น่าเสียดายที่สหรัฐฯ มีนักคิดที่ยิ่งใหญ่อย่างเฮนรี จอร์จ เจ้าตำรับภาษีเดี่ยวของชาติ ถึงขนาดที่นักวิชาการชั้นยอด 30 ท่าน ซึ่งส่วนมากเป็นนักเศรษฐศาสตร์อเมริกัน มีจดหมายเปิดผนึกถึงประธานาธิบดีกอร์บาชอฟ  ในปี 1990  ยกย่องคราวเปลี่ยนระบบเศรษฐกิจเป็นตลาดเสรี สาระสำคัญก็คือเตือน มิให้รับเอาแนวทางบางส่วนไปด้วยซึ่งทำให้สหรัฐฯ ไม่รุ่งเรืองเท่าที่ควร โดยเฉพาะคือการปล่อยให้เอกชนได้ค่าเช่าที่ดินไปเป็นของส่วนตัว (http://en.wikisource.org/wiki/Open_letter_to_Mikhail_Gorbachev_(1990)) แต่สหรัฐฯ เองกลับไม่ทำตาม หรือทำไม่ได้เพราะนักการเมืองเห็นแก่ประโยชน์ตน 

วิธีแก้ที่เป็นธรรมที่สุดและถึงรากฐานของปัญหาที่สุด  ก็คือ เพิ่มภาษีที่ดิน (ไม่รวมสิ่งปลูกสร้าง เครื่องจักรกล และผลผลิต ซึ่งเกิดขึ้นเพราะการลงทุนลงแรง) ทำให้คนหมดอยากที่จะมีที่ดินมากเกินกว่าที่ตนจะทำประโยชน์ได้คุ้มกับภาษีที่ดิน เพราะการเก็บภาษีที่ดินต่ำไปทำให้คนรวยกักตุนค้าขายเก็งกำไรที่ดิน อย่างที่เราเห็นที่ดินรกร้างมากมายทั่วไป แต่มีเจ้าของแล้วทั้งนั้น นี่คือต้นเหตุที่คนจนเข้าไม่ถึงที่ดิน ขาดที่ทำกิน ต้องแย่งกันหางานทำ ค่าแรงต่ำ และการเก็งกำไรที่ดินก่อวิกฤตฟองสบู่อสังหาฯ ทำความเสียหายเดือดร้อนใหญ่หลวงซ้ำซากเรื่อยมาและแผ่ลามไปทั่วโลก  ผู้ที่จะลงทุนประกอบการก็ท้อถอยเพราะที่ดินแพงและภาษีกำไร ภาษีมูลค่าเพิ่มก็ต้องจ่าย ซึ่งเมื่อเพิ่มภาษีที่ดิน ก็ลด-เลิกภาษีพวกนี้ได้ เป็นภาษีที่ผู้ลงทุนลงแรงไม่ควรต้องเสีย ส่วนภาษีที่ดินนั้นเป็นสิ่งยุติธรรม เพราะที่ดินไม่มีมนุษย์คนใดสร้างขึ้น จะผลิตเพิ่มก็ยาก อุปทานมีจำกัดเกือบตายตัว ไม่ค่อยมีความยืดหยุ่น และราคาของมันก็เกิดจากการมีชุมชน และกิจกรรมของชุมชน ทำให้มีโครงสร้างพื้นฐานสิ่งอำนวยความสะดวกสบายรวดเร็วปลอดภัยในการทำธุรกิจผลิตและค้า ที่ดินว่างเปล่าจึงมีราคาวาละเป็นแสนเป็นล้าน หากอยู่กลางเมือง.