วันพุธที่ 30  มิถุนายน 2553  ผมกลับไปโรงเรียนเก่าอีกครั้งเพื่อไปเล่าเรื่องผีเสื้อให้น้องอนุบาลฟ้งครับ     เนื่องจากโรงเรียนโกศลภัทรวิทย์มีนโยบายให้เด็กๆไปทำกิจกรรมจิตอาสาตามความสามารถของนักเรียน  ผมก็เลยปรึกษากับคุณแม่  คุณแม่บอกว่า  ตอนปิดเทอมเราไปเยี่ยมคุณครูที่โรงเรียนเก่าครับ( ปิดเทอมครูก็ไม่ปิดครับ  ต้องไปทำงานด้วย   เป็นครูนี่เหนื่อยนะครับ)    เพราะคุณครูปัทมาซึ่งเคยสอนตอนผมอยู่อนุบาลอ่านเรื่องราวในบล็อกคุณแม่   ส่งอีเมลล์มาเล่าว่าคุณครูของผมคนหนึ่งก็เป็นมะเร็ง(ผมไม่บอกชื่อนะครับ  เพราะผมยังไม่ขออนุญาตจากคุณครู   และจะเป็นการละเมิดสิทธิด้วยครับ)   คุณแม่ก็เลยพาผมไปเยี่ยมคุณครู   และก็ได้คุยกับครูสาว (ชื่อเล่นของคุณครูปัทมาครับ)  ครูสาวบอกคิดถึงผมมากๆเวลาสอนเรื่องผีเสื้อให้น้องๆ   คุณแม่ก็เลยแนะนำว่า  ลองไปสอนน้องแล้วก็เอาเรื่องราวกิจกรรมนี้ไปเป็นกิจกรรมจิตอาสาด้วย   ผมก็เลยตกลงไป   ได้ประโยชน์ดีนะครับ  ได้สอนน้องให้มีความรู้  น้องๆจะได้รักธรรมชาติ  จะได้อนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและผมก็ได้พูดเรื่องราวงานอดิเรกที่ผมชอบ  ได้ไปพบครู  ได้ไปโรงเรียนเดิมอีกด้วย    แม่บอกว่าชวนเพื่อนๆไปด้วยเพื่อนจะได้ทำกิจกรรมนี้ด้วย   แม่เลยบอกว่าไปวันพุธดีที่สุดเพราะผมไม่ได้ไปเรียนรด. (นักศึกษาวิชาทหารรักษาดินแดน)  จะได้ไม่เสียเวลาเรียน (แต่ความจริงต้องทำกิจกรรมที่ครูจัดให้ครับ  แต่ไม่เป็นไรครับคุณครูอนุญาต )   มาดูว่าผมทำได้หรือเปล่ากับกิจกรรมนี้(แต่ผมทำได้แน่ครับ  ผมเคยทำมาแล้วตอนอยู่ ป.4 ป.5 ครูอนุบาลมาขออนุญาตครูประจำชั้นให้ผมไปสอนน้องๆได้)

                  ผมกับเพื่อนๆไปถึงโรงเรียนทุ่งมหาเมฆก่อนโรงเรียนเข้าแถวเคารพธงชาติครับ   แต่คุณแม่บอกว่า  อย่าเพิ่งเข้าไป  เดี๋ยวน้องๆจะตกใจว่าพี่ๆมาทำไมเยอะแยะ    แม่ให้นั่งรออยู่ร้านตรงข้ามโรงเรียนครับ  ดื่มน้ำนั่งพักให้หายเหนื่อยก่อนครับ    ผมถ่ายรูปกับน้องหนอนผีเสื้อที่ผมเลี้ยงไว้  เป็นอุปกรณ์สำคัญมากครับ

นี่ไงครับ น้องหนอนจากต้นส้มจี๊ด  ใบไม้แห้งไปหน่อยเพราะผมเปลี่ยนและทำความสะอาดตั้งแต่ตอนเย็นวันอังคาร  ใส่ใบไม้จากต้นส้มจี๊ดอาหารของมัน  ใส่มากไม่ได้ครับ  เดี๋ยวมันจะบังตัวหนอน น้องๆจะมองไม่เห็น  และผมก็จะไม่เปิดพลาสติคที่ปิดไว้   ผมกลัวน้องๆจับมันแรงๆ  เดี๋ยวมันตายครับ

              อุปกรณ์ที่ผมเตรียมไปครับ  ด้านนี้เป็นเรื่องราววงจรชีวิตผีเสื้อ  เอาแบบง่ายๆครับ  คุณแม่บอกถ้าเขียนรายละเอียดมากไป  น้องก็จะเบื่อเพราะน้องๆอนุบาลอายุ 3 ขวบกว่าเองครับ

    อีกด้านเป็นรูปหนอนที่ขยายใหญ่   น้องๆจะได้เห็นชัดๆด้วย 

   หนังสือของผมที่นำไปให้น้องดู  ความจริงยังมีอีกแต่เดี๋ยวมันจะเยอะเกินไป  เป็นหนังสือที่คุณแม่ซื้อให้ผมดูรูป(ตอนที่ยังอ่านหนังสือไม่ออก)และตั้งแต่ผมอ่านหนังสือออก  เก็บอย่างดีแต่บางเล่มผมมี 2 เล่มเลย  เพราะผมดูจนมันขาด  แต่ผมชอบแม่ก็เลยซื้อให้ใหม่

ครูปัทมากับครูลักษณ์กำลังถามกิจกรรมของเพื่อนๆที่เตรียมมาครับ   เพราะทุกคนต้องแยกกันทำงาน  ต่างคนต้องเตรียมเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการอนุรักษ์ธรรมชาติ  เช่น  เพลง  เกม  นิทาน  เพราะคุณแม่บอกว่า  สัปดาห์นี้น้องๆจะเรียนเรื่องราวเกี่ยวกับธรรมชาติ   ส่วนของผมคุณครูทราบแล้วว่าผมจะทำกิจกรรมอะไรบ้าง

น้องอนุบาลที่จะได้ฟังเรื่องราวที่ผมกับเพื่อนๆจะมาอธิบายมี 4 ห้อง  แบ่งเป็น 2 กลุ่มครับ  กลุ่มนี้จะไปนั่งตรงที่พักผู้ปกครองตรงหน้าสนามโดมครับ

น้องๆย้ายมานั่งพร้อมแล้วครับ    คุณครูคุมมาด้วย  น้องน่ารักเรียบร้อยมากครับ  ผมแนะนำตัวเสร็จ  ผมก็เริ่มเล่าเรื่องผีเสื้อ   ภาพนี้ผมอธิบายวงจรชีวิตผีเสื้อครับ

เล่าเรื่องชีวิตของผีเสื้อ  และอันตรายที่ผีเสื้อจะเจอก็คือ  การเป็นอาหารของนกครับ  หนอนและผีเสื้อจึงต้องมีวิธีพรางตัวเพื่อความปลอดภัยของมัน  เช่นหนอนก็จะมีรูปร่างเหมือนขี้นก  หรือมีหนามไว้ป้องกันตัว  บางชนิดก็ดูสวยงามแต่รสชาดแย่มากจนนกมาเห็นแต่ก็ไม่จับกิน  นกมันก็ฉลาดนะครับมันก็รู้ด้วยว่าแบบไหนอร่อย  แบบไหนไม่อร่อย

  เพื่อนของผมชื่อกอล์ฟ   เขาเป็นผู้ช่วยของผมครับ   กอล์ฟก็เคยเรียนที่ทุ่งมหาเมฆเหมือนกัน

                       ผมเดินเอาหนอนที่เลี้ยงไว้ให้น้องๆดู  แต่ไม่เวิร์คครับ  คุณครูเลยแบ่งกลุ่มให้มาดูทีละกลุ่ม

            แบบนี้ดีขึ้นหน่อยครับ   แบ่งกันมาดู    น้องถามกันใหญ่เลยครับ  ผมดีใจที่น้องๆเขาสนใจ   แต่ตลกมากครับ  เขาสนใจเจ้าก้อนกลมๆสีดำๆ  ถามกันใหญว่าคืออะไร  มันคือขี้ของหนอนครับ

              น้องๆอีกกลุ่มสนใจหนังสือ  ดูรูปกันใหญ่  น้องยังอ่านไม่ออกครับ  เพราะอนุบาลที่นี่เขาไม่สอนอ่านและเขียนหนังสือ  ทำกิจกรรมต่างๆ  ผมก็เคยเรียนแบบนี้  สนุกมากครับ  มีเรื่องสนุกทั้งวันเลย

                                        กอล์ฟเขาดูแลน้องๆกลุ่มนี้ครับ

                             ผมกำลังอธิบายและตอบคำถามน้องๆครับ

                   น้องๆขอให้ผมเปิดพลาสติค  แต่ผมกลัวหนอนตายครับเลยไม่เปิด  น้องๆจิ้มพลาสติคซะเป็นรูกว้างเลยครับ   แถมเขย่าตู้กันใหญ่   ผมต้องคอยเตือนน้องๆว่า  อย่าเคาะกระจก  อย่าเขย่าแรงๆ  ผมสงสารหนอนจังเลยครับ

ตอนนี้ผมเดินมาหาน้องอีกกลุ่มหนึ่งครับ  ตอนที่น้องรอผมอธิบายให้กลุ่มโน้น  เพื่อนๆของผมก็จัดกิจกรรมกับน้องๆกลุ่มนี้ครับ    กลุ่มนี้อยู่หน้าตึกอนุบาล   คุณครูปัทมาบอกให้น้องนั่งรอส่วนพี่เสร็จกิจกรรมจากกลุ่มโน้นก็มากลุ่มนี้ต่อครับ   จะสะดวกมากกว่า

  ผมเอารูปหนอนผีเสื้อม้าลายให้น้องๆดู  มันเป็นหนอนที่กินพืชมีพิษได้ครับ   ไม่อันตรายกับตัวหนอนแต่มันจะกลายเป็นสัตว์ที่มีพิษและรสชาดแย่สุดๆ   นกจะไม่กินมันครับ  แถมตัวของมันจะมีหนามคันๆ    และรูปร่างของมันจะมีจุดขนาดใหญ่เหมือนดวงตาของสัตว์ร้าย  นกเห็นก็จะกลัวครับ   นี่คือการป้องกันตัวของมันครับ

ผมเอารูปผีเสื้อม้าลาย ตัวสีดำปีกมีสีแดงๆ  รสชาดจะสุดแย่แล้ว  ยังมีกลิ่นเหม็นอีกด้วย  ถ้าผีเสื้อม้าลายอยู่กันเป็นกลุ่มใหญ่จะเหม็นสุดๆเลยครับ

        น้องๆกลุ่มนี้ก็สนใจมากครับ  มารุมดูกันใหญ่  ตอนงานวันวิทยาศาสตร์สมัยอยู่ประถม  ผมจัดเรื่องผีเสื้อแบบนี้ล่ะครับ  มีหนอนมาให้ดูหลายตู้เลยครับ  มีทั้งผีเสื้อกลางวัน   ผีเสื้อกลางคืน  น้องๆมารุมกันแบบนี้เหมือนกันครับ

คุณครูปัทมา   นำของขวัญมาให้พวกเราเพื่อเป็นการขอบคุณที่มาอธิบายเรื่องผีเสื้อและมาจัดกิจกรรมให้เด็กอนุบาล   วันนี้ผมภูมิใจมากครับ   เป็นอีกวันที่ผมมีความสุข   ได้กลับมาโรงเรียนเก่า   ได้มาอธิบายเรื่องผีเสื้อที่ผมรักและผมสนใจ    ผมอยากมาอีกถ้ามีโอกาส   เป็นการทำความดีที่ผมพอจะทำได้ครับ

กลับมาถึงโรงเรียนโกศลภัทรวิทย์ครับ  สมศ.(สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา )  ซึ่งมาตรวจประเมินโรงเรียนของผม  ทราบว่าพวกผมไปทำกิจกรรมจิตอาสามา  ก็เลยเชิญพวกเราไปสัมภาษณ์ว่าไปทำกิจกรรมอะไร  ที่ไหน  พวกท่านชอบมากครับ  ขอดูอุปกรณ์และให้ผมอธิบายย่อๆอีกครั้ง   ผมภูมิใจครับที่กลุ่มของเราได้รับคำชมเชยจากพวกคณะกรรมการด้วยครับ

ขอขอบคุณ  -คุณครูที่โรงเรียนโกศลภัทรวทย์มากครับ  ที่อนุญาตให้พวกเราออกไปทำกิจกรรมดีๆ

                - คุณครูอนุบาลโรงเรียนทุ่งมหาเมฆที่ช่วยผมทำกิจกรรมนี้จนเสร็จเรียบร้อย

                 -คุณครูประถมโรงเรียนทุ่งมหาเมฆที่มาคุยกับผมและให้กำลังใจผม 

                  -ท่านผอ.โรงเรียนทุ่งมหาเมฆที่อนุญาตให้เราไปสอนน้องๆ  และยังมาถามพวกเราในเรื่องต่างๆและยังพาเราชมห้องสมุด  ถึงท่านจะไม่ได้เป็นผอ.ชลอ  คนเดิม ( ปลดเกษียณแล้ว) เป็นผอ.0คนใหม่แต่ก็ใจดีกับผมมากครับ

                    -คุณแม่ของผมที่ช่วยเหลือทุกอย่าง    และยังไม่ดุผมด้วยที่เอาเพื่อนไปมากกว่าที่บอกตอนแรก   แถมยังไปรับไปส่งเพื่อนๆของผม   และยังดูแลหนอนผีเสื้อของผมเวลาผมไปเรียนหนังสือด้วย