หลังจากประสบความสำเร็จอย่างงามในยิปมันภาคแรกด้วยปรัชญากังฟูที่มุ่งเน้นความสงบ สง่างามและป้องกันตัวมากกว่าทำลายล้าง ภาพยนตร์ไม่เพียงได้รับรางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยมจากงานภาพยนตร์ยอดเยี่ยมแห่งฮ่องกง 28th Hong Kong Film Awards แต่ยังยกระดับ ดอนนี่ เยน หรือ เจินจือตัน ให้กลายเป็นกังฟูอันดับ 1 ของเอเชียแทนที่รุ่นพี่ที่ห่างหายไปกับวงการฮอลลีวู๊ดบ้างหรือหมดยุคทองผ่องอำไพของภาพยนตร์กังฟูของฮ่องกง บางทีอาจจะเรียกว่าอันดับ 1 ในแนวศิลปะป้องกันตัวเลยก็ว่าได้นั่นหมายถึงดอนนี่ เยน น่าจะก้าวผ่านโทนี่ จา ของไทยที่ยังย่ำอยู่กับที่กับแนวแอคชั่นที่ขาดอารมณ์ร่วมให้กับคนดู แม้ว่าภาพยนตร์อย่างยิปมัน 2 ก็แทบจะไม่มีพล็อตเรื่องอะไรที่ซับซ้อนหรือเลิศเลอ แล้วปัจจัยอะไรล่ะที่ทำให้ ดอนนี่ เยน หรือภาพยนตร์ของเขาเริ่มจากเล็กๆจนเติบโตเป็นแนวหน้าอย่างต่อเนื่อง และที่สำคัญภาค 2 ได้ก้าวล้ำภาคแรกไปอย่างมากทั้งการตอบรับจากนักวิจารณ์และการทำรายได้อย่างมากมายจนเป็นสถิติเมื่อออกฉายทั้งในจีน ฮ่องกง และสิงคโปร์

บนฉากหลังของสงครามมหาเอเชียบูรพาที่ญี่ปุ่นรุกรานจีน และยิปมันได้รับผลกระทบจากสงครามจนเรียกว่าเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ แต่ปรัซญาของเพลงมวยหย่งชุนยังสะท้อนบนตัวยิปมันอย่างสมบูรณ์ เรียบง่าย สงบ และไม่หวั่นไหว แม้จะเปลี่ยนสถานะจากร่ำรวยมาเป็นยาจก เมื่อยิปมันภาค 2 เริ่มต้นก็สานรับกับภาคแรกเมื่อยิปมันต้องระหกระเหินมาตั้งถิ่นฐานอยู่ที่ฮ่องกงและสิ่งที่เขาทำได้ดีที่สุดก็เป็นครูมวย ยิปมันต้องเผชิญกับอาจารย์หงษ์(หงจินเป่า) ที่เป็นผู้ดูแลสมาคมค่ายมวยแห่งฮ่องกงและการส่งส่วยให้กับนายตำรวจฝรั่งที่ดูแลอยู่ แต่ท้ายที่สุดเรื่องราวไม่ต่างจากภาคแรกที่ยิปมันต้องต่อสู้กับนักมวยต่างชาติที่ในภาคแรกคือชาวญี่ปุ่นแต่ในภาค 2 เป็นฝรั่งที่ชื่อว่าทวิตเตอร์บนเรื่องราวที่เดาได้ไม่ยากและการปรากฏตัวของลูกศิษย์ยิปมันที่ชื่อว่า “บรูซ ลี” 

ยิปมัน 2 ยังคงขายเอกลักษณ์ความเป็นชายหนุ่มที่มากฝีมือแต่ให้เกียรติกับภรรยาและดูเป็นคนรักครอบครัวและเคารพความเป็นคนของทุกชีวิต ในขณะเดียวกับจุดเด่นของเรื่องคือฉากกังฟูที่ไม่ต้องดัดแปลงอะไรมากมายจากเรื่องแรก เพลงมวยที่อ่อนน้อมถ่อมตน การเคารพคู่ต่อสู้ และการต่อสู้ที่สะท้อนของปรัชญาป้องกันตัวมากกว่าการทำร้าย แค่ฉากการต่อสู้ในตลาดปลาที่ยิปมันหยิบมีดขึ้นมาแล้วสลับด้านคมออกเอาสันที่ทื่อมาสู้กับมาเฟียก็เรียกเสียงฮือให้กับคนดูและตอกย้ำบุคลิกของยิปมันได้อย่างชัดเจน เพียงเสน่ห์เล็กๆแค่นี้ที่มีตลอดเรื่องก็เพียงพอดึงอารมณ์ร่วมให้กับผู้ชมเป็นอย่างมาก ฉากต่อสู้ในเรื่องยังมีทีเด็ดที่น่าสนใจระหว่างกังฟูต่างยุคคือหงจินเป่าในบทอาจารย์หงส์กับดอนนี่เยนในบทยิปมัน และมันก็เป็นสิ่งที่ผู้ชมอยากดูเป็นที่สุดและก็ไม่ทำให้คนดูผิดหวัง และน่าจะเป็นฉากสู้ที่ดีทีสุดของภาพยนตร์แนวศิลปป้องกันตัวในรอบหลายๆปี รวมทั้งบทสนทนาดีๆก็ช่วยเสริมแรงเพิ่มคุณภาพของภาพยนตร์ได้เป็นอย่างมาก

บุคลิกของอาจารย์หงส์(หงจินเป่า)กับยิปมันน่าจะไม่แตกต่างมากนักในแง่ของการเป็นคนรักครอบครัว มีความรู้และเพลงยุทธ์ แต่สิ่งที่สะท้อนและเป็นมุมมองที่น่าสนใจก็คือสภาพแวดล้อมที่ต่างกันกลับทำให้อาจารย์หงส์กับยินยอมให้เงินเข้ามาครอบงำในบางมุม เนื่องจากสภาพของฮ่องกงที่มีการคอร์รัปชั่นและการต่อสู้แย่งชิงเพื่อครอบครองพื้นที่ทำมาหากิน ในขณะที่ยิปมันมาจากพื้นฐานของเมืองฝอซานที่เคยสงบและรุ่งเรืองก่อนที่ญี่ปุ่นจะมายึดครอง กังฟูจึงถูกใช้เพื่อวัตถประสงค์ที่ต่างกันโดยไม่นับความแตกต่างของเพลงมวยของทั้งสองตระกูล แต่ท้ายที่สุดสิ่งที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ดึงมาใช้อย่างเด่นชัดคือ “ความรักชาติ” ผ่านคำว่า “มวยจีน” วัฒนธรรมอย่างหนึ่งที่ตกทอดและเป็นส่วนหนึ่งหรือองค์ประกอบของชาตจีนหรือคนจีน และเป็นอารมณ์ร่วมที่ตรึงผู้ชมไม่เพียงแต่คนจีนเท่านั้น และสิ่งนี้เองที่ทำให้ภาพยนตร์พล็อตเรื่องธรรมดาก็กลายเป็นภาพยนตร์ที่ดีได้เรื่องหนึ่ง

ผู้สร้างภาพยนตร์เรื่องนี้อธิบายว่าภาคแรกเป็นมุมหนึ่งของการเอาชีวิตรอดจากภัยสงคราม แต่ภาคสองเป็นการบอกเล่าเรื่องราวของการมีชีวิตอยู่ ยิปมันได้สะท้อนให้เห็นค่านิยมที่มุ่งเน้นคุณค่าของครอบครัว ตอนหนึ่งที่ปะทะฝีมือกับอาจารย์หงส์ในช่วงที่ครอบครัวของอาจารย์หงส์กำลังจะทานข้าวเย็น แต่อาจารย์หงส์ที่มุ่งมั่นกำราบยิปมันให้ได้จึงขอปะลองก่อน แต่ไม่เพียงแต่ยิปมันแสดงฝีมือป้องกันตัวเองแล้วยังคำนึงถึงคนอื่นในเวลาเดียวกันอีกด้วย ก่อนที่ลูกชายคนเล็กของอาจารย์หงส์จะโดนลูกหลงของอาจารย์หงส์เองเป็นยิปมันที่ช่วยไว่ได้และขอให้อาจารย์หงส์ทานอาหารกับครอบครัวก่อน การต่อสู้มีขึ้นเมื่อใดก้ได้ และเป็นที่มาของคำว่า “ชัยชนะสำคัญนักหรือเมื่อเทียบกับการกลับบ้านเพื่อรับประทานอาหารกับครอบครัว” รวมทั้งไม่เพียงหัวหน้าครอบครัวที่ดียังแสดงถึงการปกป้องลูกน้องในมุมที่หาดูได้ยากในปัจจุบันที่หัวหน้าคนทุกคนควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง และบทสรุปที่ชัดเจนเมื่อยิปมันประกาศว่า “คนทุกคนเกิดมาบนพื้นฐานที่แตกต่างกัน แต่ศักดิ์ศรีของความเป็นคนไม่ได้ต่างกันเลยแม้แต่น้อย” เพื่อเป็นการสยบชาวฝรั่งและต่างชาติที่ดูถูกคนจีน และเพียงแนวคิดที่สอดแทรกอย่างกลมกลืนก็ไม่แปลกที่ยิปมัน 2 จะกลายเป็นภาพยนตร์ที่ชนชาวจีนทั้งหลายต่างแห่แหนกันไปดูแบบถล่มทลายทั้งในจีนแผ่นดินใหญ่หรือจีนแผ่นดินน้อยทั้งหลาย เพราะการดึงอารมณ์ร่วมและปรัชญาอันลึกซึ้งของชาวตะวันออกผ่านเพลงมวยทำได้อย่างไม่มีที่ติ และยิปมัน 2 ก็เป็นภาพยนตร์ดีอีกเรื่องหนึ่งที่แฝงแนวคิดดีๆอยู่ในฉากการสู้ที่สวยงาม และทิ้งทายเห็นว่าชัยชนะไม่ได้สำคัญเลยถ้าได้มาบนซากปรักหักพัง ชัยชนะที่แท้จริงคือการไม่ต้องทำศึกต่างหาก