มนต์เมืองเหนือ
........................

ป่าเหนือเมื่อหน้าดอกไม้บาน ลมฝนบนฟ้าผ่าน ฟ้ามองดั่งม่านน้ำตา
น้ำฝนหล่นจากฟากฟ้า ขังแก่งเหมือนแอ่งน้ำตาไหลตกจากผาแว่วฟัง

ป่าเหนือเมื่อไปได้พบมา เมืองเหนือเมื่อน้ำบ่า เลาะธารซ่านซ่าเคล้าดัง
น้ำไหลไปหลากมากครั้ง หมุนวนสายชลเหมือนดังไหลหลั่งเป็นวังน้ำวน

ริมฝั่งวังน้ำค่ำลงคงมีแสงจันทร์ คืนหนึ่งคืนนั้นพบกันน้องเอยสองคน
เมืองเหนืออนงค์นั้นคงมีมนต์ เป่าหัวใจเสียจนก่นให้ใฝ่ฝัน

แอ่วสาวเจ้าวอนอ้อนน้ำคำ จนสูรย์ลอยคล้อยต่ำสายัณห์เย็นย่ำทุกวัน
แล้วไฉนจะให้ลืมนั้น แม้นใครได้ไปเที่ยวพลัน หลงมั่นในเมืองเหนือเอย