 สังคมที่เปรอะเปื้อนคราบไคลของความจัญไรตัณหาและความลุ่มหลงจนเลอะเป้ากางเกงหมดแล้วสิ้นสิ่งดีๆที่บรรพบุรุษท่านเพียรพยายามสร้างรักษาสืบไว้แด่ลูกหลานด้วยเลือดเนื้อฉาบพื้นดินสุดท้ายกลับถูกครอบงำด้วยวัฒนธรรมที่เลือกสรรแต่สิ่งโสมมฉลาดด้วยคำพูดหาใช่ฉลาดด้วยสมองนิสิตนักศึกษาแท้จริงคือต้นกล้าแต่กลับทำตัวเป็นขี้ข้าความศิวิไลซ์และความฟุ้งเฟ้อต้นกล้าที่เหี่ยวเฉาเด็กน้อยผู้หลงระเริงไปกับของเล่นและเกมต่างๆที่หลอกล่อ....
|