ล้อเครื่องบินสาย...การบิน เซาว์เวทส์ สัมผัสพื้น หัวใจหวิวแบบนี้ทุกทีที่กลับที่พัก หลังออกไปทำงานต่างรัฐไกลๆ 

บางทีใช้เวลา เป็นเดือน และ เกินเดือนเป็นชีวิตที่เลือกแล้ว และก็จะเลือกใหม่อีกในไม่ช้า 

การบอกขายสิ่งของที่เป็นภาระ มือสองให้ผู้สนใจนั้นก็เริ่มต้นขึ้น อย่างตื่นเต้น หรือว่าความเปลี่ยนแปลง

จะยอมรับได้แล้วอย่างจำเป็นและต้องให้สิ้นสุดเร็วที่สุด กลับที่พักครั้งนี้ ไม่มีคนที่ห่วงใยมารับ 

มีเพียงความเดียวดายแต่ก็เหมือนมี ความหวังในใจ...คืนนี้จะได้นอนหลับที่เตียงอุ่นในที่ๆเคยนอนให้หายคิดถึง

การพรัดพรากช่าง โหดร้ายนัก...ทั้งๆที่ ก็พรากกันเสมอ ยามไปทำงานพักค้างรัฐอื่น 

ความเข้มแข็งทางใจกำลังทดสอบว่า ต้องเผชิญกับปัจจุบันที่ดี คิดดี ไม่ต้องยึดมั่น ในการพรัดพราก 

ให้มากมาย ในเมื่อเป็นโอกาสก็ต้องรู้จักให้มากที่สุดว่า มันคือความอาลัยเช่นใด 

เปิดประตู ได้กลิ่นฝุ่นในบ้านวางกระเป๋าเข้าที่ยืนที่หน้าภาพคู่ ของเราแล้วก็น้ำตาไหล ด้วยความเหงา

นำเครื่องดูดฝุ่นมา ทำงาน เช็ดถูให้สะอาดพร้อมปรับอากาศ ให้สดชื่น 

อีกไม่นานจะไปจากที่แห่งนี้ เมื่อมีคนมาเป็นเจ้าของใหม่นะ ในใจยังมีกันและกันเสมอ

และสายตาที่ทอดมองเมืองที่เคยอยู่เก็บภาพให้อยู่ในใจไม่ลืม ว่าเคยได้อยู่กับคนดี ที่เมืองนี้และก็จากไป

ให้ต้องเจ็บปวด เมื่อหวลระลึกถึง ทั้งๆที่รู้ว่า การพรัดพรากจะมาไม่ใครก็ใครต้องเป็นไปเช่นนั้น

จากเหตุการณ์ที่อบอุ่นเสมอยามพากันสะพายย่ามเดินตามกันเดินป่าไม้แดง ที่กว้างใหญ่เหนื่อยแต่ก็มีความห่วงใย

มีความหวังได้สิ้นสุดการพักผ่อน ที่สนุกด้วยกัน วันที่ต่างก็ต้องมาและจากไป เป็นกฎธรรมดาก็มาถึงแล้ว

ตื่นเช้าเตรียมตัว สวมร้องเท้าเดิน ไปเดินตามรอยเดิม แต่ฝึกใจให้รู้ว่าวันนี้เดินคนเดียวนะ แม้เหงาก็ยังมีต้นไม้และป่า

เป็นเพื่อนอยู่ทั้งป่า ใบไม้ร่วง มากมาย ทับถมกัน ก้าวไปบนทางสูงขึ้นเรื่อยๆ เหนื่อยขึ้นกระหายน้ำมากขึ้น 

ต้องนั่งพักตรงที่นั่งในป่าอุทยานที่เขาทำไว้ แล้วก้ดื่มน้ำพร้อมๆกับ เหลียวมองไปรอบๆตัว

ขอบคุณป่า ขอบคุณคนที่เคยพามา และขอบคุณที่ได้เคยอยู่ด้วยจนจากไปในวาระแล้ว คิดถึงมากนะ คนดี...

น้ำตาแห่งความปิติก็บอกตัวเองอีกว่า ช่างโชคดีนักที่เราเคยพบกัน และดีอีกชั้นก็คือได้ ห่มผ้าให้และได้พาร่างของ

คนดีไปสู่สถานที่ได้กำหนดไว้แล้วครบถ้วนตามความประสงค์ อาจยอมรับไม่ได้ในระยะแรกด้วยความผูกพันธุ์

จึงยากจะทำใจให้รับกับความพรัดพราก จิตเท่านั้นที่กำหนด ให้รู้ว่า คนดีไปแล้ว ยังเหลือความดีทั้งปวงให้ห่อหุ้ม

หัวใจอีกคนให้ต้องเข้มแข็ง .........

ด้วยรัก ด้วยระลึกถึง ทุกลมหายใจ

ซันญ่า

ยังมีเวลา ให้ฉัน ในวันนี้

ทำให้ดี ที่สุด ในจุดหมาย

ไม่ฟุ้งเฟ้อ เกินกว่า จะบรรยาย

ประคองกาย และใจ ให้พอเพียง

...

ขอบคุณเพื่อนๆ ที่เข้ามาอ่าน วรรณกรรม วันนี้

ด้วยจิตคาราวะ

.
.

..............

ขอบคุณเสียงเพลงที่หวาน

ละมุน

Always Kenny G

...........