เสียงธรรมะของหลวงปู่ชา วัดหนองป่าพง ดังมาไม่ขาดธรรมะ ของท่านสะกิดใจ

ข้าพเจ้าจน รื่นเริงในธรรม อย่างที่สุด ก่อนมาก็เป็นทุกข์ เกิดๆดับๆ อยู่อย่างนั้น

ผลไม้ตอนนี้ที่กำลังสุกงอม กลิ่นรสชาดทุกสิ่งที่เห็นและเป็นอยู่ก็คือ

อันหนึ่งเดียวกันไม่ว่า สุขก็คือทุกข์มาก่อนต่อมา

ดังผลไม้หอมหวาน แต่มันก็คือ สีเขียวรสชาด

เปลี่ยว ฝาด และขมมาก่อน จะมีรสชาดหวาน ให้พิจารณาว่า

นั้นมันก็เกิดมาอย่างนั้นดับไปอย่างนั้น เป็นธรรมะง่ายๆ

แต่มากด้วยความหมาย ทำให้จิตใจเรา

ได้ระลึกในธรรม ในเกิดดับ อย่างสม่ำเสมอไม่ขาดตอนเลย กลิ่นอยู่ที่ รู้ตรง

จมูก หอม เหม็น รู้ที่รูจมูก ...ยิ้ม กับความจริงที่ ง่ายๆ ที่ข้าพเจ้า ลืมไป ...

ความง่าย ใน สัมผัส แต่เราเองตี...อก ชกหัว ตีความ ให้ ตัวเอง ยึดติด

มีอารมณ์ รุนแรง โมโห...ง่าย และหงุดหงิดง่าย เพราะเรื่องราวกระทบ

ประสาทสัมผัส ของเรา เอาจริงเอาจัง กับความเป็นอัน หนึ่ง อันเดียวกัน

จนลืมมองไกล ...มองแต่เพียงใกล้ๆ วิเคราะห์ วิจารย์ อย่างเมามัน แล้วก็

ใส่ความรู้สึก ของ ...(กู) ลงไป

...

ขอโทษด้วยหากเพื่อนๆ แวะมาแล้วผิดหวัง กับการรับรู้เนื้อหา ในเอนทรี่

ข้าพเจ้าเป็นมอง...บทความ และข่าว ของชีวิตปกติประจำวัน

เป็นเรื่องจริง ที่ มักจะวิเคาระห์ วิจารณ์เพื่อแนะนำแนวทาง ต่อคนอ่าน

ผลงานทางสมองของ สื่อ สารที่เรา เสพ เรารับรู้เรื่อง ไม่ใช่เรื่องที่เราต้องรับ

สังคม และความโลภ มักใหญ่ทางอำนาจ ของกลุ่มคนที่ ต้องสนอง

ความต้องการของการได้ ก้าวขึ้นไปเป็น ...ผู้นำ ยิ่งใหญ่ ยิ่งอ่อนด้อย

ไปทุกเรื่อง ...มีแต่แต่งเรื่อง แต่งเหตุ เพพื่อให้ ตนเองและกลุ่ม ของตัวเอง

เป็นฝ่ายได้ ...ได้คะแนน นิยม จากสังคม...สังคมชุมชนของเรา

กำลังเดินไปพร้อมๆกับโฆษณา ชวนเชื่อตามกระแส ทุกสิ่ง สื่อสาร

ที่ ส่งออกมา น่ากลัวและน่าวิตกมากมาย อันตรายเหลือเกินระยะนี้

ไม่ว่าเรื่องในบ้าน แลนอกบ้านปะปน รวมกันไปหมดแยกแยะ กันไม่

ได้อย่างน่า เป็นห่วง คนบางกลุ่ม ที่ข้าพเจ้าเห็น มีมันสมองที่คุณภาพดี

แต่พอระยะหนึ่งกระจายความรู้ แบบยึดติด สุดโต่งหลง...ตัวเอง

คิดว่า มาถูกทาง และก็ลืม...กลับกลายเป็นหลุดๆ...ออกไปอย่าง

น่าเสียดาย...จริงๆ จากเคยน่าเลื่อมใสก็กลายเป็นเสื่อม ...

ปัญญาดีๆ เลยกลายเป็นปัญญา แย่ๆ ไปกันหมดเลย เฟืองชันดี

ขับเคลื่อนได้ดี ในระยะหนึ่ง แต่ปรุงแต่ง ตามใจตนเองว่าเก่ง

เลยตกขอบ หลุดออกนอกกรอบ ล้นเลอะเทอะ เป็นห่วงอนาาคตชาติ

ที่ต้องเติบโตในยุค นี้มาก พวกเขา จะซึมซับ ความเอาเปรียบ ขาดคุณธรรม

ไว้ในทุกๆวัน ขาดความเคารพ หมดความนับถือ ไม่รู้จักว่า ไหนคือถูก

ไหนคือผิด แม้แต่ความคิดริเริ่ม เพื่อสังคม ก็ยิ่งผิดไปกันใหญ่ ติดกระดุม

ผิด เสื้อผ้าที่สวมใส่ยิ่งดู ไม่เรียบร้อย ...เป็นตัวอย่างที่ แย่ๆ ของส่วนรวม

 ความโลภ โดยแท้เลยต้อง แต่งและต้องปรุงกันให้วุ่นวาย

พอมองปัญหาได้ทะลุแล้วเราเองก็ต้องพิจารณาเอาเองว่าเรา

จะทำเช่นไรเพื่อช่วยส่วนรวมให้ ปรับปรุงได้ดีขึ้น ไม่ต้องเสียดสี

ไม่ต้องซ้ำเติมแต่ ตั้งใจหันมา ประกาศให้กำลังใจ กันเอง พวกเราเอง

เท่านั้นที่จะแก้ไขส่วนรวมร่วมกัน ไม่ใช่คนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง

ขออนุญาต คิิดแบบคนอยากเขียน และเขียนออกมาจากใจ

ให้ได้ผ่านไปถึงใจเพื่อนๆ ที่ปรารถนาดี แวะมาอ่านนะคะ

ขอบคุณภาพ จากความเวิ้งว่าง ทางสถานที่ ที่เคยเป็นป่าแน่น

หนาทึบเดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปมาก จนจำไม่ได้ว่า ที่นี้คือป่า...

ขอบคุณบรรยากาส ที่เย็นด้วยความชื่นจาก ธรรมชาติที่ปรอดโปร่ง

...

แสงสว่างเสมอด้วยปัญญาไม่มี

...

"หยุดก้มมองที่ ปลายเท้า เราเองบ้าง จะเห็นความจริง

ว่าการหยุดได้อะไร หาคำตอบเองได้ด้วยตัวเรา"

อย่าขังใจเรากับกรง อารมณ์ เรื่องภายนอกมากเกิน

จิตใจตึงเครียดเสียประโยชน์เปล่า...เอาอารมณ์ สยบอารมณ์ หันมา

ร่วมกันเพื่อความสงบ ระงับจากในบ้าน จนถึงนอกบ้านร่วมกัน

นะคะ เพื่อนๆ ที่เคารพ

...

ด้วยจิตคาราวะ

ซั้นญ่า

๒๔/๕/๕๔

กราบขออภัย หากไม่ได้แวะไปทักทาย เช่นเดิมจะไปโหวตคืนทุกๆท่าน

...

http://youtu.be/447yaU_4DF8

ขอบคุณเพลงบรรเลง เคนนี่ จี

ที่ประทับใจ ...