ผมถูกคุณแม่บังคับอีกแล้วครับ  สั่งให้เขียนเรื่องเขาค้อ   คุณแม่บอกว่าไม่มีการบ้านก็ต้องเขียนบล๊อก   คุณแม่บอกว่าให้เขียนเรื่องอะไรก็ได้  แต่คุณแม่จะเขียนเรื่องงานแต่งงาน    ก็คือว่า  ผมกับครอบครัวไปงานแต่งงานของชาวม้งที่เขาค้อครับ   พี่ที่เป็นเจ้าสาวเขาเชิญทั้งครอบครัว  คุณพ่อก็เลยพาไปค้าง 1 คืน  แต่พอไปผมก็ชอบครับ คราวที่แล้วไปเขาค้อตอนนั้นค้างที่เขาค้อทะเลหมอก  แต่ไม่มีทะเลหมอก  แต่คราวนี้เจอทั้งเมฆกับหมอก  แต่เราไม่ได้ค้างที่เดิม  เราเปลี่ยนที่ไปค้างที่พักของทหารครับ  อ้อ!ผมพาน้องดักแด้ไปเที่ยวด้วยครับ  ผมเอาตัวที่ดูแล้วว่ามันจะออกเป็นผีเสื้อ  ผมจึงพาไป  รูปเยอะเลยครับ  แม่สั่งว่าลงรูปเยอะๆ   ความจริงผมลืมบอกคุณแม่ว่าผมมีการบ้านคอมพ์  ผมทำคอมพ์แล้วก็ดูวิกิพีเดีย  แม่ก็เลยนึกว่าว่าง  แต่บอกไม่ทันแล้วครับ  แม่สั่งให้ทำ  ผมก็ต้องทำครับ   เพราะเวลาผมสั่งให้แม่ทำอะไร  แม่ก็ทำให้ผมเหมือนกัน 

                    ไปถึงที่พักแม่ก็ให้ผมนั่งเก็กหล่อ

  วันที่12 สิงหา วันแม่  แม่ขอนอนพัก วันที่13 สิงหา ไปเขาค้อไม่เจอคนเยอะแต่เจอฝน แต่ทำให้ท้องฟ้ามีเมฆหมอก  เสื้อตัวนี้คุณแม่ได้มาจากคนที่โอเคเนชั่นเขาส่งมาให้  เพราะคุณแม่ร่วมกิจกรรม  ใส่พอดีเลยครับ  คุณพ่อบอกว่า เหมือนฝาแฝด  ยังไงก็ขอบคุณมากครับ  คุณน้าใจดีส่งมาให้ผมด้วย  ผมชอบมากครับเพราะผมก็รักคุณแม่มากครับ

                      ผมยิ้มตามที่คุณพ่อบอกครับ

                                   คุณพ่อของผมครับ

                              พี่ชายของผมครับ

                วันนี้เรากินอาหารเย็นที่นี่ครับ  กำลังรออาหารกันครับ

                ภาพนี้ดูน่ากลัวครับ  แต่ผมก็ชอบ

                             ผมแอบถ่ายรูปพี่ของผมครับ

              เช้าวันรุ่งขึ้น  ผมพาน้องดักแด้มาด้วยครับเอาออกมาถ่ายรูปก่อนที่เราจะไปงานแต่งงาน  แต่ตอนเติมน้ำมันที่ปั๊ม  ผมเจอหนอนผีเสื้ออีก  ผมก็เลยเก็บใส่ขวดเดียวกันเลย  ทำให้บ้านน้องดักแด้แคบไปเลยครับ

               เห็นมั้ยครับ  ตัวแรกสุด เขาจะกลายเป็นผีเสื้อแล้ว  ถ้าไม่เอามาด้วย  เขาก็จะต้องอยู่ในตู้เป็นวันๆเลย ไม่ได้กินน้ำหวาน  ผมเป็นห่วงว่ากว่าผมจะกลับไปปล่อย  พอดีน้องผีเสื้อต้องอดตายแน่ๆครับ

              ผมกับพี่ของผมออกเดินสำรวจรอบบ้านพัก   เจอผีเสื้อกลางคืนเกาะบนหลังคารถ  พี่ผมเลยถ่ายรูปให้

          ผีเสื้อตัวนี้เกาะอยู่ที่รถตลอด  ผมก็เลยบอกให้คุณพ่อพามันไปด้วย

นี่ก็คือไลเคนครับ    ผมเพิ่งเรียนเรื่องนี้ที่โรงเรียนครับ  มันเป็นความสัมพันธ์ของสิ่งมีชีวิตสองชนิด  จะเกิดที่เปลือกของต้นไม้ที่มีความชื้นสูง  ความสัมพันธ์ของมันก็คือ  สาหร่ายสร้างอาหารได้เองโดยอาศัยความชื้น  ราก็ได้อาหารโดยดูดอาหารจากสิ่งที่สาหร่ายสร้างขึ้น  และราก็ให้ความชื้นแก่สาหร่าย  เป็นความเป็นความสัมพันธ์ที่ได้ประโยชน์ทั้งคู่ครับ

                  นี่ก็ไลเคนเหมือนกัน   สวยดีนะครับแต่พี่ของผมบอกว่า  อย่าไปจับมันเดี๋ยวอาจจะทำให้คันได้

     สำรวจรอบบ้านพัก   เจอมด   แล้วก็....

                       จั๊กจั่นมัน DEATH แล้วครับ

                         กิ้งกือ  ปล่อยมันครับ อย่าไปแกล้งมัน  ถ้าคุณแม่ผมเห็น คุณแม่ก็จะหาอะไรมาเขี่ย   แม่ผมเขาชอบแกล้ง

 ออกจากบ้านพักก็ออกมาเข้าตรงแถวชุมชนครับ  แวะกินอาหารเช้า  กาแฟ  น้ำเต้าหู้  ปาท่องโก๋ ส่วนของผม   ชาเย็นครับ

คุณแม่หยิบมาตั้ง  ห่อเล็กๆ  แถวบ้านของผมไม่มีครับ  ห่อเล็กมาก  คุณแม่บอก  ช้างน้อยจริงๆ แล้วคุณแม่ก็หัวเราะ  พี่ของผมก็หัวเราะ   กว่าผมจะรู้ว่า  หัวเราะอะไรกัน  พี่ของผมก็เลยเฉลยให้ฟัง  คุณแม่ทะลึ่งครับ   แต่คุณพ่อไม่หัวเราะ  ทำหน้าเฉยๆ

คุณแม่ซื้อมาครับ    คุณแม่บอกว่าไว้เอาไปเคี้ยวในรถ  ความจริงช่วงนี้ผมกับครอบครัวต้องถือศิลอด  เพราะเป็นเดือนรอมฎอน  แต่ระหว่างการเดินทางก็ไม่ต้องถือศิลอดก็ได้  แต่ต้องชดใช้ภายหลังให้ครบครับ   คุณพ่อกับคุณแม่บอกว่าเป็นหน้าที่ของมุสลิม   คนป่วยก็เช่นกันครับ  หายป่วยแล้วก็ต้องถือศิลอดชดใช้ให้ครบ   ขนมซองนี้เป็นขนมขาไก่รสปูผัดผงกะหรี่  พี่ของพบเขามุขครับ  เขาบอก  ตกลงมันจะเป็นไก่หรือเป็นปู

            กาน้ำชากับถ้วยน้ำชา   พี่ของผมเขาทำมุขตลกกับคณแม่ครับ

                     เขาบอกว่า  เนื่องในวันแม่ขอคารวะคุณแม่ 1 จอก

คุณแม่ก็รับมุขครับ  แม่แกล้งพูด  " ขอบใจ ๆ   ขอให้ลื้อจาเริงๆ  เป็นเหล็กลีนะ "  พี่ให้ผมถ่ายรูปให้ครับ   

คุณพ่อขับรถต่อแล้ว  ผ่านร้านนี้ยังไม่แวะครับ  แต่ขากลับจะแวะ  เขาค้ออินเลิฟ  ต้องไปงานแต่งงานก่อนครับ

  ตอนบ่ายขากลับบ้าน   แวะเสียหน่อย  คุณพ่อบอกให้คุณแม่กินกาแฟ  แปลกนะครับ  คุณพ่อกินแต่ไมโล  แต่แม่ชอบกาแฟ

 ครอบครัวของผมอยากให้ผมมีกิจการของตัวเอง   ตอนนี้ต้องสังเกตไปก่อนครับ   พี่ของผมเขาจะคอยดูแลและช่วยผมครับ  คุณแม่บอก  ห้ามโกงน้องนะ   แต่ผมจะให้ค่าดูแลและเป็นที่ปรึกษาของผมครับ

พี่ของผมจะเก็บภาพถ่ายไว้  พี่บอกว่าเก็บไอเดียไว้  แต่อย่าไปลอกเขา  เราต้องมีจุดเด่นของเราเอง    แม่ไปกินกาแฟที่ไหนแม่ก็เก็บภาพไว้เหมือนกัน

                 ของผมกับของคุณแม่ครับ  ของผมมีขนมป๊อกกี้ด้วยครับ

  ของพี่ผมครับ   พี่ผมมีข้อตำหนิครับแต่เราไม่บอก  แต่พี่ผมเก็บข้อมูลครับ   แม่บอก  ทีหลังเขาจะไม่ให้พวกเราเข้าร้านแน่ๆ

    หลังร้านเป็นภูเขาสวยมากครับ  พี่ผมชอบมากอากาศดี 

                                      ของตกแต่งร้าน

                              พี่บอกให้ผมไปยืนถ่ายรูปครับ

                                  ดูภาพไปนะครับ

        น้องดักแด้ของผมครับ   เพิ่งออกมาจากดักแด้  ยังไม่แข็งแรง

แม่บอกให้ปล่อยได้   แต่พี่ของผมบอก  รอดูก่อน  ถ้ายังไม่แข็งแรงอย่าเพิ่งปล่อย

มันเกาะที่เสา  แต่ไม่ยอมบิน  ฝนใกล้จะตกครับ  ตกลงเราไม่ปล่อยมันจนกว่าเราจะพบต้นส้ม  หรือมะนาว  ไม่งั้นมันจะไม่มีเพื่อน  ก็เลยเก็บเข้าบ้านของมัน  พาลงจากเขาก่อนครับ

            ต่อไปเป็นภาพท้องฟ้าพี่กับผมถ่ายไว้สวยมากครับ

ตกลงเราเอาน้องผีเสื้อกลับมาจากเพชรบูรณ์  มาปล่อยแถวจังหวัดสระบุรีครับ   พี่ของผมเขามองเห็นผีเสื้อพันธุ์เดียวกัน   คุณพ่อเลยจอดรถให้พวกเราปล่อยผีเสื้อ  แม่บอกว่า  แย่แล้วลืมไป  มันเป็นผีเสื้อกทม.  พูดคนละภาษากับผีเสื้อแถวนั้น  เอาแล้วไง   ผมหัวเราะบอกว่า  ผมโตแล้วคุณแม่อย่ามาหลอก  ไม่สำเร็จ

ขอบคุณ   พี่ของผมที่ช่วยเรื่องเรื่องราวทำให้ผมไม่เบื่อแม้จะถูกบังคับ  พี่ของผมเป็นที่ปรึกษาของผม  แม่ผมสั่งพี่ของผมไว้ครับ  ต้องดูแลและรักน้อง