วันที่ 16 มีนาคม 2556 เวลาประมาณบ่ายสาม เพื่อนจากเฟซที่มาสมัครเป็นบล็อกเกอร์ใหม่

ในโอเคเนชั่น โทรไปหา..ถามว่าซื้อหวยเลขโทรศัพท์ใหม่ไว้หรือยัง เบอร์ใหม่ผมลงท้าย 33

โห๊เพื่อนลืมไปแล้วก็ไม่เคยเล่นใต้ดินนี่นา สลากกินแบ่งรัฐบาลเลขนี้ก็ไม่มีแล้ว ตกเย็นมา

รางวัลที่ 1 ......433......เสียดายไหมเล่า??? 

ดึกคืนวันที่ 31 มีนาคม 2556 ต้องไปช่วยเขาขายสลากฯ ขายไม่ดีเลย ง่วง เหงา หิว

ตีสามกว่าละ ดึงไว้สักสองสามใบดีกว่า

เอาเลขท้ายโทรศัพท์เพื่อนคนนี้สักใบละกัน 430

................ก็ฝันใฝ่ว่าจะได้เงินล้านไปใช้หนี้เขามั่ง.............................

ผลการออกสลากกินแบ่งรัฐบาล งวดวันที่ 1 เมษายน 2556

โดนกินอีกเช่นเดิม ดีที่โทรศัพท์เพื่อนช่วยชีวิตไว้ได้นิดนึง 430

สี่พันกว่าหักค่าอากรเหลือ 3,980 บาท

เงินล้านหายไปในความฝันอีกแล้ว

คิดว่าจะเอาไปทำอะไรดี...พอคิดได้

ต้องใช้หนี้ค่าหวยจดอีกหลายตังค์ เมื่อสายวันนี้ไม่ควรนึกอยากซื้อเลย โดนกินรวบตลอด

มีเงินเหลือเอาไปทำบุญนิดนึงละกัน  โทษฐานที่มัวเมาอบายมุข......

ถ้าเชื่อที่ อองซานซูจี เคยบอกไว้ประมาณว่า...

"ความหวังที่ปราศจากความเพียร เป็นได้แค่เพียงความสิ้นหวังที่ล้มเหลวเท่านั้น"

ทำงานให้หนักมีเงินอยากเสี่ยงโชคก็ไปซื้อออมสินไม่กินทุนดีกว่า..ทว่าพอหวยใกล้ออก

ก็ลืมกันทุกทีนะพี่น้องเรา

ปล. ช่วงระยะเวลานี้ไม่ได้แวะเวียนไปเยี่ยนเยือนชาวโอเคเนชั่นต้องขออภัย 

และรู้สึกสงสารตัวเองที่ไม่ได้อ่านเรื่องราวดีดีของบล็อกเกอร์โอเคเนชั่นในตอนนี้

ปล.2 หวังว่าเมื่อตะวันเปลี่ยนสี ความดีปรากฎ ชีวิตคงเปลี่ยนแปลงดีขึ้นกว่านี้ ..เชื่อเช่นนั้น