วันนี้เราไปเที่ยวเมืองบันดุงกันต่อนะคะ  บันดุงอยู่ห่างจากจาการ์ต้าประมาณ180กิโลเมตรค่ะ เราเช่ารถเจ็ดที่นั่งแต่คันเล็กหน่อยเพราะซีอีโอประหยัดทัวร์ของเราบอกว่าเราไม่ได้มีสัมภาระมากเพราะไม่ได้มาพักค้างคืนที่นี่ กระเป๋าก็อยู่ที่โรงแรมหมด ทำให้ประหยัดเงินไปเกือบพันบาทค่ะ

บันดุงเป็นเมืองที่ราบสูง มีอากาศเย็นสบาย ตั้งอยู่บนแอ่งที่ราบขนาดใหญ่เหนือระดับน้ำทะเลประมาณ 755 เมตร รายล้อมด้วยยอดภูเขาไฟตระหง่าน
 ก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นศูนย์กลางการบริหารของดัตช์มีประชากรอาศัยราว 150,000 คน ได้รับสมญาว่าปารีสแห่งชวา เพราะมีถนนกว้างขวาง มีต้นไม้สองข้างทางและบ้านเรือนสวยงาม แม้ปัจจุบันจะเป็นเมืองแห่งอุตสาหกรรมและเทคโนโลยี แต่บันดุงยังคงเขียวขจี
และดึงดูดใจดังสมญา “เมืองแห่งดอกไม้”

ใช้เวลาเดินทางประมาณสามชั่วโมง ก็มาถึงเมืองบันดุงค่ะ วันนี้เป็นวันอาทิตย์พอดีเลย มีตลาดนัดเต็มไปหมด ผู้คนขวักไขว่ รถติด ถนนแคบ ตอนที่รถวิ่งอยู่บนภูเขาแล้วมองลงมาเห็นเมืองบันดุงนั้น ภาพที่เราเห็นเป็นเมืองขนาดใหญ่ที่มีบ้านเรือนค่อนข้างหนาแน่นนะคะ

บ้านส่วนใหญ่เป็นบ้านชั้นเดียวมีหลังคาสีส้มๆเหมือนกันหมด ก็ดูสวยดีเหมือนกัน จากข้อมูลในอินเตอร์เน็ต บันดุงเป็นเมืองที่มีสินค้าพื้นเมืองก็เยอะ สินค้าแบรนด์เนมก็มาก ข้าวราดแกงก็อร่อย อาหารพื้นเมืองก็อร่อย มีภูเขาไฟหลายแห่ง มีสถาปัตยกรรมแบบดัชท์

รถวิ่งเข้ามาในตัวเมืองบันดุงพวกเราก็เห็นพิพิธภัณฑ์ทางธรณีวิทยา อยู่ในบริเวณตลาดนัด ก็เลยบอกคนขับรถว่าเราจะลงไปชมพิพิธภัณฑ์ก่อนแล้วก็จะเดินเล่นตลาดนัดใช้เวลาตรงนี้สักสองชั่วโมง คนขับรถก็ให้เบอร์โทรศัพท์ไว้ เผื่อหากันไม่เจอ แต่บังเอิญเราได้ที่จอดรถใกล้มาก ก็เลยไม่หลงกันค่ะ

 เด็กนักเรียนมาชมพิพิธภัณฑ์กันเต็มไปหมดนั่งฟังบรรยายกันก่อนแล้วก็แยกย้ายกันไปดูตามห้องต่างๆแล้วก็จดกันใหญ่ เด็กนักเรียนเตรียมกระเป๋าเสื้อผ้ามากันด้วยค่ะ คงจะมาเข้าค่ายกันอาจจบนภูเขาไฟมั้งคะ  ที่ร้านขายของที่ระลึกที่นี่มีหินหลายแบบหลายสี มีโอปอลด้วยค่ะ อินโดนีเซียอยู่ไม่ไกลจากออสเตรเลีย แล้วก็เป็นแหล่งโอปอลด้วย สวยๆทั้งนั้น

เห็นซากไดโนเสาร์ ซากช้าง ซากแมมมอธแล้ว จินตนาการว่าสมัยก่อนเจ้าสัตว์พวกนี้คงเดินเล่นกันเต็มไปหมดเลยมั้งเนี่ย น่ากลัวชะมัด  แล้วอีกอย่างที่เราคุ้นเคยมาก็คือไม้กลายเป็นหินค่ะ ที่โคราชก็มีเหมือนกัน

หลังจากชมพิพิธภัณฑ์แล้วเราก็ออกมาเดินชมตลาดนัดค่ะ เหมือนถนนคนเดินเลย ข้างของเยอะ คนเยอะ ร้านอาหารก็เยอะ ได้รองเท้าที่มีปุ่มนวดเท้าแบบจีนมาหนึ่งคู่ ราคาสี่สิบกว่าบาท ใส่เดินได้ไม่เคยเกินสิบก้าวเลยค่ะ นวดกดจุดจนเจ็บไปหมด อิอิ

ใกล้เที่ยงแล้วค่ะ หิวพอดีเลยเหลือบไปเห็นอาหารพื้นเมืองท่าทางน่ากิน คนขายก็อัธยาศัยดีมาก ยืนยันได้เลยค่ะ ว่าคนอินโดนีเซียน่ารัก เป็นมิตร ยิ้มแย้มแจ่มใส ให้เกียรตินักท่องเที่ยว ร้านอาหารพื้นเมืองที่เราไปด้อมๆมองๆนี้วันธรรมดาเขาทำงานอยู่ในจาการ์ต้าค่ะ วันหยุดก็มาเปิดท้ายขายอาหารพื้นเมือง

อาหารก็เป็นปลานึ่งใส่เครื่องเทศ ไก่นึ่งใส่เครื่องเทศ ทุกอย่างปรุงสุกมาจากบ้านแล้วพอคนมาซื้อก็จะอุ่นให้ร้อนอีกครั้งหนึ่งค่ะ วัสดุที่ใช้เป็นวัสดุธรรมชาติทั้งหมด เน้นใบตองค่ะ อาหารสะอาดนะคะ มีผาชีครอบมิดชิดทุกอย่างเลยค่ะ ชอบจานของเขาจังเลย เป็นจานที่ทำจากไม้ไผ่สานนะคะ แล้วก็เอาใบตองมาวางข้างบน ใส่ข้าว พอกินเสร็จก็ดึงใบตองทิ้งไป

ที่นี่รับประทานอาหารไม่ใช้ช้อนส้อมนะคะ แต่เขาก็มีให้ค่ะ หลังจากที่คุยกัยคนขายแล้ว ก็มานั่งคุยกับสาวๆที่นั่งรับประทานอาหารพื้นเมืองกันอย่างอร่อย สี่สาวนี้เป็นครูโรงเรียนประถมค่ะ วันหยุดก็เลยมาเที่ยวตลาดนัดกันค่ะ เขาบอกว่าข้าวของที่นี่ราคาถูก แล้วเขาก็แนะนำให้เราไปเที่ยวที่ภูเขาไฟในช่วงบ่ายค่ะ บอกว่าต้องไปให้ได้นะเพราะว่าสวยงามมาก

ระหว่างรับประทานอาหารก็จะมีดนตรีขับกล่อมด้วยนะคะ เราก็ให้เงินไปนิดหน่อยๆเขาเล่นจบเพลงแล้วก็ไปเล่นให้กลุ่มอื่นฟังต่อ แล้ววงอื่นก็มาเล่นให้เราฟังต่อ คนขับรถก็กระซิบบอกเราว่าไม่ต้องให้เงินทุกวงก็ได้ แต่เราก็ถือซะว่าเขาอุตสาห์มาเล่นให้ฟังก็ให้เงินไปบ้างถือว่าไม่กินแรงกัน คริ คริ

อาหารพื้นเมืองอินโดนีเซียนี่ข้าวเขาคล้ายๆข้าวผัดค่ะ มีเต้าหู้ทอดให้1ชิ้น ส่วนน้ำพริกกะปิกับผักสดนี่มีให้ตลอดเลย ตอนแรกเขาจะนำน้ำชามะนาวสำหรับล้างมือมาให้ก่อนค่ะ กับข้าวพวกปลานึ่งไก่นึ่งไก่ย่างปลาย่างอร่อยทุกอย่างเลยค่ะ เป็นรสชาติที่คนไทยกินได้โดยไม่ต้องเพิ่มเติมอะไรเลยนะคะ

กินเสร็จก็บ่ายโมงกว่าแล้วค่ะ ตลาดนัดเริ่มวายพอดี วันนี้ได้กินเงาะด้วยนะคะ แต่อร่อยสู้บ้านเราไม่ได้ค่ะ ขาออกจากบันดุงผ่านตึกที่มีสถาปัตยกรรมแบบดัทช์ด้วยนะคะ สวยดีเหมือนกัน ช่วงบ่ายจะพาไปชมภูเขาไฟค่ะ ที่จริงกะจะโพสในเอ็นทรี่นี้เลยแต่ว่ามันจะยาวไปค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

http://www.linethaitravel.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=577813&Ntype=20