เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาแม่นันขอเป็นแม่ค้ามือใหม่หัดออกบูธ ที่ Knack Market สถานที่ Jam Factory ริมน้ำคลองสานค่ะ เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่าพ่อตู่เคยพาแม่นันและครอบครัวไปฟังสัมนาเกี่ยวกับการศึกษาหรืออะไรสักอย่างที่ Jam Factory นี่ล่ะค่ะ ด้วยบรรยากาศที่ร่มรื่น น่านั่ง แถมมีร้านขายหนังสือที่น่ารัก เด็กๆ พากันอ่านเพลินไปเลย มีมุมกาแฟหอมๆ ที่สำคัญมีแกลลอรี่อาร์ตๆที่น่าสนใจให้สัมผัส ทำให้แม่นันติดใจที่นี่ตั้งแต่นั้นมาค่ะ และสิ่งเหล่านี้ล่ะค่ะดึงดูดให้แม่นันลงทะเบียนขอเปิดบูธทันทีที่เห็นภาพ และเห็นข้อความรับสมัครผู้สนใจเปิดบูธ โทรขอข้อมูล ลงทะเบียนเสร็จ แล้วจึงค่อยมาเช็คว่าลงตัวกันทั้งบ้านรึเปล่า เอ๊ะ..สมองเออเร่อรึเปล่าเนี่ย ถ้าเกิดคนใดคนหนึ่งไม่ว่าทำยังไง มิต้องขับรถขนของไปด้วยตัวคนเดียวรึ..

โชคดีค่ะ ปรากฎว่าพ่อตู่ว่าง เด็กสองคนว่างพอดี ทีนี้เหลือเวลาอีกประมาณสิบวันก็มานั่งคิดสะระตะว่าจะเตรียมงานยังไง...แต่จริงๆแล้วในสมองบอกว่า งานนี้เต็มที่ค่ะ ทำเต็มอัตรา ออกบูธครั้งแรก ต้นทุนไม่หวัง กำไรไม่ปรารถนา เพราะสิ่งที่อยากเห็นสูงสุดคือความรัก ความสามัคคีในครอบครัว  แม่นันอยากรู้ว่าเด็กๆ จะให้ความร่วมมือแค่ไหน บอกเค้าคร่าวๆ แค่มามี้จะไปเปิดบูธขายขนมผักกาดนะคะ พอดีภูมิและภามว่างจึงอยากให้ไปช่วยหน่อย..มีดนตรีด้วยลูก (เอาดนตรีมาล่อ ๕๕) 

และแล้ววันนั้นก็มาถึงค่ะ โอว..พระเจ้า..ข้าวของ..อุปกรณ์เยอะมาก ยังกับจะย้ายบ้านก็มิปาน พอแม่นันจัดของเสร็จปุ๊บ หนุ่มๆ ก็ช่วยกันขนขึ้นรถกันใหญ่ พี่ภูมิเป็นคนขับรถประจำบ้านไปแล้วค่ะ ขับออกไปก็คอยถามเป็นระยะๆ "มามี้..ไม่ลืมอะไรนะ" "นึกดีๆนะ ถ้าลืมภูมิจะได้ขับรถกลับไปให้" ภามก็ถาม พ่อตู่ก็ถาม สงสัยเค้าสามคนเห็นความผิดปกติของสมองแม่นันบ่อยๆ แน่เลย..เศร้าจัง

เรามาถึงกันประมาณบ่ายสองค่ะ ปรากฎว่าเพื่อนผู้ปกครองที่อาสามาช่วยมาถึงก่อนเจ้าของบูธซะอีก..น่ารักที่สุด เห็นร้านค้าต่างๆเริ่มทยอยกันตบแต่งร้านค่ะ นักดนตรีเริ่มร้องเพลงเบาๆให้พวกเราฟัง โน่น..สามหนุ่มกับพนักงานของสถานที่ช่วยขนของมาให้แล้ว..

โอ้โห..สิ่งที่แอบคิดไว้..ปรากฎว่าได้เกินคาดค่ะ..พอของลงครบปุ๊บ..ทุกคนรู้หน้าที่กันดีมากค่ะ แม่จู่ม (เพื่อนผู้ปกครองที่โรงเรียน) ไม่ต้องพูดถึง..อาสาช่วยแม่นันที่โรงเรียนบ่อยมาก..จนรู้โพรเสสหมดแล้วว่าแม่นันต้องการอะไรบ้าง ..ส่วนสองหนุ่มพี่น้อง แม่นันแค่เกริ่นว่า.."อ้าวเด็กๆ ช่วยมามี้จัดของหน่อยเร็ว เทส่วนผสมเครื่องปรุงลงโถที่มามี้เตรียมมา.." "น้องภาม..เป็นฝ่ายศิลป์ให้มามี้หน่อยน้ะ มามี้ยกหน้าที่นี้ให้เลย" มามี้ต้องรีบทอดขนมขึ้นมาก่อน..เดี๋ยวไม่ทัน.. หันไปอีกทีแม่จุ๋มหั่นตัวขนมเป็นชิ้นสวยงาม.พร้อมชุบแป้งบางๆ เรียงใส่ถาดเตรียมให้แม่นันทอด.. ที่ต้องชุบแป้งบางๆ ก่อนทอดเพราะจะได้ไม่ติดกะทะค่ะ ยกเว้นกะทะเทฟล่อนจะไม่มีปัญหานี้เลย..

คุณเซอรู้หน้าที่ดีมาก...พอเสร็จจากช่วยพี่ภูมิปั้บก็มาลุยงานของตัวเองต่อ ติดป้าย เขียนกระดาษ จัดโต๊ะ เรื่องครีเอทต้องยกให้คนนี้ค่ะ ส่วนพี่ภูมิออกไปรับคุณปู่คุณย่ามาที่บูธ (สะใภ้คนนี้โชคดีจริงๆ มีแรงสนับสนุนรอบตัวเลยค่ะ)

บางท่านอาจจะงงว่า เอ๊ะทำไมต้องทอดตัวขนมก่อน ทำไมไม่ลงไปจี่ๆแล้วผัดพร้อมกับส่วนผสมอื่นพร้อมกัน เหตุผลที่ต้องทอดก่อนมีอยู่ว่า ตัวขนมผักกาดสูตรดั้งเดิมเป็นขนมที่มีส่วนผสมเหล่านี้ ไม่ว่าจะเป็นหมู กุ้งแห้ง เห็ดหอม ถั่วลิสงต้ม คึ่นช่าย และต้นกระเทียม จะถูกนวดพร้อมๆกับหัวไช้เท้าขูด และแป้งที่เตรียมไว้ (ซึ่งสัดส่วนของหัวไช้เท้าและแป้งในสูตรของแม่นันคือ 4:1 ไม่ใช่ 1 หรือ 0:4 ที่เค้าผัดขายกันในห้างนะคะ) และจะถูกเคล้าด้วยเครื่องปรุงมีน้ำตาล พริกไทย และเกลือ ในสัดส่วนที่ลงตัวพอดี แล้วจึงนำไปนึ่่ง จึงทำให้มีรสชาติในตัว หากนำไปผัดพร้อมกัน เมื่อใส่เครื่องปรุงขณะผัดลงไปอีก จะทำให้ตัวขนมมีรสเค็มโดดออกไปค่ะ...  ในภาพที่หั่นหรือทอดแล้วจะสังเกตเห็นว่าบางชิ้นมีหมูอยู่ด้วย เอ๊ะ..แล้วทำไมบางชิ้นมีเผือกแทรกอยู่ จริงๆ แล้วรสดั้งเดิมมีส่วนผสมหลักคือหมูค่ะ เพียงแต่ลูกค้าบางคนไม่ทานหมู แม่นันจึงเปลี่ยนให้เป็นเผือกแทน ในขณะที่ส่วนผสมอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นกุ้งแห้ง เห็ดหอม ถั่วลิสง และผักอีกสองอย่างเหมือนเดิมค่ะ

หันไปดูอีกที ... ฮั่นแน่..ฝ่ายอาร์ตของแม่นันทำงานเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ 

เห็นภูมิจูงคุณปู่คุณย่ามาละ รีบจัดจานนี้เอาใจคุณปู่เลยค่ะ ท่านชอบมากๆ...แต่ห้ามใส่ถั่วนะ เคี้ยวไม่ไหว ๕๕

ว๊าว..พอผัดให้คุณปู่เสร็จ ลูกค้าเริ่มทยอยมากันเลยค่ะ..เริ่มจากบู้ทข้างๆ ก่อน ตามมาด้วยลูกค้าที่เดินเข้ามาในงาน...มีมุสลิมมาเป็นลูกค้าด้วยค่ะ ขอแบบ no pork นะคะ เป็นมุสลิมค่ะ 

 แอบเห็นลูกค้าแชะก่อนถ่าย ... ก็ทำเอาปลื้มค่ะ อย่างน้อยหน้าตาก็ผ่านละ ๕๕ ส่วนสาวมุสลิมเดินมาถามว่า "ชื่่อเมนูอะไรคะ แล้วก็เดินกลับไปที่นั่ง สักพักกลับมาอีกรอบ ขออีกจานนึงค่ะ no pork เหมือนเดิมนะคะ "อร่อย..มากๆ ค่ะ"

น่าน..คุณปู่เอ็นจอยอีทติ้งใหญ่เลย... ดีใจที่เห็นร้อยยิ้มของลูกค้าค่ะ ที่ดีใจขึ้นไปอีกหลายเท่าคือมีลูกค้าแฟนเพจที่อยู่แถบนี้ตามมาถึงที่หลายท่านเลยค่ะ เสียดายลืมเก็บภาพไว้ ขอบคุณมากๆนะคะถ้าอ่านกันอยู่ บางคนจะตามมาวันอาทิตย์แต่แม่นันก็มาขายไม่ได้เพราะพ่อตู่ติดงานต้องเอารถไป ทำให้จำใจต้องขายเพียงวันเดียว เพราะขนของกลับคนเดียวคงไม่รอดถึงวันนี้แน่...

คุณเซอเห็นแม่นันยุ่งช่วงกลางๆ ขอเข้ามาช่วยใส่เครื่องปรุง จัดจานให้ น่ารักที่สุด... ยิ่งดึกคนเริ่มบาง วันนี้คนไม่ค่อยเยอะค่ะ คงเป็นเพราะเป็นวันฮาโลวีน คนไปอยู่ตามผับตามบาร์กันหมด...ทำให้ที่นี่มีคนเดินบางตา อาจจะเป็นเพราะบรรยากาศก็บอกอยู่แล้ว ชิลล์ๆ สบายๆ คนเดินดูของ หาของกิน แล้วก็นั่งคุยฟังเพลงกันไปเรื่อยๆ ร้านค้าข้างๆ รวมทั้งแม่นันเริ่มหาสาเหตุมาซัพพอร์ทกันใหญ่ว่าคนไปไหนกันหมด ๕๕ แต่ก็อย่างที่บอกน่ะค่ะ ได้มาออกบูธก็ถือว่ากำไรแล้วค่ะ กำไรวิถีชีวิตค่ะ เห็นเด็กๆช่วยกันแค่นี้ก็ปลื้มปลิ่ม 

ใกล้จะสามทุ่มแล้ว..ผู้คนทยอยกันกลับ ร้านรวงเริ่มทยอยเก็บของกัน..ทำไงดีล่ะ ขนมที่ทอดไว้ยังเหลืออยู่เลย ไข่เพิ่งหมดไปแผงกว่าขนมถ้าเก็บกลับบ้านก็เซ็งหมด งั้นผัดแจกให้ร้านค้าที่มาเปิดบูธกินดีกว่า... คุณเซอเห็นแม่นันผัด คงจะนึกคันมือมานาน จึงขอมามี้เป็นเชฟกะทะเหล็กบ้าง ให้มามี้เป็นผู้ช่วยแทน...

ขณะคุณเซอกำลังผัด ก็มีคุณแม่คนนึงจูงสาวน้อยมาที่ร้าน "ลูกสาวเห็นพี่ชายกำลังผัด เค้าบอกว่าอยากกินค่ะ" แม่นันถามว่า "หนูกินเป็นเหรอคะลูก" พยักหน้าแล้วหันมามองพี่เซอต่อ  ... แรงดึงดูดสาวน้อยจริงๆนะเนี่ย...

แน่ะ คุณพ่อพาไปแอบเก็บภาพเซอๆมา ดูเค้าใส่กางเกง แล้วดูรองเท้าสิ คนเค้าไม่รู้จะหาว่ามามี้ไม่ยอมซื้อเสื้อผ้าให้นะเนี่ย ๕๕

งานนี้ถือว่าจบอย่างแฮปปี้เอ็นดิ้งค่ะ แม่นันถือว่าประสบความสำเร็จมากค่ะ ในแง่ของชีวิตครอบครัวนะคะ สำหรับการออกบูธครั้งแรก จากใจล้วนๆค่ะ อย่างที่บอกแต่แรก ต้นทุนไม่หวัง กำไรไม่ปรารถนาค่ะ ถือเป็นการแนะนำตัวมากกว่า... แค่เห็นเด็กสองคนช่วยกันตั้งแต่แรก คุณเซอฝ่ายศิลป์ พี่ภูมิขับรถไปกลับให้ตลอดทาง พ่อตู่สนับสนุนทั้งแรงกาย แรงใจ เก็บภาพเสร็จ เก็บล้างให้อีกต่างหาก ไม่รักผู้ชายสามคนนี้แล้วจะรักใครล่ะคะ กลับถึงบ้านหัวเราะกันสนุกสนาน "มามี้ขอตื่นเที่ยงนะเด็กๆ เป็นลมแป๊บ.." เช้าวันอาทิตย์แม่นันตื่นเที่ยงจริงๆค่ะ..เพลียมาก..ก..  ถ้าเห็นบูธขนมผักกาดอีกครั้ง อย่าลืมเดินมาอุดหนุนแม่นันนะคะ ๕๕