หมดสิ้นแล้ว พ่อจ๋า หมดสิ้นแล้วดั่งดวงแก้ว หลุดแตก แยกสลายลูกรู้อยู่ มีเกิดแก่ และเจ็บตายแต่ไม่ไหว ใจมันแปลบ แสบเกินทานพระมิ่งขวัญ วันนี้ มิมีเหลือพระกอบเกื้อ จากแคว้น สู่แดนสวรรค์ขอรองใต้ พระบาท องค์ราชัญตราบนิรันดร์ ขอเป็นราษฎร์ ทุกชาติไป บัณฑิตอีสาน 13/10/59 .... |
|
"ชีวิตนี้ ไม่มีตัน" ชีวิตนี้ ไม่มีตัน ถ้าขยันคิดจะถูกผิด คิดได้ อย่าอายเขาชีวิตนี้ ดีหรือชั่ว ก็ตัวเราจะโง่เขลา หรื่อปราดเปรื่อง เรื่องเราเองเมื่อแพ้พ่าย ให้เรียนรู้ แล้วสู้ต่อถึงคราวท้อ ก็ท้อได้ แต่ไม่ถอยหากผิดพลาด ประการใด ไม่ซ้ำรอยไม่รอคอย วาสนา มาบำเรออันเป้าหมาย ปลายยอดผา กล้าปีนป่ายจะเจ็บตาย ยังหมายรู้ อยู่เสมอคิดอันใด ใจดำรงค์ คงได้เจออยากบอกเธอ "ชีวิตนี้ ไม่มีตัน".... |
|
พลิ้วผ่าน ลอยล่อง ทั่วท้องฟ้าเที่ยวร่ำ จำนรรจา ผ่าเผยหลุดพ้น ภาระ ที่เคยชู้เชย เลยช้ำ จำทน นางลอยล่องไปไกลกว้างพริบตา เลือนลางสับสนอ้ายนั้น เฝ้ามอง กมลไกลพ้น ยิลยล ทนมอง กอดเจ้า อย่างไร ไกลนักพิษพราก จากลา หม่นหมองเจ้าเคียง คู่เขา ควรครองตะกอง กอดก่าย ใคร่ชมอ้ายเจ็บ เจ็บเหลือ เอื้อกล่าวเปรียบเอา ตกนรก สาสมกลิ้งเกลือก เมือกเน่า อาจมโสมม โสมนัส ทั้งกายใจ .... |
การกระทำย่อมชี้ผลของการกระทำ จะแอบช้ำ คร่ำครวญ ชวนอับเฉา เราทำแล้วรู้ผิดชั่วคือตัวเรา จะโทษเขาคนอื่นนั้นไม่ดีเลย มองตัวเราจากปลายเท้าจรดผม ความชื่นชม มีไหม หรือเฉยๆ ใครจะด่า ว่าเรา อย่างที่เคย จงเฉยเมย เขาด่ามา ช่างหมามัน ณ วันนี้ เราเหนื่อยใจ ใครเหนื่อยบ้าง จงปล่อยวาง คำถากถาง แสนขบขัน อันความสุข อยู่ไกล ที่ไหนกัน มองเห็นมัน อยู่ข้างใน ใจเราเอง.... |
การจากลาเป็นภาษาของมนุษย์ การสิ้นสุดหลั่งน้ำตาแสนน่าขัน อันคนเราตายดับอยู่ทุกวัน ช่างน่าขันวันนี้เอ่ยคำลา มันไม่แน่มันไม่รู้หรอกหมู่เอ๋ย อย่าคิดเลยว่าความฝันจะหรรษา เพราะตัวเรามิใช่องค์ศาสดา จะรู้ว่าโลกร้ายอย่างไรกัน เรานั้นเป็นเช่นไข่ใบบางบอบเขาไม่ชอบ ความบอบบางช่างน่าขัน โลกกว้างใหญ่ไม่อาจครอบครองมัน แล้วจะฝันอะไร ไอ้ "คำลา".... |
<< | มิถุนายน 2022 | >> | ||||
อา | จ | อ | พ | พฤ | ศ | ส |
1 | 2 | 3 | 4 | |||
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 |