30 กันยายน 2561 ปิดตำนานสถานที่พักผ่อนเรียนรู้ธรรมชาติสัตว์ป่ากลางกรุง สวนสัตว์ดุสิต เขาดินในฝันตั้งแต่คืนวันของเด็กน้อย นับจากวันนี้คงไม่มีโอกาสได้เข้าไปสัมผัสดินแดนแห่งนั้นอีกแล้ว

แม้หลายครั้งที่เดินเที่ยวชมจะรู้สึกสงสารสัตว์บางตัวที่แลดูเหงาหงอยสร้อยเศร้า ชีวิตคงอับเฉาอยู่ในกรงแคบๆ แต่บางตัวก็ดูมีความสุขทุกครั้งที่มีคนเดินผ่าน ยีราฟคอยาวเดินรี่เข้ามาเมื่อเรายื่นถั่วฝักยาว กวางสวยรุมล้อมอาหารที่ยื่นให้ ลิง ชะนี หลายตัวกระโดดโลดเต้นห้อยโหน บางคราวเสียงร้องโหยหวนชวนมองหา ฮิปโปตัวใหญ่ แม่มะลิที่อยู่ผ่านฝนหนาวมา 52 ฤดูยังอยู่ในน้ำแอ่งนั้น เพียงบางวันเราจะเจอะเจอกันบนพื้นแห้งๆ บ้าง เสือลายพาดกลอนนอนสงบนิ่ง ยามเช้าบางเวลาที่จะเห็นเขาผาดโผน ราชสีห์มีสง่าสมฉายาเจ้าป่าไม่ว่านั่งนอนหรือเดิน สะพานทอดยาวผ่านสรรพสัตว์ นับแต่นี้เหลือเพียงความอ้างว้างรอวันรื้อทำลาย หลายสรรพสัตว์คงได้ย้ายไปอยู่ในที่กว้างขวางกว่า อาจเหน็ดเหนื่อยจากการเคลื่อนย้าย  น้ำตาเจ้าหน้าที่อาจไหลริน ยามคิดคำนึงถึงอดีต เราเองก็เช่นกันที่คงคิดถึงจักรยานน้ำยามพระอาทิตย์ทอแสงสาดส่องพระที่นั่งอนันตสมาคม สะท้อนสายน้ำตระการตา คิดถึงเรื่องราวความสนุกสนาน การเรียนรู้สัตว์ป่า และนานาความผูกพัน วันรับปริญญาตรี ที่สวนอัมพร ญาติพี่น้องในรถตู้ก็พักผ่อนรอถ่ายรูปอยู่ที่นั่น บางครั้งโรงพยาบาลรามาที่จอดรถเต็มและมีญาติไปดูแลแม่หลายคน เด็กๆ ก็เพลินเพลินเดินดูสัตว์ นั่งรถไฟรางไปรอบเขาดิน เพราะเราเลือกไม่ได้จึงต้องยอมรับความเปลี่ยนแปลงโดยสดุดี  หวังว่าชีวิตสัตว์จะดีขึ้น และฝันว่าพื้นที่นั้นอาจเป็นอุทยานอันร่มรื่นของประชาชนในบางโอกาส

สวนสัตว์แห่งใหม่ได้ออกแบบไว้หรูหราดูยิ่งใหญ่ สัตว์น้อยใหญ่คงมีที่อยู่อาศัยที่กว้างขวางกว่าเดิม งูที่ดูน่ากลัวคงไม่ต้องมาขดอยู่ในตู้กระจกเล็กๆ พื้นที่สามร้อยไร่ที่คลองหกคงกว้างขวาง ที่ให้เดินจนเหงื่อไหลไคลย้อย คงจะดีและมีความชื่นชมถ้าสถานที่กล่าวนี้ได้สร้างเสร็จสมบูรณ์แล้ว แต่วันนี้พื้นที่ยังว่างเปล่า ความเงียบเหงาและเศร้าซึมเคลื่อนย้ายกระจัดกระจายไปทั้งเหล่าสัตว์ เจ้าหน้าที่และครอบครัว ต้องสะดุดกับคำว่า ปิด ที่ฟังดูรุนแรงกว่าย้าย  เรื่องจึงจบลงไม่สวยงามด้วยคำถาม ยังไม่พร้อมแล้วรีบปิดทำไม