อยู่บ้านดีดีนอนสบาย ๆ ไม่ชอบ หาเรื่องลำบากแบกเต็นส์ใส่รถไปทางชะอำ ทะเลก็ไม้ได้เที่ยว

เลี้ยวรถเข้าหุบกะพง ผ่านป่าผ่านดงผ่านไร่สับปะรด เจอสวนมะม่วง เห็นสีลปะสถาน ก็ลนลาน

หาที่จอดรถ ขนของพะรุงพะรัง หอบลูกจูงหลาน ไปหาลานกางเต็นส์

เจอคนมากมาย ไงหน้ามีหนวดเคราคล้ายโจรใต้ แต่ใบหน้าแต่ละคนแย้มยิ้มพิมพ์ใจอุ่นไอสุข

ทักทายดีใจ ไม่เจอะเจอ คล้ายเพื่อนเกลอที่จากกันนาน

กางเต็นส์สามเต็นส์ที่นอนพร้อมสัพ ....กินข้าวกินกับ เพื่อนฉันกินเหล้ากับโซดา (น้ำแข็งบ้าง)

เดินเตร็ดเตร่ ดูรูปปั้น งานฝีมือคือศิลป์สั่ง เสียสตางค์ไปเบียดเสียดดูรูปสวย

ไปดูคนร่ำรวย (ความสุข) เดินพลุกพล่าน ฟังเพลงใต้แสงจันทร์ กันเนิ่นนาน

สุขสำราญสรวลเสเฮฮาประสาเรา ....อ้าวกรรม..... คืนนี้ผ่านจนจันทร์ดับ

มัวขยับเรือนร่างอยู่กลางฝัน โอ้...ตะวันสาดแสงสีทองใส มัวทำอะไร

กางเต็นส์ไว้ไม่ได้นอน

เฮ้อ ....เก็บเต็นส์แบกขึ้นรถ ...กลับบ้าน จะกางไว้ตากน้ำค้างทำไมฟะเนี่ย

ตัวเล็ก ๆ เที่ยวฟรีมีของแจก เล่นวาดรูป ปั้นงาน ดูนั่นนี่

แล้วอีกทีร้องกินหนม ก่อนนอนเพลิน

๘ ธันวาคม ๒๕๕๕ แคมป์ไฟดนตรี มาลีฮวนน่า ๔  สีละปสถาน  ไร่หุบกะพง ชะอำ

มีอะไรดีอยากไปทุกปี ๆ ไม่เปลี่ยนใจ  (มิตรภาพนั่นไงมอบให้กันตลอดมา)

ขอบคุณภาพแรกเก็บมาจาก "มูลมังอีสาน"