กรุงเทพฯ.............../

ไม่ได้เข้ามาเขียนอะไรนานมาก เพราะหลังจากหลายเรื่องราวที่เกิดขึ้น ความสนใจจึงมุ่งไปยังการทำมาหากินเป็นหลัก จนวันนี้พอมีเวลาว่างจากการทำงานที่เคร่งเครียด ได้หันกลับมาดูสิ่งที่เคยทำเป็นประจำเมื่อหลายปีก่อนเลยคิดถึง จำได้ว่าก่อนหน้านี้ทุกวันจะต้องทำการอัพเดทข้อความใหม่ๆอยู่เสมอ แต่ด้วยเทคโนโลยีที่เปลี่ยนไป การเข้ามาของสมาร์ทโฟน เฟสบุค ทำให้การเขียนบล็อกหมดความสำคัญลงไป หันไปเขียนแและอ่านคอมเม้นท์บนเฟสบุคแทน ต้องยอมรับว่า เกมและลูกเล่นต่างๆบนนั้นสนุกจนเราลืมเขียนบล็อกไปเลย แต่ยิ่งเล่นเฟสบุคมาขึ้น ปริมาณของเนื้อหามันมากจนเราต้องปิดรับไปบ้าง แต่ที่สำคัญคือเพิ่มความเครียดมากขึ้นเนื่องจากทุกคนต่างมุ่งหน้าไปเฟสบุค เพื่อระบาย เพื่อแบ่งปัน เพื่อวัตถุประสงค์ที่หลากหลาย จนเฟสบุคกลายเป็นมากกว่าแค่เว็ปเพื่อการสื่อสารธรรมดา แต่มันกลายสภาพเป็นเหมือนห้างสรรพสินค้าที่หลายคนพากันไปเดินเล่น แม้ไม่ต้องการซื้ออะไรเลย บางครั้งการรับข้อมูลที่มากเกินไปก็ทำให้เรารู้สึกเครียด จริงๆการได้นั่งระบายเขียนในบล็อกแบบนี้ช่วยให้ความรู้สึกผ่อนคลายมากกว่า เพราะเราสามารถเขียนอะไรก็ได้ เพราะแน่นอนเรารู้ว่ามันจะต้องมีคนอ่าน แต่ ไม่ใช่เพื่อนของเราทุกคนจะได้อ่าน อย่างน้อยก้เป็นการจำกัดวงคนอ่าน ทำให้เราสามารถเขียนอะไรได้มากมาย 

การเมืองบ้านเราในเวลานี้ กระแสแรงมาก แต่ไม่เฉพาะบ้านเรา มันเป็นไปทั่วโลก จากตูนีเซียจนล่าสุดตุรกีและบราซิล บ้านเราถ้าเดินเส้นทางนี้ต่อไป คงใกล้เคียงกับที่เกิดขึ้นทั่วโลก จริงๆไม่ค่อยอยากเขียนเรื่องการเมือง เพราะมันก็เหมือนการทานอาหาร ต่างคนต่างจิิต ต่างใจ ต่างรสนิยม การขัดแย้งนำมาซึ่งความเครียด เมื่อคนเราเครียด ก็ต้องการระบาย และนั่นก็นำปสู่ความรุนแรง จากในครอบครัว มาเพื่อนบ้าน ชุมชน เมืองและไปสู่ประเทศ ผู้คนต่างก็มีคนที่เรารัก ชอบและศัทธรา ไม่เสมอไปที่คนที่มีอะไรคล้ายๆกันจะต้องชอบเหมือนๆกัน แต่ถ้าเราไม่เคยเรียนรู้ที่จะอยู่กับความแตกต่าง การกระทบกระทั่งย่อมมีเกิดขึ้น ส่วนตัวไม่ชอบความขัดแย้ง และคิดว่าคนอื่นๆก็คงไม่ชอบความขัดแย้ง แต่คนเราต้องมีจุดยืน เราต้องยึดมั่นกับสิ่งที่เราเชื่อ แต่ที่สำคัญต้องไม่พิพากษาคนอื่นที่คิดต่างว่า ผิด เลว ชั่วร้าย เป็นอมนุษย์ เป็นสิ่งที่ไม่ควรมีชีวิตอยู่บนโลก เราต้องอยู่กับความแตกต่างให้ได้ เมื่อเราใช้ความเกลียดชัง ความรุนแรงนำหน้า ผลที่ได้จะไม่สามารถจินตนาการได้เลย มนุษย์สองมือสามารถทำลายล้างได้ทุกอย่างแค่เพียงเราเกลียดกัน 

ไม่เรียกร้อง ไม่เสนอแนะ เพราะแต่ล่ะปัจเจกชน ต่างก็มีอคติแตกต่างกันไป อยากแค่เพียงบอกว่า ความรัก ความเข้าอกเข้าใจ และการไม่ใช้ความรุนแรงเท่านั้นที่จะนำพาไปสู่การอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากลโลกจงปกปักษ์รักษาให้ชาติบ้านเมืองที่เรารักและมีบุญคุณกับเรานี้จงก้าวผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้ไปด้วยเทอญ