มีเสียงคำทักท้วงว่า ซันญ่ากับถ้อยภาษากวี ที่มีลายเซ็นต์

เป็นของตัวเอง ไม่มีคำควบและคำต่อเนื่องอย่างนักเขียนลำนำ

เอาคำลำนำ ไปเก็บไว้ในกรุไหน จึงไม่เขียนให้คนที่อ่าน

แล้วประทับใจ จนได้ตามอ่านจน ตกหลุมรักกัน แบบไม่อาจถ้อย

หลังไปเป็นคนเดิมได้ ก็อดยิ้มๆ ไม่ได้ ที่การเขียนไม่ถูกวรรค

ถูกตอน ในภาษาไทย ตกๆหล่นๆ สะกดก็เพี้ยน...ฮา

ยังมีเสียงถามถึงจากคนคนนั้น ขออนุญาตเพื่อนๆ

เขียนคำ ลำนำสไตล์ของข้าพเจ้า สักเล็กน้อย เพราะ ไหนๆ

ก็แอบซุ่มเขียน วรรคกรรม ตามใจผู้เขียนเอง

ขอบคุณเวทีโอเคฯ เป็นที่พึ่งกับคน กำลังเดินทางช้าลง

ในทุกๆโอกาส วันนี้ปีใหม่ มาเยือน ๑๑ วันแล้ว

ขอให้เพื่อนๆทุกท่าน จงเป็นสุขเสมอๆ นะคะ

ภาพท้องทะเล เกาะเต่า และเกาะพะงัน จ.สุราษฎร์ธานี

ภาพก้อนหินงามๆ หลากหลายที่หาดเจ้าเภา

เกาะพะงัน ข้าพเจ้าเก็บความทรงจำ จากบ้านเรา

แผ่นดินเรา เพื่อเยียวยา จิตใจของเราเอง เมืองไทย

มีดีเยอะ หากคนในชาติ ระลึกถึงความสามัคคี ไม่แตกแยก

ทางความคิด และจ้องจะห่ำหันกันทางความคิด

ความคิดก็คือความคิด ที่เป็นนามธรรม

หากมีสติความคิดสร้างสรรค์ ก็พาเราและคนรอบข้าง

เป็นสุข

ด้วยจิตคาราวะ

ซันญ่า

กระซิบเสียง คนเอิ้นสั่ง ยังยินเสียง

นุ่มสำเนียง เคียงโสต โปรดเถิดหนา

ค่ำคืนหนาว ดาวระยับ ประดับฟ้า

ใต้ชายคา นภามึด ชั่วอึดใจ

...

ถามดาวเจ้า เหงาใจ บ้างไหมหนา...?

ดาวบอกว่า รอจันทร์ วันเดือนหงาย

จันทร์คืนนี้ ลี้ลับ แอบหับพราย

เหลือดาวราย ระวิบ กระพริบพราว

...

กวีหม่น คนเงียบง่ำ ค่ำคืนเก่า

บนภูเนา เงาน้ำ ท่ามห้วงหาว

อยู่อย่างไร สบายดี มีเรื่องราว

รอรับข่าว คนดี ที่ห่างไกล

...

เรื่องเล่าขาน วานวัน ที่ผันผ่าน

มีความฝัน มีพลัง ยังอยู่ไหม...?

ยืนหยัดสู่ หรือว่าท้อ ต่อทางไป

ส่งหัวใจ มาเยี่ยน เหมือนอย่างเคย

....

ประพันธุ์คำโดย

ซันญ่า

...
๑๑ มกราคม ๒๕๕๔

...

ขอบคุณภาพ ท้องทะเลอ่าวไทย

ที่สวยงามไม่น้อย

.