เมื่อคืน

ผมนั่งปรับภาพ ศาลาริมทาง กลางสายหมอกและแสงพระอาทิตย์บางๆ ยามเช้า

ของฤดูหนาว เมื่อปลายปี ที่แล้ว

ประกอบเรื่อง ประกาศ!! หนาวนี้ พี่ลงจากคานทอง?

เพื่อนๆ ใน facebook ที่มา กด Like ได้แสดงความคิดเห็น ทำให้ผมอมยิ้ม

และหัวเราะก๊าก

 “เดินผ่านคนเดียว..น่าขนลุกครับ 555”

“นึกว่าศาลาผีสิง”

ศาลาริมทางเป็นที่หลบฝนหลบแดดของคนสัญจร

เป็นโรงแรงแรมชั่วคราวของคนจร ขี้เมา คนบ้า

เป็นที่หลบและหลับนอนของหมา แมว ตัวมอมๆ แสนน่าชังซึ่งไม่มีใครรัก

ด้วยเหตุนี้ กระมัง บางคนถึงเปรียบเปรยศาลากับความรักว่า ศาลาคนเศร้า

.

.

เมื่อปลายปี ที่แล้ว ผมมีนัดกับ พี่สาวผู้น่ารัก

“ลาดพร้าวซอยสิบสอง”

เพื่อมาถ่ายทำ วีดีโอสั้นๆ ตามคำชวนของ อาจารย์ไชยยศ ปั้นสกุลไชย

ใช้เวลาพูดคุย เฮ ฮา นาน เกือบ 2 ชั่วโมง แต่ต้องตัดต่อให้เหลือไม่กี่นาที

มันเป็นหนังชีวิตเรื่องยาวต้องทำใจ งานเข้า ครับ พี่น้อง

ถ้าคุณฟังเพลงเดิมซึ่งชอบซ้ำสัก 2-3 รอบ แล้วคุณก็ไปฟังเพลงอื่น (ชิล ชิล)

ขณะตัดต่อผมฟังเสียงของพี่สาวแต่ละประโยคประมาณ 5-10 รอบ (สู้ สู้)

เพื่อต่อคำความหมายและเฟดเสียง ความดัง ความค่อย ให้พอดี

ยังไม่รวมความต่อเนื่องของสีหน้า อารมณ์ รอยยิ้ม แสง สี

ความต่อเนื่องของภาพเพื่อซ้อนกับคิวภาพต่อไป

ต้องอาศัยลูกอึดลูกลุยลูกบ้านั่งเป็นนกฮุกอยู่หลายคืน

ผมเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่า คนเราถ้าตั้งใจจะทำอะไรแล้วย่อมสำเร็จ

ทำให้สนุก ทำให้ดีที่สุด

เมื่อ เครียด ท้อ เบื่อ เซ็ง บางที ศาลาริมทางยังรอให้เราไปนั่งพักดูผู้คน

หมา แมว ได้มุมมองใหม่ๆ ได้ความคิดอื่นซึ่งต่างออกไป

คลิปทั้ง 2 ตอน อาจเป็นแรงดลใจของใครหลายคน ขอเชิญชม ครับ

ลาดพร้าวซอยสิบสอง งาน Give&Take Meeting 5

.

.