สวัสดีค่ะ  วันนี้จะมาพาไปเที่ยวจาการ์ต้าเลยนะคะ งานก็ยังไม่เสร็จแต่จะรีบเขียนเรื่องอินโดนีเซียให้จบก่อนจะออกเดินทางไปจังหวัดกระบี่กับตรังในสัปดาห์หน้านี่แล้วค่ะ อากาศร้อนแล้วต้องไปเที่ยวทะเลซะหน่อย ทะเลไทยสวยที่สุด

จากสนามบินยอร์กยาการ์ต้าไปถึงจาการ์ต้าใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงค่ะ สนามบินภายในประเทศที่ยอร์ยาการ์ต้านี่มีที่นั่งรอหลายแบบนะคะ เก้าอี้แบบเอนนอน เก้าอี้แบบนั่งธรรมดา แล้วก็มีโซนสำหรับสูบบุหรี่และใช้อินเตอร์เน็ตไปด้วย
มองเข้าไปแล้วควันโขมงเชียว ถ้าดิฉันเข้าไปนั่งแป้บดียวออกมาคงเป็นหมูรมควัน คริ คริ  มาถึงสนามบินจาการ์ต้าเราไม่ได้นัดให้รถจากโรงแรมมารับ ก็เลยต้องออกมาเรียกแท็กซี่เองก็หาข้อมูลมาแล้วว่า แท็กซี่ยี่ห้อบลูเบิร์ด เป็นโตโยต้า วีออส สีฟ้า ยี่ห้อนี้ดีที่สุด

ไม่มีการโกงมิเตอร์ เราก็เลือกโบกแบบนี้มาสองคัน แล้วก็เจอดีจนได้เลย พอเราขึ้นรถแล้วก็บอกว่าจะไปโรงแรมมิลเลเนียม เขาก็รู้จักพอรถเคลื่อนก็ไม่กดมิเตอร์ ก็เลยถามว่าใช้มิเตอร์หรือเปล่าเขาก็พยักหน้า แต่มือไม่กด สักพักก็ขับมาตรงทางแยกระหว่างที่จะเข้าไปจอดรถกับออกไปข้างนอกสนามบิน

จากนั้นก็ตะโกนบอกเพื่อนว่าเราจะไปโรงแรมนี้ คนขับคนใหม่ก็ขึ้นมา แล้วก็ขับไปวนเป็นวงกลมพร้อมกับบอกว่า แท็กซี่ทุกคันในนี้ไม่ใช้มิเตอร์หรอก เพราะฉะนั้นเราต้องจ่ายประมาณ800บาท เราก็เอาเถอะถึงคราวเสียก็ต้องยอมเสียแหละ ก็เลยบอกว่าได้ เขาก็ขับไปจอดที่เดิมแล้วคนขับใหม่ก็ขึ้นมาพาขับไปวนอีก

พร้อมกับบอกว่าขอเก็บเงินตอนนี้เลย พอไปถึงโรงแรมแล้วไม่ต้องจ่ายแล้ว ก็จ่ายไป รถก็ไปจอดที่เดิมอีกเพื่อให้คนขับตัวจริงมาขับ ระหว่างที่รอคนขับ เราก็เห็นเพื่อนเราอีกสามคนนั่งมีอีกคันก็เจอแบบเดียวกัน ก็เลยวิ่งไปบอกว่าคันนี้จ่ายสองแสนห้านะปรากฏว่าคันนั้นเขาเรียกสองแสน ไปจ่ายที่โรงแรมด้วย ระหว่างที่วิ่งไปบอกรถอีกคันเพื่อนในรถคันนี้ก็เป็นห่วงว่าถ้าคนขับรถมาแล้วขับออกไปเลยทิ้งเราไว้ริมถนนจะทำไงดี  เฮ้อตื่นเต้นดีพิลึก แต่ก็มาถึงโรงแรมอย่างเรียบร้อย  นึกสงสารนักท่องเที่ยวที่มาบ้านเราแล้วโดนแบบนี้จังเลย นี่ดีว่าเราไปเมืองอื่นในอินโดนีเซียแล้วประทับใจมาแล้ว ไม่งั้นคงเสียความรู้สึกแน่ๆเลยค่ะ

วันรุ่งขึ้นตื่นเช้ามารับประทานอาหารเช้าแล้วก็ออกไปเดินชมเมืองค่ะ เพราะดูในแผนที่แล้วเราเดินไปไม่ไกลก็จะไปถึงพิพิธภัณฑ์ค่ะ บ้านเมืองโซนนี้ก็สะอาดดีนะคะ เราเดินผ่านตึกการบินไทยกับธนาคารกรุงเทพสาขาจาการ์ต้าด้วย เดินมาประมาณสองสี่แยกไฟแดง เราก็เห็นหอคอย นั่นแหละค่ะที่เราจะขึ้นไปชมเมืองกัน เสียค่าเข้าชมไม่แพงหรอกค่ะประมาณยี่สิบบาทมั้ง

ขึ้นมาข้างบนแล้วลมแรงมากเลยค่ะ เดินชมวิวได้สี่ทิศเลย บางทิศก็เห็นทะเลอยู่ไกลๆ บ้านเมืองก็เป็นอย่างที่เห็นในภาพค่ะ ตึกสูงๆสวยๆนั่นเป็นห้างสรรพสินค้า ทริปนี้เราเปลี่ยนจากไหว้พระเก้าวัด มาเป็นเดินชมเก้าห้างดีไหมเนี่ย อิอิ ค่าครองชีพถูกกว่าบ้านเรานะคะ ดูจากราคาสบู่ ยาสีฟัน ข้าว ขนม น้ำดื่ม ค่ารถเมล์ ค่าแท็กซี่มิเตอร์ถ้าไม่ถูกโกงก็จะเริ่มต้นที่ ประมาณ18บาทค่ะ

ชมวิวข้างบนเสร็จแล้วก็ลงมาชมพิพิธภัณฑ์ข้างล่างค่ะ อยู่ชั้นใต้ดิน เข้าไปมีเด็กนักเรียนเต็มไปหมด จดกันใหญ่เลยค่ะ เป็นการบอกเรื่องราวประวัติศาสตร์ของชาวอินโดนีเซียเมื่อครั้งถูกล่าอาณานิคมจนกระทั่งประกาศอิสระภาพค่ะ

เดินออกมาข้างนอนเห็นเมฆฝนมาแต่ไกลเลย  ทำไงดี เมื่อกี้ตอนชมวิวจากมุมสูงเห็นสถานีรถไฟอยู่ไม่ไกลเดินไปถึงฝนตกพอดี เราก็เลยคิดว่าจะนั่งรถไฟเที่ยว พอเดินไปถึงก็ไม่มีรถไฟสายใกล้ๆที่จะมาช่วงนั้นเลย ฝนก็ตกหนักมาก ก็นั่งรับประทานอาหารกลางวันข้านในสถานีจนฝนหยุด ก็เปลี่ยนแผนใหม่ไปนั่งรถเมล์เที่ยวดีกว่า คิดว่าจะนั่งไปพิพิธภัณฑ์อีกที่นึงที่บอกเล่าเรี่องราวของวิถีชีวิตของชนเผ่าต่างๆในอินโดนีเซีย
 

การขึ้นรถเมล์ที่นี่ ค่อนข้างปลอดภัยนะคะ เพราะมี bus way โดยเฉพาะเลยค่ะ ขึ้นสะพานลอยไปก่อนแล้วก็เข้าไปข้างใน ซื้อตั๋วแล้วก็ถามเขาว่าเราจะไปลงสถานีไหน แล้วก็เข้าไปนั่งรอ จะมีเจ้าหน้าที่คอยบอกว่าต้องขึ้นรถสายอะไร แล้วเจ้าหน้าที่เขาจะคอยนับจำนวนผู้โดยสารไม่ให้เบียดกันเกินไปบนรถเมล์ด้วยค่ะ เราเห็นเด็กกลุ่มนึงมากันห้าหกคน ขึ้นรถเมล์ไปได้สามคน รถคั้นนั้นก็เต็มประตูก็ปิด เจ้าหน้าที่ก็กันไว้ให้ขึ้นคันต่อไป ก็รอไม่นานหรอกค่ะ

แล้วค่าโดยสารก็ถูกค่ะ รถปรับอากาศเราซื้อตั๋วประมาณ 18 บาทถ้านั่งไปแล้วหลงก็ลงแล้วนั่งคันอื่นกลับมา ตราบใดที่ยังไม่ออกมาจากสถานีก็ไม่ต้องเสียเงินเพิ่ม เหมือนระบบรถไฟใต้ดินที่รัสเซียเลย แต่ดีกว่าตรงที่ได้ชมวิวชมบ้านเมือง รถใต้ดินมองไม่เห็นอะไรนอนจากคน

เวลาใกล้ๆจะถึงสถานีไหน คนขับเขาก็จะกดปุ่มให้มีเสียงบอกสถานีค่ะ ถ้าฟังไม่รู้เรื่องก็ไม่เป็นไรค่ะเพราะมีตัวหนังสือบอกไว้ด้วย อ่านเองก็ได้ เรานั่งไปนั่งมาเปลี่ยนไปมาหลายสายจนออกนอกเมือง ก็คิดว่าหลงแล้วแน่ๆเลย ก็เปลี่ยนสายใหม่แล้วนั่งกลับมาในเมือง พอดีเพื่อนอยากเข้าห้องน้ำพอรถ

จอดที่หน้าห้างแห่งหนึ่งก็เลยลงมาก็จะเข้าห้องน้ำ หลังจากทำธุระเสร็จก็เริ่มสำรวจราคาสินค้ากันใหญ่เลย แหม ซื้อของกันยังกับขับรถมาเองเลยนะคะ แล้วก็รับประทานอาหารเย็นกันในนี้ไปเลยค่ะ
อิ่มสบายท้องนั่งแท็กซี่กลับโรงแรม แล้วก็ออกมาชมห้างที่ใหญ่ที่สุดในจาการ์ต้าค่ะ ชื่อว่าธัมมังอังเกร็ค thammangunkrek เขียนถูกหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะ

  ที่นี่เป็นช่วงลดราคาพอดี คนเยอะมาก สาวๆอินโดตัวเล็กๆตาคมๆ แฟชั่นกางเกงขาสั้นระบาดมาถึงนี่ด้วย ดูในห้างแล้วไม่เหมือนอยู่อินโดนีเซียเลยค่ะ น่าจะเป็นกรุงเทพมากกว่า ผู้คนซื้อของอย่างเอาเป็นเอาตายเลยนะคะ สี่ทุ่มแล้วยังไม่มีแววว่าห้างจะปิดเลยค่ะ แต่เราง่วงนอนกันแล้วก็เลยนั่งแท็กซี่กลับ เสียค่าแท็กซี่ประมาณสี่สิบบาท พรุ่งนี้เรานัดรถโรงแรมไว้ว่าจะไปเมืองบันดุงค่ะอยู่ห่างจากจาการ์ต้าประมาณ180กิโลเมตรค่ะ จะพาไปชมภูเขาไฟด้วยนะคะ พบกันใหม่ตอนหน้าค่ะ สวัสดีค่ะ