หากมองย้อนกลับไปสักสามเดือนก่อนหน้านี้ จะเห็นป้ายตามสี่แยกต่างติดเต็มไปหมดว่าพื้นที่นี้ใครเป็นคนขุดลอกคูคลอง ติดกับจนแทบมองไม่ออกว่าอันที่จริงแล้วใครกันแน่ที่ลอกคูคลอง เป็นหน้าที่ของ กทม รัฐบาลหรือว่า สส.ในพื้นที่นั้น

     ผ่านไม่กี่วันฝนตกหนักน้ำท่วมขัง กทม.ป้ายนั้นหายไปหมด แต่กลับมีเสียงด่ากันขึ้นมา โยนความรับผิดโยนขี้ใส่กันราวกับว่าประชาชนไม่รู้ไม่เห็นว่าความเป็นจริงนั้นคืออะไร การเมืองก็คือการเมืองหากฝ่ายใหนเพี่ยงพล้ำก็จะเกิดการซ้ำกันให้ตายไปข้างหนึ่ง โดยที่มีประชาชนเป็นตัวประกัน ต้องเผชิญกับภัยธรรมชาติซ้ำแล้วซ้ำเล่าแทบไม่มีวันที่สิ้นสุด

    มาวันนี้ "พายุเกมี" ได้ก่อตัวขึ้นที่ทะเลจีนใต้ ผู้เชียวชาญต่างๆหลากหลายสำนักก็ออกมาเตือน ออกมาให้ความเห็นและที่ล่าสุดเห็นบอกว่าอาจจะพัฒนาเป็นใต้ฝุ่น จะเข้าประเทศไทยในวันที่6-7โดยเข้ามาทางจังหวัดอุบลราชธานีแล้วก็อาจจะมาสลายตัวที่นครราชสีมา ซึ่งผลกระทบในประเทศไทยก็จะกลายเป็นดีเพรสชั่น นำฝนมาตกมากน้อยก็แล้วแต่พื้นที่ที่ได้รับผลกระทบ

   ในปีนี้มีพายุเกิดขึ้นมหาสมุทรแปซิฟิคแล้วพักเข้าใต้หวัน ญี่ปุ่น จีน เกาหลี หลายต่อหลายลูกด้วยกัน ความสูญเสียทางด้านชีวิตมีน้อยมากแต่ความสูญเสียางด้านทรัพย์สินก็ถือว่าหนักพอสมควร ประสบการณ์พวกนี้สอนให้เรารู้เราเห็นเป็นอย่างดีว่า ควรจะเตรียมพร้อม เตรียมตัวรับมือกับภัยพิบัตินี้เป็นอย่างไร

   ผมไม่เห็นรัฐบาลฝ่ายค้านหรือว่าประชาชนมาทะเลาะกันกับเรื่องน้ำท่วมซึ่งต่างคนก็ต่างรู้หน้าที่ของตัวเองว่าควรจะทำอย่างไร แต่กลับตรงกันข้ามกับประเทศไทยกลับกลายเป็นมาทะเลาะกันก่อนที่พายุจะพัดเข้า รัฐบาลโจมตี กทมหรือฝ่ายค้านด้วยเรื่องอุโมงยักษ์ ฝ่ายค้านโจมตีด้วยเรื่องงบบริหารจัดการน้ำ ทั้งๆที่ประชาชนที่เดือนร้อนก็คนเดียวกัน แทนที่จะหันมาจับมือกันเพื่อบรรเทาความเดือดร้อนของประชาชน อุโมงยักษ์ไม่สามารถระบายก็ก็ควรจะช่วยกันแก้ไขให้ระบายให้ได้ การบริหารจัดการน้ำไม่ดีก็ควรจะชี้แนะให้แนวทางให้ดีขึ้น คนที่ได้รับผลก็คือประชาชนนั้นเอง

    ก่อนที่พายุเกมีจะเข้า น้ำลายพวกนักการเมืองทั้งฝ่ายรัฐบาลและฝ่ายค้านที่สาดใส่กันทุกวันนี้คงจะท่วม กทม ไปก่อนแล้ว ก่อนที่พายุเกมี จะหอบน้ำจริงจะมาท่วมซ้ำอีกรอบ แบบนี้ประชาชนจะพึงใครดี นอกจาก " ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน" ดีที่สุดครับ 

ขอบคุณภาพจากweatherunderground