• เดินทาง-ท่องธรรมชาติ

ดอยแม่ตะมาน อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ 
11-13 กรกฎาคม 2557

2552 

ความทรงจำสีจาง

การเดินทางครั้งนี้ไม่ค่อยจะคุ้นเคยกับสมาชิกนัก ยกเว้นบล็อกเกอร์ Pom-Pom กับพี่เกียรติ ที่เคยร่วมทางกันอยู่หลายทริป แต่ทุกคนก็ไม่ใช่คนแปลกหน้า ถ้าใครเคยอ่าน entry ท่องเที่ยวของบล็อกเกอร์ Ch.minivet คงรู้จักกลุ่มนักเดินทาง "โอ้เอ้ทัวร์" มาบ้างแล้ว จากที่ได้ติดตามเรื่องราวผจญภัย เดินป่า ปีนเขาผ่านตัวอักษร วันนี้ได้มาร่วมทริปและด้วยมิตรไมตรีที่ได้รับจึงรู้สึกดีไม่น้อย

หยุดยาวสี่วันในช่วงเข้าพรรษาน่าจะไปที่ไหนสักแห่ง โปรแกรมนั่งรถไฟขึ้นเหนือเป็นอันต้องล้มไป เมื่อบล็อกเกอร์ Pom-Pom เสนอ "แม่ตะมาน" จึงตอบรับทันที เพราะยังจำได้ดีกับความงามตามธรรมชาติในทุกมุมมอง

"อยากไปแม่ตะมานกับพี่ป้อมสักครั้งเหมือนกันนะ" บอกพี่ป้อมไว้เช่นนั้น แต่หลังจากสนุกสนานกลับมาแล้ว ไปเปิดดู entry เก่า ที่เคยเขียนเรื่องทริปแม่ตะมานไว้ เมื่อปี 2552  อัยย่ะ! ... พอเห็นภาพเท่านั้นแหละ เราเคยไปด้วยกันมาแล้วนี่นา โห ... ต่างคนต่างลืมเป็นไปได้ไง ในทริปนี้ก็พูดคุยกันถึงประสบการณ์ครั้งก่อนๆ ... ดูนกในป่าสน เดินไปที่หน่วยฯท่ามกลางสายหมอก อืม...ก็ไปด้วยกันนั่นเอง แต่จำไม่ได้ .... เท่านั้นยังไม่พอ พี่เกียรติถามว่า "วันศุกร์เคยมาแม่ตะมานหรือเปล่า" ในภาพเมื่อปี 2552 ก็มีพี่เกียรติอยู่ด้วย ... ฮาจริงๆ หรือจะเข้าขั้นวัยชรากันแล้วก็ไม่รู้

หัวรุ่ง

ของวันใหม่

เส้นทางหมายเลข 107 พาเราผ่านแม่ริม สู่ตลาดแม่มาลัย จุดแวะทานข้าวและซื้อเสบียงของคนเดินทาง ไม่ว่าจะไปถ้ำเชียงดาว ดอยเชียงดาว เด่นหญ้าขัด สถานีเกษตรที่สูงสันป่าเกี๊ยะ หน่วยจัดการต้นน้ำแม่ตะมาน ซึ่งเป็นเส้นทางเดียวกัน ... ต้องแวะที่นี่ก่อน ข้าวปลาอาหาร ของสดของแห้ง ผลไม้ มีพร้อม

จากนั้นเดินทางต่อผ่านแม่แตง ผ่านโรงเรียนบ้านเมืองนะมาเล็กน้อย ... เข้าสู่ทางแยกซ้ายมือ บ้านแม่นะ .... นัดรถโฟล์วีลไว้ที่นี่ เพราะต้องเดินทางลัดเลาะตามไหล่เขาไปอีกกว่ายี่สิบกิโลเมตร บนทางดิน สลับคอนกรีต ถนนหนทางยังคงสร้างความระบมและเมื่อยขบได้เช่นเดิม โดยเฉพาะคนที่นั่งด้านหลัง ส่วนสาวๆที่นั่งด้านหน้าคุยกันเพลิน มีหัวชนโป๊กเป๊กบ้างแต่เผลอแป๊บเดียวก็ถึงเสียแล้ว ภาระหนักตกอยู่ที่พี่ป้อมต้องนั่งอุ้มไข่สองแพ็คใหญ่ไปตลอดทาง

ผ่านหน่วยจัดการต้นน้ำแม่ตะมาน ซึ่งอยู่ก่อนถึงสถานีเกษตรฯจุดที่เราจะไปพักไม่ไกลนัก หน่วยจัดการต้นน้ำแม่ตะมาน สังกัดส่วนจัดการต้นน้ำ สำนักบริหารพื้นที่อนุรักษ์ที่ 16 กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่าและพันธุ์พืช มีภาระกิจหลักในการอนุรักษ์ และฟื้นฟูระบบนิเวศต้นน้ำ จัดระเบียบชุมชนพร้อมกับส่งเสริมให้มีส่วนร่วมในการดูแลรักษาป่า รวมทั้งทำการศึกษา วิจัย เพื่อนำผลที่ได้มาปรับใช้ให้สอดคล้องกับสภาพพื้นที่ นับว่าเป็นภาระที่หนักไม่ใช่น้อย บริหารจัดการอย่างไร จึงจะใช้ประโยชน์จากพื้นที่ต้นน้ำได้อย่างสูงสุด ที่สำคัญต้องไม่ส่งผลกระทบต่อสมดุลธรรมชาติ ต้องรักษาระบบนิเวศ และความหลากหลายทางชีวภาพอย่างสูงเช่นกัน พื้นที่ต้นน้ำลำธาร 85 ล้านไร่ หรือร้อยละ 26 ของเนื้อที่ประเทศ แม้จะมีหลายหน่วยงานช่วยกันดูแล พื้นที่ป่าไม้ของเราในวันนี้ก็ยังไม่พ้นถูกบุกรุก

ป่าธรรมชาติที่อยู่บริเวณพื้นที่ต้นน้ำลำธาร ในทุกชนิดทุกประเภทของป่า ล้วนเป็นป่าต้นน้ำที่มีความสำคัญต่อสภาพแวดล้อม และสรรพสิ่งที่อาศัยอยู่โดยรอบ จนถึงปลายสุดของกระแสน้ำ มีความสำคัญโลกใบเล็ก มีความสำคัญต่อจักรภพ ทุกสิ่งที่เกิดทั้งด้านดีและเลวส่งผลถึงกันด้วยวัฏจักร

แม่ตะมาน

แว๊บแรกที่มองเห็น สะดุดกับสองหลังคาบ้านพักใหม่ บังวิวมุมมองจากด้านบนไปพอดู ถ้าได้เรือนนอนหลังเดิมคงต้องนั่งมองหลังคาด้วยความหงุดหงิดหัวใจ แต่โชคยังเข้าข้าง ... เจ้าหน้าที่ให้เลือกบ้านพักตามใจชอบ บ้านหลังเก่าระเบียงกว้างดูจะเหมาะที่สุด ชมภูหลวงเชียงดาวได้อย่างถนัดตาถนัดใจ มีห้องครัว เครื่องครัวพร้อมสรรพ น้องอุ๋ยแม่ครัวตัวดีของเราจัดการถนอมอาหารสดก่อนเลยเพราะไม่มีตู้น้ำแข็ง อาหารสำเร็จที่ซื้อมาหลายถุงเธอก็จับใส่ซึ้งนึ่งรวมกันทีเดียวเป็นการประหยัดเวลา เก่งค่ะ...ทำอาหารได้ทุกอย่าง อร่อยอีกต่างหาก วันศุกร์เลยขอเป็นหน่วยเก็บล้างตลอดทริป

แม้ฟ้าจะอึมครึม ไม่ใสกระจ่างอย่างเช่นฤดูหนาว ครั้นพอตกบ่ายฟ้าปราณีเปิดม่านหมอกให้เห็นยอดภูหลวงตระหง่าน ขุนเขาใหญ่ประดับปุยเมฆขาว ล่องลอยแปรรูปไปตามกระแสลม ทิวไม้ทอดเป็นแนวยาวอยู่เบื้องล่าง ผืนป่าชุ่มชื้นจากการอาบหยาดฝนมาเมื่อไม่นาน มองไปกี่ครั้งความสวยงามก็สลับสับเปลี่ยนไม่ซ้ำกัน สนามหญ้าเขียว ดอกไม้หลากสีบานสะพรั่ง กลีบบาง ชมพู เหลือง ส้ม แดง ช่วยแต่งแต้มสีสันให้ขุนเขาที่หม่นมัว

วันที่สองทราบมาว่าจะมีคณะนักท่องเที่ยวขึ้นมาอีกหกสิบคน เราจึงหาที่หลบ...ขอย้ายไปที่บ้านหัวหน้าหน่วยฯ อีกทั้งจะได้อีกเห็นวิวสวยอีกมุมหนึ่งด้วย เรือนพักหลังเล็กปลูกไม้ประดับเรียงราย ผีเสื้อหางติ่งปารีส ปีกเขียวกำมะหยี่บินว่อน ไอหมอกคละคลุ้งฟุ้งอยู่เหนือหมู่ไม้ ยามค่ำยังมองเห็นดาวดิน(แสงไฟในเมือง)กระพริบเต็มหุบเขา

ฝนเทลงมาในช่วงบ่ายจนย่ำค่ำ หลังคาบ้านพักรั่วอยู่หลายจุดต้องออกมานอนเรียงกันข้างนอก แมลงหวี่ ริ้น คุ่น รบกวนตลอดเวลา โดยเฉพาะคุ่นพวกเรารู้ถึงพิษสงของเจ้าตัวนี้ดี ครั้งก่อนโดนกัดคันคะเยอเป็นแผลแฉะอยู่นับเดือน ร่างกายคงสร้างภูมิต้านทานไว้แล้วจึงไม่แพ้เหมือนเคยหรืออาจจะได้ยาดีก็เป็นได้

ยอดดอยเชียงดาวยังคงซ่อนตัวไม่มาให้เห็นอีกเลย เมฆหมอกห่มคลุมไว้ตลอด จนกระทั่งกลับ

อยากหอบเอาอากาศเย็นสบาย บริสุทธิ์ สดชื่น มาด้วยจัง

นี่คงไม่ใช่ครั้งสุดท้าย

แล้วเราจะได้พบกันอีก ... แม่ตะมาน

ฝนร่ำ ระบำไพร

ดอกไม้ระเริงรำ

ป่าสน ความทรงจำ

วันฝนพรำ ณ ปลายฟ้า

แ ม่ ต ะ ม า น

หยาดน้ำกลางไพร เหมือนหนึ่งหยาดน้ำใจที่ไหลริน 

ซึมซับ ชุ่มชื่น ฉ่ำเย็น รวมเป็นสายธาราใหญ่

สิ่งเล็กๆในป่าใหญ่ มีมากมายให้แบ่งปัน

เพียงรู้ในคุณค่า เก็บมาเพียงความทรงจำ

ภาพโดย BG Pom-Pom

เพียงเงาสะท้อนตัวตน

เพียงคนตัวตนเช่นเงา

ขอบคุณทุกท่านค่ะ

ภาพโดย BG Pom-Pom

๐ ๐ ๐

Kiss the Rain - Yiruma

๐ ๐ ๐