.

.

.

.

.

.

.

ตอนที่ 5 บันทึกของลูก

นับตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลรามาฯ  แม่คิดว่าลูกอยู่ในสายตาของเราตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ พี่ป้าน้าอาทั้งหลาย ที่ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันดูแลลูก หรือที่แวะเวียนมาเยี่ยมลูก แต่จากบันทึกของลูกทำให้แม่รู้ว่าเราเองก็อยู่ในการเฝ้าดูของลูกเช่นกัน ทุกคนที่เคลื่อนไหวทำกิจกรรมอยู่ใกล้ๆลูกจะถูกบันทึกถึง ไม่เว้นแม้กระทั่งลุงยุทธที่ลูกผูกพันมาตั้งแต่จำความได้ ลูกยังเขียนบันทึกถึงลุงยุทธเพียงแค่ได้ยินพ่อเอ่ยถึง ซึ่งคงมาจากความห่วงใยที่รู้ว่าลุงยุทธป่วยเหมือนตัวเอง ลูกยังได้เขียนจดหมายน้อยให้กำลังใจลุงยุทธด้วย

จากวันที่ 16 พฤษภาคม จนถึง วันที่ 6 มิถุนายน 2551 ขณะลูกพักรักษาตัวที่สวนป่านาบุญ พ่อได้บวชอุทิศบุญให้ลูก 3 วัน (17-19 พฤษภาคม) ลูกได้ทำบุญตักบาตรกับหลวงพ่อของลูกทุกวัน

บันทึกบางวันของลูก ที่สวนป่านาบุญ

3/6/51

ครบรอบสามเดือนในการทำธรรมชาติบำบัด

ตื่น 05.40 น. ยกขาข้างละ 10 ครั้ง ยกแขนข้างละ 10 ครั้ง ถ่ายปกติ กินน้ำหนอนฯ กินน้ำนาโน กินยาทิเบต ชงยาญี่ปุ่น กินข้าวเหนียว (ข้าวเย็น) กับน้ำผึ้ง กินมังคุด กินแตงโม แตงไทย กินลวกผักบุ้ง ดอกฟักทอง

ดู CD, กินข้าว ต้มจืดผัก ตุ๋นข้าวโพด กินน้ำผึ้ง กินธัญพืช (วันนี้พ่อไปส่งน้านีที่สกลฯ อยู่กับแม่สองคน)

ถ่ายอีกหนึ่งครั้ง ก่อนกินผลไม้ ถ่ายปกติดี  แม่คืนเงิน 200 บาท แปรงฟัน กินน้ำมะพร้าว กินทองม้วน 2 แท่ง อ่านหนังสือ กินน้ำผึ้งนิดหน่อย เช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า กินมันต้ม ฉี่ กินยาทิเบต ชงยาญี่ปุ่น แม่กดลมปราณให้ นวดหัว นวดตัว นอนหลับ กินธัญพืช กินมังคุด 2 ลูก กินแตงโม กินข้าวเหนียว+ธัญพืช กินมันต้ม ย่ามาหา อ่านหนังสือ สระผม กินธัญพืช กินทองม้วน กินน้ำผึ้ง ย่ายืมเงิน 20 บาท กลับ ยายนีเป็นหนักไม่มีใครดูแล ตานงค์ไปกรุงเทพฯ กินข้าวปิ้งปลานาง ต้มจืดผัก ดู CD Barbie กินมังคุด ฟังเพลง กินน้ำผึ้งกับข้าวเหนียว กินยาทิเบต กินทองม้วน แม่นวดหน้า ขูดซาที่หน้า นอนหลับ กินน้ำผึ้ง กินมัน นั่งรถเข็นดูแม่ทำกับข้าว แช่เท้า อาบน้ำ นั่งรถเข็นประมาณ 30 นาที นานเกินไปจนเหนื่อย นอน แม่นวดให้  ตื่นขึ้นมากินมังคุด พ่อมา เป่าเค้ก ครบรอบสามเดือน ดีใจมาก กินลวกผักบุ้ง อ่อมแซ่บ ดอกฟักทอง ฟักทองอ่อน กินข้าว นึ่งปลานาง ผัดเจ แกงจืดเจ ต้มจืดผัก กินข้าวพร้อมกันสามคน กินซาลาเปาไส้ถั่วเหลืองถั่วแดง 1 อัน พายสับปะรด 1 อัน กินเค้ก(กินแต่ขนมปัง)ช้อนเล็ก(กินน้อยมาก) กินน้ำเขียว กินยาทิเบต นอนหลับ กินมังคุด ตอนดึก ฉี่ 2 ครั้ง ถ่ายเป็นก้อนยาวปกติ 1 ครั้ง ตอน 02.25 น.

วันนี้เป็นวันที่ประทับใจที่สุด ถึงแม้จะมีแค่เราสามคน และคำอวยพรจากพ่อกับแม่ (พี่ปุ้ยส่งข้อความมาอวยพร) ทำให้มีกำลังใจที่จะต่อสู้กับโรคร้ายนี้ต่อไป จะไม่ท้อแท้

                                           กายป่วย แต่ใจไม่ป่วย
เพราะถ้ากายป่วยแล้ว ใจป่วยไปด้วยจะทำให้เราเกิด ความโลภ ความโกรธ และความหลง พ่อบอกว่าโรคของฉันไม่เกี่ยวกับเรื่องเวรกรรมแต่เป็นอุบัติเหตุต่างหาก แต่อันที่จริงถ้าไม่ได้ไปกรุงเทพฯ ก็คงไม่รู้จักหมอทิเบต ไม่ได้รู้จักยาทิเบต ไม่ได้รู้จักลุงเผือก ไม่รู้จักคนที่ช่วยสวดมนต์ ให้เราเหมือนกัน การไปกรุงเทพฯครั้งนี้ทำให้เรารู้จักสิ่งต่างๆมากมาย สุข-ทุกข์ มาคู่กัน (หมอสุธี ส่งสมุดวาดรูป สีน้ำ ปากกามาให้)

ป่าน

           วิมุตตา กุณวงษ์

           นักสู้ที่ไม่เคยท้อแท้ต่อชะตากรรมชีวิต เพราะมีกำลังใจและอนาคตรออยู่ข้างหน้า...

                        ขอขอบคุณ คุณหมอสุธีเป็นอย่างมากที่มอบสมุดวาดรูปเล่มนี้ให้ป่าน

                                                มันทำให้ป่านได้เขียนความรู้สึกดีๆ วาดรูปดีๆ

                                                                        และมีกำลังใจที่จะสู้ต่อไป

นี่คือบันทึกที่ทำให้แม่รู้ว่าลูกไม่ใช่เด็กอ่อนแอ ไม่ใช่คนป่วยที่น่าสงสาร ลูกดูแลอารมณ์ตัวเองได้ แม้บางครั้งในตอนนั้น ลูกยังมีอาการหงุดหงิดบ้าง แต่มันก็สงบลงด้วยปัญญาของลูก

บางตอนของเรื่องอารมณ์ ในระยะแรกๆที่ออกมารักษาตัว

ด้านอารมณ์

วันนี้อารมณ์ไม่ดี หงุดหงิด โมโห ไม่พูด รำคาญทุกคน

ไม่สามารถระงับความโกรธได้ แสดงว่าใจป่วยแล้ว เพราะว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่ใจป่วย

จะทำให้เกิดความโลภ ความโกรธ ความหลง อยู่เสมอ

จน    แปลว่า    ไม่มี     มิใช่ทุกข์

รวย   แปลว่า    มีเยอะ  มิใช่สุข

ชนะ  แปลว่า   ไม่แพ้    มิใช่สุข

เจริญ  แปลว่า  มีมากขึ้น  มิใช่สุข

เติบโต  แปลว่า  ยิ่งใหญ่ขึ้น  มิใช่สุข

เก่ง  แปลว่า   รู้มาก   มิใช่สุข

ความสุขที่แท้จริง    คือ    ความไม่มีทุกข์

ความไม่มีทุกข์ที่แท้จริง   คือ   ความอิสระ

ความท้อแท้เบื่อหน่าย เป็นคนตายหมดอายุ

ความสุขไม่ได้อยู่ที่ความปรารถนา

การรู้จักทำใจ เมื่อไม่สมปรารถนาต่างหาก เป็นความสุข

ลูกแม่ กว่าที่แม่จะกล้าเปิดบันทึกของลูกออกอ่านได้จนจบ แม่ต้องใช้ความเข้มแข็งอย่างยิ่งยวด ส่วนพ่อนั้นเล่า แค่เห็นสมุดบันทึกของลูกวางอยู่ตรงหน้า น้ำตาก็ร่วงพรูแล้ว พ่อร้องไห้กับเรื่องราวของลูกบ่อยครั้งและง่ายดายยิ่งกว่าแม่ คงจะจริงของพ่อ ที่บอกกับใครๆว่า ลูกคนนี้รักผมมาก ผมก็รักเขามาก เขามีความรู้สึกนึกคิดเหมือนผม แต่สำหรับแม่ ความรักที่แม่มี ใครจะรู้ดีไปกว่าแม่ จริงไหม...ลูกแม่

“ป่านจะได้ไปอยู่กับหลวงพ่อเมื่อไหร่จ๊ะแม่” ลูกเฝ้าถามแม่ แม่ไม่กล้าตอบ เพราะว่าร่างกายของลูกยังอ่อนแอมาก แต่ด้วยความเข้าใจในแรงปรารถนาของลูก วันที่ 5 มิถุนายน พ่อได้เดินทางไปวัดป่าภูไม้ฮาว เพื่อดูที่พัก หลวงพ่อบอกว่ามีกุฏิว่างด้านทิศตะวันตกอยู่ติดหน้าผา มีความเป็นสัดส่วนสะดวกสบายตามสมควร

เราจึงเตรียมพาลูกขึ้นไปอยู่วัด ในวันที่ 6 มิถุนายน นั้นเอง

(ตอนต่อไป ทางธรรม ที่นำทาง)

.......

หมายเหตุ  จากนี้ไปในบันทึกจะมีคำเหล่านี้ซ้ำๆ ตลอด

กัวซา  หรือที่ แม่ชีน้อย เรียกว่า ซา คือการขูดผิวหนังบริเวณที่ต้องรักษา จนเป็นผื่นแดง

น้ำหนอนฯ  คือ น้ำต้มสมุนไพรชนิดหนึ่ง ชื่อ หนอนตายอยาก เป็นพืชล้มลุก ไม้เลื้อย มีหัวแบบแง่งขิง

น้ำนาโน  คือ น้ำสกัดจากพืชสมุนไพร มีขั้นตอนซับซ้อนในการผลิต เวลาทานใช้เพียงหนึ่งหยด ผสมน้ำเปล่าหนึ่งแก้ว มีรสเปรี้ยวเล็กน้อย ช่วยปรับธาตุให้สมดุล

ยาญี่ปุ่น คือ อาหารเสริมภูมิคุ้มกัน แก่ร่างกาย ผลิตจากญี่ปุ่น มีชื่อทางการค้าว่า “Lentin Plus1000” เป็นผงบรรจุซองเล็กๆ ชงกับน้ำอุ่น ประมาณหนึ่งช้อนโต๊ะ ต่อยาหนึ่งซอง

ยาทิเบต  เป็นยาที่หมอทิเบตนำมาให้ตอนอยู่โรงพยาบาลรามาฯ เป็นยาลูกกลอน มีรสขมเฝื่อน เวลารับประทานต้องบดให้ละเอียดแล้วผสมกับน้ำและน้ำผึ้ง เพื่อให้ทานง่ายขึ้น มีสรรพคุณ ทำให้ระบบการทำงานของตับดีขึ้น ช่วยสร้างเม็ดเลือด ลดอาการบวมของร่างกาย

-----

หมายเหตุคนเขียนบล็อก ขอเปลี่ยนการตั้งชื่อเอนทรี ให้กระชับขึ้นค่ะ