะกับเด็กเล็กมากนัก เพราะภาพที่ดูกึกกืออยู่บ้าง