พาตัวเองหยุดเดินอยู่ในบริเวณ GULF OF THAILAND ดินแดนอ่าวไทย

ที่มีทะเลล้อมรอบ กลับการมองดูลมหายใจที่สบายๆ ข้าพเจ้ายังยืนอยู่

ตรงนี้อีกสักพักก่อนวันพ่อจะมาถึง คิดถึงคำพ่อและระลึกถึงคำบอกเล่าจาก

หัวใจคนเป็นพ่อที่ มีความภูมิใจของพ่อ อาหารเช้ากับ พ่อของคนอีกคน

ที่ได้พูดคุยในความรักและห่วงใยลูก ของพ่อทำให้เหมือนได้นั่งอยู่กับคนที่ดี

ที่สุดของลูก ที่สุดในโลกของเรา

พ่อเล่าในค่ำคืนนั้นที่ความเงียบ ช่วงตี ๒ ที่ข้าพเจ้าตื่นขึ้นมากลางดึก

ที่นอกชานบ้านร่างพ่อในแสงสลัวนั่งขัดสมาธิ มวนยาใบตองแห้งที่มีกลิ่นควัน

อบด้วยน้ำผึ้งไหม้หอมหวาน...มากระทบจมูก ช่างเป็นควันกลิ่นที่คุ้นเคยและ

อบอุ่นเหลือเกิน

"ทุกคืนวันที่ลูกอยู่ในถิ่นอื่น ลูกนอนหลับฝันถึงพ่อบ้างไหม?"

"...พ่อนั่งสมาธิส่งกุศลถึงลูกทุกคืนเลย..."

ในหัวใจข้าพเจ้าตีบตันขึ้นมาที่ระหว่างอก ข้าพเจ้ารวบรวม สูดลมหายใจ

ลึกๆ ก้มกราบที่เท้าพ่อ...และตอบพ่อเบาๆ แต่ชัดเจนในน้ำเสียงสั่นๆว่า ...

"...ลูกขอโทษ ที่ไม่ได้ส่งข่าวถึงพ่อเลย ลูกเลือกเดินทางชีวิตของตัวเอง

ในสิ่งที่เลือกไม่สมประสงค์ ทำให้อึดอัด กับชีวิตมาก..."

......

คำบอกเล่าถึงลูกที่พ่อพูด เป็นพลังพาให้ลูกของพ่อคนนี้ก้าวเดินต่อไปด้วยหัวใจ

อดทนและอบอุ่นว่าพ่อยังเป็นพ่อที่ลูกพึ่งพาพ่อตลอดกาล แม้วันวานที่ผ่าน

จะเป็นเวลานับ ๑๐ ปี ลูกก็ยังมีพ่อนั่งอยู่กลางหัวใจ ยึดคำสอนที่พ่อตั้งใจ

ให้ลูกยืนได้ด้วยขาของตัวเเอง ลมหายใจของตัวเอง ที่ไม่ขึ้นตรงต่อผู้อื่น

ไม่ฝากความหวังไว้กับคนอื่น คนที่ไม่ใช่เราเขาก็มีชีวิตของเขา

ครอบครัวของเขา และก็มีภาระมากมาย "เพื่อนหากไม่เป็นคนเต็มคนคล้ายๆ

กับเราก็อย่าเอาเพื่อนคนนั้นมาเป็นภาระ ของเราเลย" มองไปข้างหน้า

เดินคนเดียวเหงาหน่อยไม่เป็นไร เมื่อถึงที่หมายแล้วค่อยหันกลับมามองคน

ข้างหลัง ที่หมายของชีวิตวันนี้ ลูกประสพความสำเร็จในมุ่งหวัง...

ชาติ ชรา มรณะ ที่ลูกเห็นมาทั้งหมด ขออนุโมทนากุศลทั้งหมด

แด่พ่อของลูก ทุกขณะจิตที่เป็นกุศล

รักพ่อมากที่สุด กว่าชายคนไหนในโลกใบนี้ เคารพด้วยชีวิต

บูชาด้วยจิตใจและเสียงของพ่อก็ เป็นพลังอยู่ในจิตวิญญาณ ของลูก

ทุกคืนวัน พ่อคะ ลูกรักพ่่อ...ค่ะ

.........

มอบพลัง ยิ่งใหญ่ ในคิดถึง

ส่งไปถึง สวรรค์...แคว้น... ดินแดนสรวง

กราบพ่อด้วย สำนึก ระลึกดวง

โปรดอย่าห่วง ลูกเดินทาง อย่างตั้งใจ

...

พ่อ...คะ

ตั้งสัจจะ สัตย์ซื่อ ถือมั่นหมาย

จะเป็นคน พลเมือง เฟืองหนึ่งใน

เป็นคนไทย ของประเทศ เขตภูมินทร์

...

มอบไดอารี่นี้แด่พ่อ...ของเรา พ่อของลูกผู้โชคดี พ่อที่เข้ามาอ่าน

ขอบคุณภาพ อาหารเช้าที่รีสร์อทกลางทะเล

ขอบคุณภาพดอกไม้สวยๆ ที่บนเกาะแห่งหนึ่ง

Thank you the music

Anima mundi