ประเทศที่ใช้ระบบรัฐสวัสดิการ เช่น กลุ่มสแกนดิเนเวีย มีข้อเสียตรงที่เก็บภาษีจากการทำงานและการลงทุนในอัตราที่แรงมาก ซึ่งตรงข้ามกับวิธีส่งเสริมการลงทุน เป็นเหตุให้ของแพง ค่าแรงต่ำ ผลสุดท้ายคือความยากจน เช่น สวีเดนเก็บภาษีมูลค่าเพิ่ม 25% ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา 30-62% ของรายได้สุทธิ (จาก สนทนาเรื่องรัฐสวัสดิการ ดร.โสภณ พรโชคชัย http://thaiappraisal.org/thai/market/market_view.php?strquery=market234.htm )

“ระบบภาษีของเดนมาร์กทำงานแบบตรงข้ามกับโจรผู้ดีที่ชื่อ Robin Hood รายได้ที่เราหามาด้วยการทำงานก่อผลผลิตถูกเก็บภาษีเงินได้อย่างหนัก แต่รายได้จากมูลค่าที่ดินแทบจะไม่ถูกเก็บภาษี” (จากเว็บพรรคยุติธรรมของเดนมาร์ก ที่ http://www.retsforbundet.dk/politik/english.htm ขณะนี้หาไม่พบแล้ว อ้างใน http://bbznet.pukpik.com/scripts2/view.php?user=tangnamo&board=1&id=309 07/10/2009)

ถ้าภาษีที่ดินต่ำ ค่าแรง (ตามธรรมชาติของสังคม) ก็จะต่ำด้วย เพราะคนรวยจะสามารถกักตุนที่ดินไว้หวังกำไรในอนาคตได้มาก เป็นอันที่ดินไม่ค่อยได้ทำประโยชน์ ผลผลิตของชาติลด การมีงานทำก็ลด คนจนต้องวิ่งแย่งกันหางานทำ ค่าแรงก็ถูกกด ทำให้ยิ่งยากจนหนักขึ้น

อีกเรื่องหนึ่งที่มีผลเลวร้ายใหญ่หลวงคือ การเก็งกำไรซื้อขายกักตุนที่ดินทำให้เกิดวิกฤตวัฏจักรฟองสบู่แฟบฟุบ ที่ว่ายากจนหนักแล้ว ก็ยิ่งเลวร้ายลงไปอีก

ดังนั้น ถ้าระบบรัฐสวัสดิการใช้วิธีเพิ่มภาษีที่ดิน (แบบค่อยเป็นค่อยไป) แล้วลด-เลิกภาษีการลงแรงลงทุนชดเชยกันไป ความยากจนก็จะลด การสวัสดิการที่เคยต้องใช้เงินมหาศาลก็จะใช้เงินน้อยลง ภาษีที่ดินนั้นสามารถเพิ่มได้จนเท่ากับค่าเช่าที่ดินตามอัตราท้องตลาดแบบที่ธุรกิจเขาคิดกัน ซึ่งสำหรับสหรัฐฯ จะได้มากเกินพอสำหรับองค์การบริหารทุกระดับ (http://www.oknation.net/blog/utopiathai/2012/11/19 )

รัฐสวัสดิการ + ภาษีเดี่ยวจากที่ดิน = เจริญสุขทั่วหน้า + ไร้วิกฤตฟองสบู่

เหตุผลง่ายๆ อย่างนี้ คนรวยทำเป็นไม่เข้าใจ เพราะกลัวตนเองจะเสียประโยชน์ ทั้งๆ ที่เสียประโยชน์ไปก็ไม่ได้ลำบากอะไรนักหนา หรือกลัวว่าจะหาข้าทาสบริวารไว้ปรนนิบัติบำเรอได้ยาก ไม่เกรงบ้างหรือว่า ความยากจนทำให้เกิดอาชญากรรมปล้นจี้ตีชิงวิ่งราว ลักพาตัว อุ้มเรียกค่าไถ่ บ่อยครั้งต้องบาดเจ็บหรือล้มตาย หรืออาจเกิดสงครามกลางเมือง อย่างปฏิวัติในรัสเซีย ฝรั่งเศส หรือ ทุ่งสังหารในเขมร.