เช้านี้ ขับรถไป แวะไป สบายใจไทยแลนด์ บางช่วงก็รถหนาแน่น  แถมช่วงลำปางเข้าลำพูน ก็เจอถนนโลกพระจันทร์ และแน่นอน รถช้าๆ อย่างป๋มมันก็ต้องอยู่ในหลุมพระจันทร์ฝั่งซ้าย ราว ๆ เที่ยงถึงได้ไปถึง มช. จุดนัดพบเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งที่มารู้ว่าเค้าจะไปขุนช่างเคี่ยนเช่นกัน วันนี้รถติดมาก ตั้งแต่สี่แยกจากไฮเวย์ เลี้ยวเข้าเส้นทางขึ้นดอยสุเทพ ระยะทางไม่ไกลไปกว่า 1 กม. จากสี่แยกถึง มช. ป๋มใช้เวลาไปร่วม 20 นาที แล้วตรงวัดพระธาตุดอยสุเทพจะขนาดไหนเนี่ยะ เฮ้อ...อากาศก็เย็นซะเหงื่อตก

อ้อยอิ่งรอเพื่อนๆ อยู่ใน มช. เพื่อขึ้นดอยสุเทพด้วยกัน  อ้อ...เกือบลืมบอกไป เส้นทางไปขุนช่างเคี่ยน ก็ขึ้นทางเดียวกับดอยสุเทพนั่นแหล่ะฮับ แต่ว่าจะเลยวัดพระธาตุดอยสุเทพไป ผ่านพระตำหนักภูพิงค์ฯ ผ่านดอยปุย จะมีป้ายบอกทางแยกไปบ้านม้งขุนช่างเคี่ยน  เส้นทางช่วงนี้แคบขาดใจ ไม่จำเป็นไม่อยากสวนทางกลับใครเล๊ยย...ให้ตาย

ราว 4 โมงครึ่งเกือบ 5 โมงเย็น เราถึงเริ่มเคลื่อนพลขึ้นดอยสุเทพ โชคดีที่เค้ายังไม่ปิด และก็โชคดีที่ไม่ต้องไปเจอกับรถติด ๆ ๆ ตรงช่วงสุเทพมากนัก เพราะรถขาลงดอยฯติดเป็นแถว ป๋มเริ่มกรี๊ดกร๊าดกับดอกไม้สีชมพูข้างทาง ที่มีให้เห็นประปราย
"เฮ้ยแป๊ก จับพวงมาลัยให้หน่อยดิ เค้าอยากถ่ายรูป" ด้วยอารมณ์ละไม เลยเอ่ยปากออกไป  แต่ไม่ทำจริงร๊อกกก
"เฮ้ยยย เจ้จะบร้าเหรอ แค่นี้ก็เสียวจะแย่อยู่แล้ว" 5 5 5 5

ไปได้ไม่นานก็ต้องเจอกับรถติด ๆ อีกนิดหน่อย ตรงทางชันๆ ก่อนถึงลานจอดรถ หน้าพระธาตุดอยสุเทพฯ โอววว ทำเอารถป๋มเสียจังหวะแรงส่ง แถมไปทำให้รถตู้ที่ตามมา เกิดเสียจังหวะไปด้วย พอเสียว "บอกแล้ว นั่งรถป๋มอ่ะ ไม่แต่งงานก็เสียวด๊าย" เอิ๊ก ๆ 

Blossom-Way ไปจิบกาแฟที่บ้านม้ง

ดูซิ ! พญาเสือโคร่งเริ่มมีใบเขียวๆ แซมแล้ว  เสียดายที่เราเลยช่วงพีคๆ ของมันมาแล้ว แต่ก็ยังดีที่ดอกยังแน่นไม่ร่วงโรยไปซะเกือบหมด  ตื่นเต้นกับดอกไม้ไปได้ไม่นาน ก็ต้องตื่นเต้นกับทางแคบๆ สู่ "บ้านม้งขุนช่างเคี่ยน"  เป้าหมายของเราคืนนี้ นอนที่ลานกางเตนท์ดอยปุย  ระหว่างทางรู้เพิ่มอีกว่า "น้องเอ็ม (M-77)" เพื่อนบล็อกเกอร์ ที่หะแรกจะไปแม่จอนหลวงด้วยกัน  ดันมาที่นี่ด้วย แหล๋มเลย  เพราะป๋มเตรียมน้ำขาวมาเทสด้วย ยี่ห้อนี้ยังไม่เคยชิม ได้แต่รับประกันว่าสัญชาติ Russian แท้ๆ

ถึงลานกางเตนท์ ปรากฏว่า ลานจอดรถเกือบเต็ม เหลือไหล่ทางแคบๆ ซึ่งเจ้าหน้าที่ยอมให้รถเล็กๆ ของป๋มมุดลงไปจอดได้ เพราะคงไม่เกะกะใคร เพื่อนที่มาก่อนลงไปกางเตนท์ด้านล่างตรงจุดชมวิวพอดี ... แจ่มคร๊า  แต่กว่าจะขนของเดินลงไปถึงก็....หอบคร๊า
"ปีที่แล้ว คนก็เริ่มมาเยอะแล้วนะ  แต่ปีนี้เยอะกว่ามาก แต่เมื่อ 3 ปีที่แล้วซิ แทบจะไม่มีคนเลย" เจ้าหน้าที่ ที่เดินมาเปิดไฟ ตรงรถป๋มจอดพอดี เล่าให้ฟัง

"แล้วทำไมพี่ไม่บอกป๋มหล่ะ ป๋มจะได้มาเมื่อ 3 ปีก่อน" 
ทั้งเพื่อนป๋มและเจ้าหน้าที่มองหน้า แต่เจ้าหน้าที่ดูจะทำหน้างงๆ กว่า พุดธ่อ ไม่รู้จักแล้วจะให้ไปบอกแมวที่ไหนหล่ะ  เอิ๊กๆ
ดีนะที่ป๋มตัดสินใจมาซะปีนี้เลย เพราะคาดว่าปีหน้า ขุนช่างเคี่ยนคงเป็นที่รู้จัก แล้วก็จะกลายเป็นมหาชนตามมา เพราะที่นี่ รถเก๋งธรรมดาก็ขึ้นได้ขอรับ  ไม่เหมือนที่ขุนแม่ยะ ที่รถเก๋งกับรถตู้หมดสิทธิ์ (รอฟังเรื่องราวตอนหน้านะฮับ)

"เจ้  กางเตนท์ตรงไหน"  น้องเอ็มที่มาถึงก่อนถามขึ้น
"น้องเอ็มกางเสร็จแล้วนิ  เจ้ก็นอนตรงนั้นแหล่ะ"  5 5 5  ชุบมือเปิบ

ที่ตั้งเต้นท์อยู่ใต้ต้นพญาเสือโคร่งพอดี โอววว ดอกไม้สีชมพูหวานๆ ๆ ช่างได้ใจ แถมอยู่ติดกับศาลาชมวิว ที่พอตกค่ำ ก็เห็นดาวดินระยิบระยับสวยงาม สังเกตุกลางภาพ จะเห็นต้นคริสต์มาสขนาดยักษ์ หรือมันเป็นเจดีย์ ที่ประดับไฟไม่รู้ (ลองใช้แว่นขยายส่องดูนะ) เราเถียงกันฮาฮา จนได้ข้อสรุปว่าพรุ่งนี้ขับรถลงไปดู จำพิกัดไว้นะ 5 5 5
"จะบ้าเหรอ ไปดูแล้วบอกด้วยหล่ะ"  (กล้องลุงเอก จะเห็นชัดแจ่มฮับ ด้วยว่ามันเป็นเลนส์ขาวอวบ ส่วนกล้องป๋มมันแค่ 18-70

หลังอาทิตย์ตก อากาศที่นี่ก็เย็นวูบลงเลยเหมือนกัน เรานั่งคุยสัพเพเหระ ตามประสาที่ไม่ได้เจอกันนาน(มั้ง) จนค่อนดึก  คืนนี้นอนอย่างสบายใจ เพราะคงไม่ต้องแหกขี้ตาตื่นมาถ่ายพระอาทิตย์ขึ้น

หลับไปเพลินๆ ก็ต้องสะดุ้งตื่นด้วยเสียงใครบางคน "พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว เห็นด้วย สวยดี"
ป๋มรอดซิบเปิดหน้าต่างเตนท์ดู เออแฮะ มองเห็นด้วย ว่าแล้วก็คว้ากล้อง เดินงัวเงียไปที่ศาลาจุดชมวิว ขาตั้งกลองก็ไม่ได้เอาไป 5 5 5 

มุมมองจากเตนท์ ไปศาลาชมวิว ... หลังถ่ายรูปกันพักใหญ่ ป๋มก็มาต้มน้ำชงกาแฟ ไมโล จิบกัน เช้านี้เดี๋ยวไปซื้อที่ร้านอาหารของอุทยานกันดีกว่า เสียดายที่ไม่รู้ก่อน ม่ายงั้นเมื่อคืนไม่ต้องทำ ไม่ต้องเตรียมอะไรมามาก  ร้านอาหารที่นี่ตบแต่งดูสะอาดตา  บรรยากาศโดยรอบเช้านี้ สดชื่น แม้ผู้คนจะดูหนาตา 

มุมเงยจากหน้าเตนท์

สายๆ ราว 8 โมงกว่าหน่อย ผู้คนส่วนใหญ่เก็บเต้นท์กันแล้ว ท่าทางเค้าพร้อมจะเดินทางต่อไปที่ไหนสักแห่ง  เงยหน้าดูท้องฟ้า ... วันนี้ฟ้าใส สวย แสงสะท้อนยอดพญาเสือโคร่ง จนอดใจไม่ไหว ต้องขอเก็บพญาเสือโคร่งลงกล้องซะหน่อย จิบกาแฟไป หามุมถ่ายรูปไป เพื่อนป่มบอก วันนี้จะไปนอนเคาท์ดาวน์ที่ขุนแม่ยะ ชักชวนกันเก็บข้าวของ ป๋มเองขี้เกียจขับรถซะแล้ว แถมเห็นเค้าเก็บเตนท์ไปกันหมด ก็แอบดีใจ 
"เจ้  เดี๋ยวบ่ายๆ หน่อยเค้าก็มากันเพียบแหล่ะ" เพื่อนป๋มช่างไม่ให้กำลังใจกันเลย 
"เจ้ ลองไปดูที่ขุนแม่ยะดิ  สวยนะ มีมุมถ่ายรูปเยอะดี"
"เฮ้ย รถป๋มมันจะเข้าไหวเหรอ" ป๋มไม่รู้เส้นทางนัก รู้แต่ว่า ทางเข้าขุนแม่ยะ ต้องเป็นระดับกระบะ พวกรถเก๋ง รถตู้หมดสิทธิ์
"เข้าได้ ไปไกรเกรียง(ท้ายห้วยขาแข้ง) ได้ ที่นี่ก็สบาย ไม่ต้อง4WD ก็ไหว"

แล้วที่สุด ป่มก็ตกลงปลงใจ เก็บข้าวของ ไปนอนที่ขุนแม่ยะ ด้วยดีกว่า อย่างน้อยมีเพื่อนจิบยามดึก นับถอยหลังเข้าปีใหม่ด้วยกัน  แต่ก่อนอื่น ต้องแวะเข้าไปดูถนนสายสีชมพูที่ใฝ่ฝันไว้ก่อน

ระหว่างเก็บเตนท์ ป๋มก็มีแขก(ซาลามานเดอร์) มาเยือน ด้วยความตื่นเต้น ถ่ายไหวซะงั้น ส่วนรูปที่ชัดก็มุมไม่สวย ตอนแรกกลัวมันหนีไปซะก่อน แต่ที่ไหนได้ ดันจะมุดเตนท์ป๋มซะนี่ ต้องจับไปทิ้งโค่นต้นไม้ใหญ่ ก่อนที่มันจะถูกเหยียบตาย เพราะความที่สีมันกลมกลืนกับสีพื้นซะเจงๆ

อีบีเดียม ดอกกล้วยไม้ดินพันธุ์ต่างประเทศ ที่ออกดอกงามสพรั่ง อยู่หน้าที่ทำการฯ