สวัสดีครับ

ช่วงนี้ก็ใกล้ถึงเทศกาลกินเจกันแล้วนะครับ วันนี้ผมจะมาย้อนรอยพาตะลุยเทศกาลกินเจที่เยาวราชและตลาดน้อย ปี พ.ศ. 2550 ครับ  แต่ก่อนอื่น ผมขอพูดถึงประวัติและความหมายของ การกิจเจ ก่อนนะครับ

เมื่อถึงวันขึ้น 1 ค่ำ ไปจนกระทั่งขึ้น 9 ค่ำ เดือน 9 เราจะเห็นธงสีเหลืองมีตัวหนังสือสีแดง ปรากฏให้เห็นอยู่ทั่วไปตามร้านอาหาร 2 ข้างถนน นั่นบ่งบอกให้รู้ว่า เป็นช่วงเวลาของเทศกาลกินเจ  เทศกาลกินเจมีที่มาอย่างไรนั้นยังไม่ทราบแน่ชัด เพราะมีเรื่องเล่าของการกินเจมากมาย

เรื่องที่ 1
ชาวจีนกินเจเป็นการบำเพ็ญกุศลเพื่อรำลึกถึงวีรชน 9 คน ซึ่งเรียกว่า “หงี่หั่วท้วง” ซึ่งได้ต่อสู้กับชาวแมนจูอย่างกล้าหาญถึงแม้จะแพ้ก็ตาม ชาวบ้านได้พากันถือศีลกินเจนุ่งขาวห่มขาวเพราะเชื่อว่าการปฏิบัติเช่นนี้จะช่วยชำระจิตวิญญาณเกิดความเข้มแข็งทางร่างกายและจิตใจ

เรื่องที่ 2
เพื่อเป็นการประกอบพิธีกรรมเพื่อสักการบูชาพระพุทธเจ้าในอดีตกาล 7 พระองค์และพระมหาโพธิสัตว์อีก 2 พระองค์ รวมเป็น 9 พระองค์ด้วยกัน หรืออีกนัยหนึ่งเรียกว่า “ดาวนพเคราะห์” ทั้ง 9 ได้แก่ พระอาทิตย์ พระจันทร์ พระอังคาร พระพุธ พระพฤหัสบดี พระศุกร์ พระเสาร์ พระราหู และพระเกตุ ในพิธีกรรมบูชานี้สาธุชนในพระพุทธศาสนาสละเวลาทางโลกมาบำเพ็ญศีลงดเว้นเนื้อสัตว์และแต่งกายด้วยชุดขาว

เรื่องที่ 3
ผู้ถือศีลกินเจในพระพุทธศาสนาฝ่ายมหายานที่ปฏิบัติสืบต่อกันมาของชาวจีนในประเทศไทย เพื่อสักการบูชาพระพุทธเจ้าในอดีลกาล 7 พระองค์ ดังมีในพระสูตร ปั๊กเต๊าโก๋ว ฮุดเชียวไจเอียงชั่วเมียวเกง กล่าวไว้คือ พระวิชัยโลกมนจรพุทธะ พระศรีรัตนโลกประภาโมษอิศวรพุทธะ พระเวปุลลรัตนโลกวรรณสิทธิพุทธะ พระอโศกโลกวิชัยมงคลพุทธะ พระวิสุทธิอาศรมโลกเวปุลลปรัชญาวิภาคพุทธะ พระธรรมมติธรรมสาครจรโลกมโนพุทธะ พระเวปุลลจันทรโภคไภสัชชไวฑูรย์พุทธะ และพระมหาโพธิสัตว์อีก 2 พระองค์ คือพระศรีสุขโลกปัทมอรรถอลังการโพธิสัตว์และพระศรีเวปุลกสังสารโลกสุขอิศวรโพธิสัตว์ รวมเป็น 9 พระองค์(หรือ “เก้าอ๊อง”)ทรงตั้งปณิธานจักโปรดสัตว์โลก จึงได้แบ่งกายมาเป็นเทพเจ้า 9 พระองค์ด้วยกันคือ ไต้อวยเอี๊ยงเม้งทัมหลังไทแชกุน ไต้เจียกอิมเจ็งกื้อมึ้งงวนแชกุน ไต้กวนจิงหยิ้งลุกช้งเจงแชกุน ไต้ฮั่งเฮี่ยงเม้งม่งเคียกนิวแชกุน ไต้ปิ๊กตังง้วนเนี้ยบเจงกังแชกุน ไต้โพ้วปั๊กเก๊กบู๊เอียกกี่แชกุน ไต้เพียวเทียนกวนพัวกุงกวนแชกุน ไต้ตั่งเม้งงั่วคูแชกุน ฮุ้ยกวงไตเพียกแชกุน เทพเจ้าทั้ง 9 พระองค์ ทรงอำนาจตบะอันเรืองฤทธิ์บริหารธาติดิน น้ำ ลม ไฟ และทอง ทั่วทุกพิภพน้อยใหญ่สารทิศ

เรื่องที่ 4
กินเจเพื่อเป็นการบูชากษัตริย์เป๊ง “กษัตริย์เป๊ง” เป็นกษัตริย์องค์สุดท้ายของราชวงศ์ซ้องซึ่งสิ้นพระชนม์โดยทรงทำอัตวินิบาตกรรม (การฆ่าตัวตาย) ในขณะที่เสด็จไต้หวันโดยทางเรือ เมื่อมีพระชนนมายุได้ 9 พรรษา พิธีบูชาเพื่อระลึกถึงราชวงศ์ซ้องนี้ มีแต่เฉพาะในมณฑลฮกเกี้ยนซึ่งเป็นดินแดนผืนสุดท้ายของราชวงศ์ซ้องเท่านั้น โดยชาวฮกเกี้ยนได้จัดทำพิธีดังกล่าวนี้ขึ้นด้วยการอาศัยศาสนาบังหน้าการเมือง การที่เผยแผ่มาสู่เมืองไทยได้นั้นเพราะชาวจีนแต้จิ๋วที่อพยพจากฮกเกี้ยนนำมาเผยแผ่อีกทอดหนึ่ง

เรื่องที่ 5
1500 ปีมาแล้ว มณฑลกังไสเป็นดินแดนที่เจริญรุ่งเรืองมาก ฮ่องเต้เมืองนี้มีพระราชโอรส 9 พระองค์ซึ่งเป็นเลิศทั้งบุ๋นและบู๊จึงทำให้หัวเมืองต่างๆ ยอมสวามิภักดิ์ ยกเว้นแคว้นก่งเลี้ยดที่มีอำนาจเข้มแข็งและมีกองกำลังทหารที่เหนือกว่า ทั้งสองแคว้นทำศึกกันมาถึงครั้งที่ 4 แคว้นก่งเลี้ยดชนะโดยการทุ่มกองกำลังทหารที่มีทั้งหมดที่มากกว่าหลายเท่าตัวโอบล้อมกองทัพพระราชโอรสทั้งเก้าไว้ทุกด้าน แต่กองทัพก่งเลี้ยดไม่สามารถบุกเข้าเมืองได้จึงถอยทัพกลับ

จนวันหนึ่งชาวกังไสเกิดความแตกสามัคคีและเอาเปรียบกัน เทพยดาทราบว่าอีกไม่นานกังไสจะเกิดภัยพิบัติจึงหาผู้อาสาช่วยแต่ชาวบ้านจะพ้นภัยได้ก็ต่อเมื่อได้สร้างผลบุญของตนเอง ดวงวิญญาณพระราชโอรสองค์โตรับอาสาและเพ่งญาณเห็นว่าควรเริ่มที่บ้านเศรษฐีใจบุญ ลีฮั้วก่าย

คืนวันหนึ่งคนรับใช้แจ้งเศรษฐีลีฮั้วก่ายว่ามีขอทานโรคเรื้อนมาขอพบเศรษฐีจึงมอบเงินจำนวนหนึ่งให้เป็นค่าเดินทาง แต่ขอทานไม่ไปและประกาศให้ชาวเมืองถือศีลกินเจเป็นเวลา 9 วัน 9 คืนผู้ใดทำตามภัยพิบัติจะหายไป เศรษฐีนำมาปฏิบัติก่อนและผู้อื่นจึงปฏิบัติตามจนมีการจัดให้มีอุปรากรเป็นมหรสพในช่วงกินเจด้วย

เล่าเอี๋ยเกิดศรัทธาประเพณีกินเจของมณฑลกังไสจึงได้ศึกษาตำราการกินเจของเศรษฐีลีฮั้วก่ายที่บันทึกไว้ แต่ได้ดัดแปลงพิธีกรรมบางอย่างให้รัดกุมยิ่งขึ้นและให้มีพิธียกอ๋องส่องเต้ (พิธีเชิญพระอิศวรมาเป็นประธานในการกินเจ)

เรื่องที่ 6
ชายขี้เมานามว่า เล่าเซ็ง เข้าใจผิดคิดว่าแม่ตนตายไปเพราะเป็นโรคขาดสารอาหาร จนคืนหนึ่งแม่ได้มาเข้าฝันบอกว่า แม่ตายไปได้รับความสุขมากเพราะแม่กินแต่อาหารเจและตอนนี้แม่อยู่บนเขาโพถ้อซัว ตั้งอยู่บนเกาะน่ำไฮ้ ในมณฑลจิ๊ดเจียงถ้าลูกอยากพบแม่ให้ไปที่นั่น

ครั้นถึงเทศกาลไหว้พระโพธิสัตว์กวนอิมที่เขาโพถ้อซัว เล่าเซ็งอยากไปแต่ไปไม่ถูกจึงตามเพื่อนบ้านที่จะไปไหว้พระโพธิสัตว์ เพื่อนบ้านเห็นเล่าเซ็งสัญญาว่าจะไม่กินเหล้าและเนื้อสัตว์จึงให้ไปด้วย ระหว่างทางเดินสวนกับคนขายเนื้อเล่าเซ็งลืมสัญญาที่ให้ไว้เพื่อนบ้านก็หนีไป โชคดีที่มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินผ่านมาและต้องการไปไหว้พระโพธิสัตว์เล่าเซ็งจึงขอตามนางไป

เมื่อถึงเขาโพถ้อซัวขณะที่เล่าเซ็งก้มลงกราบไหว้พระโพธิสัตว์นั้น เขาเห็นแม่ลอยอยู่เหนือกระถางธูปที่คนอื่นมองไม่เห็น ขณะเดินทางกลับเขาได้แยกทางกับหญิงสาวและได้พบเด็กชายคนหนึ่งยืนร้องไห้อยู่จึงเข้าไปถามไถ่ได้ความว่าเป็นลูกของเขากับภรรยาที่เลิกกันไปนานแล้ว เขาจึงพาไปอยู่ด้วยแล้ววันหนึ่งหญิงสาวที่นำทางไปเขาโพถ้อซัวมาขออาศัยอยู่ด้วย ทั้งสามอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

หญิงสาวผู้นั้นเป็นสาวบริสุทธิ์ประพฤติตนเป็นคนดีอยู่ในศีลธรรมและถือศีลกินเจอยู่เนืองนิตย์ นางรู้ว่าใกล้ถึงวันตายของนางแล้วจึงบอกเล่าเซ็ง เมื่อถึงวันนั้นนางอาบน้ำแต่งตัวด้วยอาภรณ์ที่ขาวสะอาดแล้วนั่งสักครู่ก็สิ้นลม เล่าเซ็งเห็นการจากไปด้วยดีของนางคล้ายกับแม่จึงเกิดศรัทธายกสมบัติให้ลูกชายแล้วประพฤติตนใหม่ เมื่อตายไปจะได้บังเกิดผลเช่นเดียวกับแม่และหญิงสาวและประเพณีกินเจจึงเริ่มขึ้น

งานเทศกาลกินเจที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยคือที่ภูเก็ตที่มีไม่ว่าจะเป็นผู้คนจากทั้งในประเทศหรือต่างประเทศต่างล้วนไปที่ภูเก๊ตเมื่อถึงคราวเทศกาลกินเจ    งานเทศกาลกินเจที่ภูเก๊ตจะมีทั้งหมด 9 วัน 9 คืน โดยกลางคืนวันที่หนึ่ง จะมีพิธียกเสา "โกเด้ง" ขึ้นที่หน้าศาลเจ้า หรืออ๊าม เพื่อใช้เป็นที่แขวนตะเกียงทั้ง 9 ดวง และอัญเชิญดวงวิญญาณของยกอ๋องฮ่องเต้ หรือ พระอิศวร และ กิวอ๋องไตเต หรือ ราชาผู้เป็นใหญ่ทั้งเก้า มาประทับ

- เช้าวันรุ่งขึ้นมีการจุดธูปขนาดใหญ่ ตั้งเครื่องเซ่นและเผาไม้หอม เพื่อบูชาเจ้าประจำอ๊าม

- หลังพิธีการกินเจ หรือชาวภูเก็ตเรียก "การกินผัก" ผ่านไป 3 วัน จะถือว่าตัวเองมีความสะอาดแล้ว หรือเรียกว่า "เช้ง" ในตอนค่ำมีพิธีการเชิญเจ้าเข้าทรงอีก 2 องค์ คือ "ลำเต้า" เจ้าผู้สำรวจคนเกิด และ "ปักเต้า" เจ้าผู้สำรวจคนตาย และทำพิธี "ปั้งกุ้น" หรือพิธีปล่อยพระ หรือการจัดทหารของเจ้าไปรักษาศาลเจ้าทั้ง 5 ทิศ เพื่อป้องกันสิ่งชั่วร้าย และภูตผีมาทำลายพิธี ความสนุกสนานเริ่มขึ้นตรงนี้ เมื่อการเชิญทหารเต็มไปด้วยร่างทรงของตัวละคร อาทิ เห้งเจีย บู๊สง เป็นต้น

- ในวันที่เจ็ด เริ่มพิธี บูชาดาว เพื่อขอความเป็นสิริมงคล รักษาโรคภัยไข้เจ็บ

- สองวันสุดท้าย เป็นความตื่นเต้นท้าทาย เมื่อมีการจัดขบวนพิธีแห่อย่างมโหฬาร เพื่อนำเกี้ยวไปรับพระจำหลักที่สะพานหิน เป็นการระถึงวันที่ควันธูปจากมณฑลกังไสมาถึงภูเก็ต ในขบวนแห่จะมีการแสดงอิทธิฤทธิ์ของม้าทรง หรือ คนทรงเจ้า ซึ่งส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย จะเห็นภาพของการใช้ของมีคมต่างๆ ทิ่มแทงตามร่างกาย มีทั้งง้าว ลูกตุ้มเหล็กฟาดหน้าฟาดหลัง เอาขวานจามหลัง หรือเอาเหล็กแหลมทิ่มแทงร่างกาย หรือแทงลิ้น จนกระทั่งเฉือนลิ้นตัวเองออกมา โดยท้าทรงเหล่านั้นอ้างว่าไม่มีความเจ็บปวดใดๆ ขณะเป็นร่างทรง ม้าทรงจะเดินเต้น ไปทั่วเมือง ชาวบ้านจะตั้งโต๊ะเครื่องเซ่นไหว้เพื่อให้เจ้าไปโปรดและมีการจุดประทัดตลอดเส้นทาง ทั้งเกาะปกคลุมด้วยควันธูปและประทัด

- วันที่เก้า จะมีพิธีศักดิ์สิทธิ์ คือ พิธี "โก๊ยโห้ย" หรือพิธีลุยไฟสะเดาะเคราะห์ ม้าทรง หรือเจ้าจะเดินผ่านกองไฟ ที่มีถ่ายร้อนแดงเป็นระยะทางกว่า 2 ฟุต และตามด้วยผู้ที่ถือศีลกินเจที่มีความมั่นใจว่าตัวเองสะอาดแล้ว ก็สามารถร่วมลุยไฟได้ด้วยเช่นกัน ในตอนกลางคืนจะมีพิธีปีนบันไดมีด สูงประมาณ 12 เมตร และจบลงที่ยามดึกของคืนวันที่ 9 จะมีการแห่พระไปส่งทะเลบริเวณสะพานหิน และนำเสาโกเต้งลงดับโคมไฟทั้ง 9 เป็นเสร็จพิธีกินเจที่ภูเก็ต

ความหมายของคำว่า "เจ"

คำว่า เจ ในภาษาจีนทางพุทธศาสนาฝ่ายมหายานมีความหมายเดียวกับคำว่า อุโบสถ ดังนั้นการกินเจก็คือการรับประทานอาหารก่อนเที่ยงวัน เหมือนกับที่ชาวพุทธในประเทศไทยที่ถืออุโบสถศีล หรือรักษาศีล 8 โดยไม่รับประทานอาหารหลังจากเที่ยงวันไปแล้ว  แต่เนื่องจากการถืออุโบสถศีลของชาวพุทธฝ่ายมหายานที่ไม่กินเนื้อสัตว์ จึงนิยมนำการไม่กินเนื้อสัตว์ไปรวมกันเข้ากับคำว่ากินเจ กลายเป็นการถือศีลกินเจ ในปัจจุบันผู้ที่รับประทานอาหารทั้ง 3 มื้อแต่ไม่กินเนื้อสัตว์ก็ยังคงเรียกว่ากินเจ ฉะนั้นความหมายก็คือคนกินเจมิใช่เพียงแต่ไม่กินเนื้อสัตว์ แต่ยังต้องดำรงตนอยู่ในศีลธรรมอันดีงาม มีความบริสุทธิ์ สะอาด ทั้งกาย วาจา ใจ

แจ ไม่ได้แปลว่า อุโบสถ

ในภาษาจีนมี(กลุ่ม)คำหรือวลีที่ใช้อักษรแจเป็นตัวประกอบร่วมด้วยหลายคำ แต่คำว่าโป๊ยกวนแจไก่ ซึ่งเป็นศัพท์ของทางพุทธศาสนา ดูจะเป็นคำที่นิยมหยิบยกมาใช้อธิบายความหมายของอักษรแจเสมอมา

โป๊ยกวนแจไก่ แปลว่า ศีลบริสุทธิ์แปดประการ ซึ่งก็คือ “ศีลแปด”ที่เรารูจักกันดี  คนไทยในรุ่นปู่ย่าตายายที่เคร่งในศีลวัตรจะไปอาราธนาศีลแปดจากพระสงฆ์ในวันธรรมสวนะภายในพระอุโบสถ ศีลแปดจึงมีอีกชื่อหนึ่งว่า “ อุโบสถศีล ” คนทั่วไปจะเข้าใจผิดเกี่ยวกับเรื่องกินเจทำให้แปลอักษร แจ ว่า “อุโบสถ” หากจะเอาตามความในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตสถานแล้ว  "อุโบสถ" เป็นคำนาม หมายถึง สถานที่ที่พระสงฆ์ประชุมกันทำสังฆกรรมต่างๆ เรียกย่อว่า "โบสถ์"

การแปลและเข้าใจคลาดเคลื่อนดังกล่าวยังถูกใช้เป็นบรรทัดฐานในการอธิบายวัตรปฏิบัติของการกินเจผิดตามไปด้วยว่า “การกินเจต้องถือศีลข้อวิกาลโภชน์” หรือการงดกินของขบเคี้ยวหลังเที่ยงวันไปแล้ว ซึ่งเป็นศีลข้อหนึ่งในศีลแปด ทั้งๆที่โรงครัวของศาลเจ้าหรือโรงเจที่เปิดเลี้ยงผู้คนในช่วงเทศกาลกินเจล้วนแต่มีอาหารมื้อเย็นให้กับผู้เข้าไปกิน ยิ่งวันที่มีการประกอบพิธีกรรมในตอนค่ำยังมีอาหารมื้อค่ำบริการเสริมให้เป็นพิเศษด้วย ที่เป็นเช่นนั้นเพราะในช่วงเทศกาลกินเจนั้นเขาถือเพียงศีลห้าที่เป็นนิจศีล ไม่ได้ครองศีลแปดอย่างที่หลายคนเข้าใจ (เว้นแต่ผู้ตั้งจิตอธิษฐานว่าจะครองศีลแปดเป็นการส่วนตัวเท่านั้น)

ในทางอักษรศาสตร์จีน อักษรตัว “แจ” มีพัฒนาการมาจาก ตัวอักษร ฉี  ซึ่งแปลว่าบริบูรณ์ , เรียบร้อย อักษรแจเกิดจากการเพิ่มเส้นตั้งและสองจุด  เข้าไปกลางอักษรฉี ทำให้เกิดตัว ซื  ซึ่งแปลว่าการสักการะ อยู่ในแก่นกลางของตัวฉี

แจ จึงมีความหมายว่า การรักษาความบริสุทธิ์(ทั้งกายและใจ)เพื่อการสักการะ หรือ การปฏิบัติบูชาถวายเทพยดา ซึ่งการอธิบายในแนวทางนี้จะสอดคล้องกับ คำว่า  ในลัทธิเต๋า ซึ่งย่อมาจากคำว่า  ที่แปลว่าการบำเพ็ญกายใจให้บริสุทธิ์เพื่อเป็นสักการะบูชาเทพยดา

"เจียะแจ" เป็นการออกเสียงตามสำเนียงถิ่นแต้จิ๋ว ศัพท์คำนี้ใช้และเป็นที่เข้าใจแต่ทางตอนใต้ของจีนโดยเฉพาะแถบลุ่มอารยะธรรมหลิ่งหนาน ในมณฑลกวางตุ้ง อันเป็นแหล่งอาศัยดั่งเดิมของคนแคะ แต้จิ๋ว กวางตุ้งและไหหนำ ซึ่งเป็นชาวจีนกลุ่มใหญ่ในประเทศไทย เจียะแจตรงกับคำว่า ชือซู นภาษาจีนกลาง (สำเนียงปักกิ่ง)

"เจียะ"  ในภาษาถิ่นใต้ หากใช้ในความหมายของคำกิริยา แปลว่า กิน

"แจ"  แปลว่า บริสุทธิ์ 

"เจียะแจ" ตรงกับคำไทยที่นิยมใช้กันว่า กินเจ จึงแปลว่า การกินอาหารที่บริสุทธิ์ตามความเชื่อ(ในลัทธิกินเจ) ซึ่งหมายความถึงอาหารที่ไม่คาวหรือไม่เจือปนซากผลิตภัณฑ์ของสัตว์ รวมทั้งไม่ปรุงใส่พืชผักต้องห้าม

คำว่าเจียะแจนี้ชาวจีนฮกเกี้ยนทางปักษ์ใต้แถบจังหวัดภูเก็ตเรียกต่างออกไปว่า เจียะไฉ่  ที่แปลตามตัวอักษรได้ว่า “กินผัก” แต่มีนิยามหรือความหมายตรงกับคำว่าเจียะแจที่กล่าวข้างต้น

หลักธรรมในการกินเจ

ในทัศนะของคนกินเจ การกินที่ทำให้ชีวิตผู้อื่นต้องเดือดร้อนล้มตายนั้น “มันมากเกินไป” ทั้งๆ ที่มนุษย์กินแต่อาหารพืชผักก็สามรถมีชีวิตอยู่ได้

การกินเจตั้งมั่นอยู่บนหลักธรรมสำคัญ 2 ประการคือ ดำรงชีวิตอยู่ด้วยอาหารที่ไม่เบียดเบียนตนเองและดำรงชีวิตอยู่ด้วยอาหารที่ไม่เบียดเบียนผู้อื่น กล่าวคือ

- ไม่เอาชีวิตของสัตว์ทั้งหลายมาต่อเติมบำรุงเลี้ยงชีวิตของตน
- ไม่เอาเลือดของสัตว์ทั้งหลายมาเป็นเลือดของตน
- ไม่เอาเนื้อของสัตว์ทั้งหลายมาเป็นเนื้อของตน

การรับประทานสิ่งใดก็ตามที่ทำลายสุขภาพร่างกายของตนให้ทรุดโทรม คือ การเบียดเบียนตนเอง ปัจจุบันวิทยาการเจริญก้าวหน้าได้พิสูจน์ยืนยันว่าเลือดและเนื้อของสัตว์ที่ถูกฆ่าตายเต็มไปด้วยพิษภัยมากมาย ดังนั้นการกินเจจึงไม่ใช่เพื่อให้เกิดผลดีต่อจิตใจเท่านั้นแต่ยังครอบคลุมไปถึงการมีสุขภาพพลานามัยที่ดีอีกด้วย ร่างกายและจิตใจเป็นของคู่กันมีความสัมพันธ์ส่งผลถึงกันคนเราย่อมไม่อาจจะรู้สึกเบิกบานสดชื่นร่าเริงได้ในขณะที่ร่างกายเจ็บป่วยทรุดโทรมย่ำแย่

ในช่วงเทศกาลกินเจ 9 วัน 9 คืน ผู้ที่ต้องการกินเจอย่างครบถ้วยสมบูรณ์ตามประเพณีการกินเจ จะต้องปฏิบัติดังนี้

- งดเว้นเนื้อสัตว์หรือทำอันตรายต่อสัตว์
- งดนม เนย และน้ำมันที่มาจากสัตว์
- งดอาหารรสจัด ซึ่งหมายถึงอาหารเผ็ด หวานมาก เปรี้ยวมาก เค็มมาก
- งดผักหรือเครื่องเทศที่มีกลิ่นแรง เช่น ผักชี กระเทียม หัวหอม ต้นหอม กุยช่าย รวมทั้งใบยาสูบ สิ่งเสพติดและของมึนเมาต่างๆ
- รักษาศีลห้า
- รักษาจิตใจให้บริสุทธิ์ รักษาอารมณ์
- ทำบุญทำทาน
- นุ่งขาวห่มขาว

สำหรับผู้ที่เคร่งครัดเพื่อการกินเจให้เป็นไปอย่างบริสุทธ์โดยแท้ จะเพิ่มการปฏิบัติโดยการกินอาหารเฉพาะที่คนกินเจด้วยกันเป็นผู้ปรุงเท่านั้น รวมถึงจะล้างหม้อไหจนสะอาดเอี่ยมแยกภาชนะสำหรับการปรุงอาหารเจไว้โดยเฉพาะ นอกจากนี้ยังจุดตะเกียงไว้ 9 ดวงตลอดช่วงเทศกาลกินเจ 9 วัน โดยไม่ปล่อยให้ดับเพื่อเป็นพุทธบูชาและรำลึกถึงบุญคุณของพ่อแม่ญาติพี่น้องตลอดจนผู้ที่มีบุญคุณต่อผืนแผ่นดินเกิด

ธงสีเหลือง ตัวหนังสือสีแดง แต่งกายสีขาว ที่เป็นสัญลักษณ์ของเทศกาลกินเจ มีความหมาย

สีแดง เป็นสีที่ชาวจีนเชื่อว่าเป็นสีศิริมงคล ดังจะเห็นได้ว่าในงานมงคลต่างๆ ของคนจีนไม่ว่าจะเป็นงานแต่ง วันตรุษจีน

สีเหลือง เป็นสีสำหรับใช้ในราชวงศ์ซึ่งอนุญาตให้ใช้ได้เพียงคนสองกลุ่มเท่านั้น กลุ่มแรกคือกษัตริย์ซึ่งเห็นได้จากหนังจีน เครื่องแต่งกายและภาชนะต่างๆ เป็นสีเหลืองหรือทองซึ่งคนสามัญห้ามใช้เด็ดขาด กลุ่มที่สองคืออาจารย์ปราบผีถ้าท่านสังเกตในหนังผีจีนจะเห็นว่าเขาแต่งกายและมียันต์สีเหลือง

สีขาว ตามธรรมเนียมจีนสีขาวคือสีสำหรับการไว้ทุกข์ สีดำที่เราเห็นกันอยู่ในขณะนี้เป็นการรับวัฒนธรรมตะวันตก ถ้าท่านสังเกตในพิธีงานศพของจีนจะเห็นลูกหลานแต่งชุดสีขาวอยู่

สีแดง เหลือง และ ขาว ต่างล้วนเชื่อมโยงในที่มาของเทศกาลกินเจ

อ้างอิง
www.elib-online.com
เวป วิกิพีเดีย
อาหารเจ สำนักพิมพ์แสงแดด กรุงเทพฯ
เปิดตาที่สาม พิสูจน์ความงามแห่ง เทศกาลกินเจภูเก็ตโดยธีรภาพ โลหิตกุล

---------------------------

อ่า...จบเรื่องประวัติและความหมายของการกินเจแล้วครับ ^0^  ที่นี้มาตะลุยเยาวชราช+ตลาดน้อย ปี พ.ศ. 2550 กันครับ ^^

ซุ้มอาหารเจที่ได้รับเชิญมา

"ถ้ามาเทศกาลเจที่เยาวราชห้ามพลาดตรงซุ้มด้วยประการทั้งปวงนะครับ  เพราะเขาได้รวบรวมร้านเด็ดๆไว้ตรงนี้แล้วครับ"

โรงทาน ของคู่กับเทศกาลกินเจ

เดินเข้ามาที่ถนนเยาวราชก็จะมีซุ้มอาหารเจวางขาย(แต่ผมว่ารสชาติงั้นๆนะสู้ตรงซุ้มขาวไม่ได้)

ผัดไทยโบราณมีอยู่หลายซุ้ม แต่ซุ้มนี้ผมว่ารสชาติใช้ได้ที่สุดแล้วครับ(ผมตามชิมมันเกือบทุกซุ้มเลย =_=")

ส้มตำเจ  อืมมม...รสชาติก็อร่อยมั้ง =_="

ผมไม่ชอบทานส้มตำครับ =_="

ก๋วยจั๊บนายเอ๊ก version เจ

อร่อยไปอีกแบบครับ

แวะซื้อขนมเปี๊ยะเจชิ้นเล็กๆซักชิ้น

ขนมเปี๊ยะร้านนี้น่ะ ฮอเจี๊ยะ!!

ก๋วยจั๊บนายเล็ก Version เจ

อ่า...เข้าไม่ถึงครับก็เลยอดทาน

คนมากมายล้านแปด

แต่เดิมร้านี้มีทีเด็ดที่น้ำซุปเผ็ดร้อน(พริกไทยป่น) +หมูกรอบ

ก๋วยเตี๊ยวหลอด(หน้าศาลเจ้ากวางตุ้ง) version เจ

ไม่มีที่นั่งก็เลยอด=_="

ราดหน้าอยู่อี่ Version เจ

อร่อยครับ

เดินวกกลับมาตรงซุ้มประตูเฉลิมพระเกียรติ

หมี่ผัดร้านนี้อร่อยครับอยู่หน้า 7/11

เอาล่ะมาต่อกันที่ตลาดน้อยครับ ^0^

มาเทศกาลเจที่ตลาดน้อยต้องไม่พลาด ขนมครกต้นตำรับครับ

ขนมรังผึ้งมีอยู่หลายร้าน แต่ร้านนี้อ่อยสุด เดินเข้ามาเลยร้านขนมครกไปนิดนึงครับ

เดินเข้าไปทางโรงเจ

หมี่หวานร้านนี้ก็ทีเด็ดครับ

ขนมตุบตั๊บ

ที่ชื่อนี้ เพราะ เวลาทำเขาจะเอาฆ้อนไม้มาทุบถั่ว+น้ำตาล เสียงจะดัง ตุบ ตั๊บ เป็นจังหวะ ก็เลยเรียกกันว่า ขนมตุบตั๊บ

ที่ตลาดน้อยมี 3 ร้านครับ คือ เอี๊ยมเหลือง เอี๊ยมขาว และร้านตรงโรงเจ ผมชอบทานร้านเอี๊ยมขาวครับ  ร้านนี้ยังขายโสเภณี นักร้องนำวง Potato ด้วยนะครับ ก็ กระหรี่ปั๊บ ใง =_=" ยังจะเล่นมุขอีก 55555

ถึงโรงเจล่ะครับ

แวะไห้วเจ้าซักแป๊บ

เทียน ยักษ์

ธูปยักษ์

จริงๆมี ธูปแบบขดวงๆที่จะแขวนบนหลังคาด้วยครับ

ที่ต้องถวายเทียน ธูป ก็เพราะเชื่อกันว่าเป็นการต่อชะตาชีวิตครับ

สิงโตต้องคลุมปิดหัว

ที่ต้องคลุมเพราะว่า ช่วงเทศกาลกินเจนั้นจะห้ามไม่ให้สิงโตออกล่าเหยื่อ เพราะถือว่า ผิดศีลครับ  แบบนี้สิงโตก็ต้อง diet ไป 9 วัน 9 คืน

เดินออกไปกินต่อ

แวะซื้อหมี่กลับบ้าน

หมี่ร้านนี้น่ะ สุดยอดดดดดดดดดดด

อร่อยมากมายครับ เขาจะขายเฉพาะจอนเจเท่านั้น ขายถุงละ 32 บาท (ครึ่งโล)  หมี่ของร้านนี้สามารถเอามาทำผัดหมี่หรือหมี่หวานได้หมดครับ  

ฮอเจี๊ยะ!!!!!!!!

ร้านเขาจะขายแต่เส้นหมี่อย่างเดียว

มีทั้งแบบลวกแล้วกับยังไม่ลวกครับ

เส้นหมี่จะมีแบบเส้นใหญ่(ทำผัดหมี่) และเส้นเล็ก(ทำหมี่หวาน)

เย็นตาโฟเจ ร้านนี้อร่อย

อิ่วก๋วยร้านนี้อร่อย(ผมไม่แน่ใจว่า สะกดถูกหรือเปล่านะครับ)

ทีนี้เรามาทำหมี่หวานกันครับ ^^

เส้นหมี่(ก็ที่ซื้อมาจากตลาดน้อย) ผมเอาแบบเส้นใหญ่มาทำหมี่หวานนะครับ (ชอบส่วนตัวตัว)จริงๆแล้วต้องเป็นแบบเส้นเล็กนะครับ

ผมเองก็ยังหาคำตอบไม่ได้ว่าทำไมต้องมีกระดาษสีแดงที่บะหมี่ =_+"

ยีๆเส้นหมี่ให้แตกตัว

ครึ่งโลนี่เยอะแฮ่ะ ก็เลยแบ่งเป็น 4 ส่วนเอา

ต้มเส้นหมี่ 

ต้องรอให้น้ำเดือดปุดๆก่อนนะครับถึจะใส่เส้นหมี่ลงไป ต้มประมาณ 3-4 นาทีครับ  อย่าต้มนานนะครับเพราะเส้นจะอึด

ต้มเสร็จเอาเส้นมาจุ่มในน้ำเย็นแล้วสะบัดน้ำออก

น้ำเชื่อมก็ใช้น้ำตาลกรวดต้มกับใบเตย

(ผมจะมีติดตู้เย็นเป็นประจำอยู่แล้ว)

ใส่เส้น เทน้ำเชื่อม โปะน้ำแข็ง

อร่อยๆๆๆเส้นหมี่เหนียวนุ่มได้ทีมากๆครับ

ฮอเจี๊ยะ!!

ปล.

- เรื่องในblog ชวนชิมวันนี้ เป็นของปี พ.ศ.2550 นะครับ

- กินเจปีที่แล้ว (2551) ที่ตลาดน้อย คนน้อยลงกว่าปี 2550 (น้อยสมชื่อครับ=_=") หวังว่ากินเจปีนี้ คนจะเยอะขึ้นนะครับ

- กินเจปีนี้ เยาวราช+ตลาดน้อยจะเป็นอย่างไรน้า?...ผมจะตั้งใจรอนะครับ ^0^ กินเจปีนี้ รู้สึกจะตรงกับวันที่ 18 ตุลาคม นะครับ (ไม่แน่ใจ)

- ลองๆไปกันดูนะครับที่เยาวราชและตลาดน้อย แต่ผมแนะนำที่ตลาดน้อยมากกว่าครับ  เพราะร้านที่เยาวราชสามารถหาทานได้ตอนปกติอยู่แล้วครับ  แต่ที่ตลาดน้อยส่วนใหญ่จะมีเฉพาะช่วงเจเท่านั้น

- ถ้าไปตลาดน้อยก็อย่าลืมซื้อเส้นหมี่เขานะครับ อร่อยๆๆๆอร่อยๆๆๆๆๆ

- นอกจาก เยาวราช+ตลาดน้อยแล้วกินเจปีนี้ ผมตั้งใจว่าจะไปตะลุยที่สวนหลวง(เชียงกง หลังมาบุญครอง+ศาลเจ้าซิกเซียม้าแถวๆหัวลำโพงครับ) และภูเก็ต สำหรับภูเก๊ตนี่เป็นความฝันเลยล่ะครับ แต่ยังไม่มีโอกาสได้ไปซักที

- ช่วงนี้ เวลามีเท่าเดิมแต่เวลาว่างน้อยลง แปลกนะครับ คนเราทุกคนมีเวลา 24 ชั่วโมงเท่ากันหมด แต่การบริหารจัดการเวลาของแต่ละคนทำให้คนแต่ละคนมีเวลามากน้อยไม่เท่ากัน ผมคงต้องบริหารจัดการเวลาดี ๆ ล่ะ

- ตอนนี้ผมยังคงเป็น นักวิจัยต๊อกต๋อย อยู่ครับ T.T ทำงานวิจัยจนลืมหางานไปเลยแฮะ +_+"