มาหลังปีใหม่นิดหน่อย "ขออวยพรให้ สมาชิก oknation มีความสุขผ่าฟันมรสุมปี 2559 ตลอดรอดฝั่งกันทุกท่าน" ครับ 

เริ่มปีใหม่รัฐบาลลุงตู่ก็เจอะปัญหาใหญ่ๆมาดังสึนามิ ไม่ว่าสภาวะเศรษฐกิจโลกหรือว่าในประเทศ ดูท่าทางเหมือนเรือกำลังเจอะคลื่นใหญ่เข้าให้ ขึ้นอยู่ว่าใต้ก๋งจะประคับประคองไปได้ใกลขนาดใหน โดยมิให้ล้มก่อนจะถึงฝั่ง

 คลื่นลูกแรกก็คงไม่พ้นพวกสินค้าเกษตร โดยเฉพาะยางพาราที่ราคารูดมหาราช มาอยู่ที่ 4 กิโลร้อย จนชาวสวนต้องขยับแข้งขยับขาออกมาบ้างแล้ว คลื่นลูกนี้หนักหนาสาหัสสากัน พอใช้ แก้ไม่ถูกก็น่าจะมีปัญหาใหญ่ตามมาเช่นกัน

ปัญหายางพาราตกต่ำมันก็น่าคิดนะ ว่าทำไมราคาสินค้าต้นน้ำถึงถูกๆแต่สินค้าปลายน้ำแปรรูปแล้วยังแพงๆไม่ยอมลดมาเหมือนสินค้าต้นนำก็พวกที่ใช้วัตถุดิบจากยางพาราไปผลิตยังคงราคาใว้เช่นเดิมยกตัวอย่างเช่นยางรถยนต์ หากเป็นเช่นนั้นรัฐบาลควรจะตั้งบริษัทที่ผลิตเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ยางออกขายแข่งกับต่างชาติบ้างก็ได้นะ อย่าไปย้อนหาว่าพวกใหนที่ยุให้เกษตรกรปลูกยางพาราจนล้นตลาดนั้นคืออดีตแต่ปัจจุบันต้องแก้ให้ได้ก่อนว่าจริงใหม่ครับ

คลื่นลูกที่สองปัญหาเศรษฐกิจโดยรวมไม่ว่าการกระตุ้นการใช้จ่ายของประชาชนหรือว่าการลงทุนของภาครัฐ หากมองจากความเป็นจริงแล้วแต่ละคนกลัว กลัวว่าเงินจะหมดเพราะว่ามองว่าเศรษฐกิจจะแย่เลยไม่กล้าซื้อไม่กล้าจ่าย หากจากภาครัฐจากเมื่อก่อนการจัดซื้อภาครัฐดูจากการจัดซื้อจัดจ้างผ่านระบบออนไลน์แล้วต่างกันเยอะจากวันๆหนึ่งมี 500 รายการขึ้น ปัจจุบันวันนี้มีแค่ 100-200 รายการ มันเป็นเพราะอะไรละครับ

สาเหตุหนึ่งน่าจะมาจากงบประมาณ หรือเปล่า ส่วนอีกสาเหตุก็น่าจากความกลัว ม.44 ของนายก ที่เชือดไก่ให้ลิงกลัว พวกนี้เลยขี้ขึ้นหัวสมองเลยฝ่อยกันหมด จนไม่กล้าจัดจ้างจัดซื้อกัน มองแล้วขำๆ

นี้ยังไม่อยากจะพูดถึงปัญหาด้านพลังงาน ปัญหาขยะ ที่ทุกอย่างยังเป็นปัญหายังแก้ยังไม่ได้ยิ่งแก้ยิ่งพันยุ่งเหมือนลิงติดแห แบบนี้ไม่ทรุดจะเรียกว่าไรครับ

ย้อนกลับไปดูพรรค ปชป.สักหน่อย มีหลายคนบอกว่าพรรคนี้ "ยามศึกเรารัก ยามสงบเรารบ" จากอดีตจนถึงปัจจุบันก็คงต้องว่ากันตามนั้นว่าคงจะต้องมนต์ต้องคำสาปมาจากชาติปางก่อน ปัจจุบันนี้เลยต้องเป็นอย่างนี้ หลายคนคิดว่าจังหวะนี้น่าจะรู่งเพราะว่ามีหลายฝ่ายให้การสนับสนุน แต่พอรูปแบบออกมาแบบนี้ คงจะร่วงเสียมากกว่า ครับ